Wyrok SN z dnia 17 marca 2010 r., sygn. III SK 40/09

1. Sąd rozpoznający sprawę z odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów musi uwzględnić, w jaki sposób wydana w toku tego postępowania decyzja Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej wpływa na możliwość przypisania przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu praktyki ograniczającej konkurencję, zarzucanej przez organ ochrony konkurencji i konsumentów.

2. Ciężar dowodu w zakresie prawidłowego wyznaczenia rynku właściwego spoczywa na Prezesie Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

Przewodniczący SSN Jerzy Kwaśniewski, Sędziowie SN: Bogusław Cudowski, Andrzej Wróbel (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 marca 2010 r. sprawy z powództwa Telekomunikacji Polskiej SA w Warszawie przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o ochronę konkurencji, na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 maja 2009 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (Prezes Urzędu) decyzją z dnia 24 maja 2004 r. uznał za ograniczającą konkurencję i naruszającą zakaz, o którym mowa w art. 8 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (jednolity tekst: Dz.U. z 2005 r. Nr 244, poz. 2080 ze zm., dalej jako ustawa) praktykę polegającą na nadużywaniu przez Telekomunikację Polską S.A. w Warszawie (dalej jako powódka) pozycji dominującej na lokalnych rynkach udostępniania (wydzierżawiania) kanalizacji teletechnicznej w Polsce, poprzez narzucanie dzierżawcom nieuczciwych cen dzierżawy, których wysokość została ustalona w drodze ujednolicenia cen stosowanych w skali kraju, z pominięciem lokalnych warunków budowy i eksploatacji oraz stopnia wykorzystania tej kanalizacji przez sieci samej powódki oraz innych dzierżawców i nakazał zaniechanie jej stosowania oraz nałożył na powódkę karę pieniężnąw wysokości 14.150.000 zł.

Powódka zaskarżyła decyzję Prezesa Urzędu odwołaniem, które zostało oddalone wyrokiem Sądu Okręgowego-Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 23 kwietnia 2008 r. [...]. Sąd Okręgowy za rynek właściwy uznał rynek udostępniania kanalizacji teletechnicznej przeznaczonej do prowadzenia kabli transmisyjnych służących do przesyłu sygnałów różnego rodzaju (rynek produktowy). Zdaniem Sądu Okręgowego prowadzenie kabli w inny sposób jest ze względów technicznych i ekonomicznych utrudnione i nieopłacalne, natomiast budowa własnej kanalizacji teletechnicznej wymaga dużo czasu i wiąże się z poniesieniem znacznych nakładów. Z tych względów Sąd Okręgowy uznał kanalizację teletechniczną za infrastrukturę kluczową dla możliwości rozwoju konkurencji na funkcjonującym przy jej użyciu rynku usług telekomunikacyjnych, ponieważ infrastruktura ta nie ma zamiennika i nie można jej odpowiednio duplikować. Sąd Okręgowy uznał za niezasadne zarzuty powódki dotyczące niewłaściwego wyznaczenia granic geograficznych rynku właściwego wskazując, że decyzja organu antymonopolowego dotyczy lokalnych rynków udostępniania kanalizacji teletechnicznej w Polsce, korzystanie z tej kanalizacji ma bowiem ograniczony zasięg. Lokalny charakter rynków dzierżawy wynika z różnorodności uwarunkowań technicznych, topograficznych i ekonomicznych. Takich rynków jest w Polsce tysiące i każdego z nich dotyczy zarzucana powódce praktyka, polegająca na ujednoliceniu cen dzierżawy na takich samych warunkach niezależnie od odrębności tych rynków lokalnych. Zdaniem Sądu Okręgowego niecelowe jest badanie każdego rynku lokalnego, a wyznaczenie go w sposób przyjęty w niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości co do zakresu rynku oraz pozwala objąć decyzją wszystkich potencjalnych dzierżawców kanalizacji teletechnicznej działających na wszystkich lokalnych rynkach na terenie Polski.