Postanowienie SN z dnia 17 kwietnia 2009 r., sygn. II UZ 12/09

Objęcie jednym wyrokiem wielu decyzji ustalających płatnikowi składek (pracodawcy) podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne zatrudnionych pracowników oznacza, że w skardze kasacyjnej organu rentowego roszczenia z nich wynikające podlegają zsumowaniu przy ustalaniu wartości przedmiotu zaskarżenia (art. 21 k.p.c. w związku z art. 398⁴ § 2 k.p.c.).

Przewodniczący SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec, Sędziowie SN: Romualda Spyt (sprawozdawca), Andrzej Wróbel.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 kwietnia 2009 r. sprawie z wniosku G.-I. M. Spółki jawnej z siedzibą w L. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w L. z udziałem zainteresowanych: Tadeusza K., Zbigniewa B., Piotra G., Jerzego C., Piotra M., Leszka K., Jana O., Ireneusza M., Piotra P., Mariusza P. o składki na ubezpieczenie społeczne, na skutek zażalenia organu rentowego na postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 22 grudnia 2008 r. [...]

uchylił zaskarżone postanowienie i sprawę przekazał Sądowi Apelacyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania zażaleniowego.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu postanowieniem z dnia 22 grudnia 2008 r. [...] z odwołania G.-I. M. spółki jawnej w L. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w L. przy udziale zainteresowanych Krzysztofa K., Janusza H., Edwarda K., Marka K., Józefa K., Arkadiusza K., Kazimierza K., Zdzisława J., Tomasza J., Kazimierza K. o składki na ubezpieczenie zdrowotne w pkt I ustalił wartość przedmiotu zaskarżenia w skardze wniesionej przez pozwanego od wyroku tego Sądu z dnia 7 sierpnia 2008 r., ustalając ją odrębnie dla każdej decyzji pozwanego objętej powyższym wyrokiem i dotyczącej konkretnego zainteresowanego, a w pkt II odrzucił powyższą skargę.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że wbrew stanowisku pozwanego niniejsza sprawa nie jest sprawą o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia, bowiem sporne decyzje, wydane odrębnie w stosunku do każdego z zainteresowanych, dotyczą wysokości składek na ubezpieczenie zdrowotne i ubezpieczenia społeczne, a zatem dopuszczalność skargi kasacyjnej uzależniona jest od wartości przedmiotu zaskarżenia, stosownie do art. 398 § 1 k.p.c. Ponadto uznał, że wartość przedmiotu zaskarżenia winna być obliczona odrębnie co do każdej decyzji, wydanej w stosunku do poszczególnych zainteresowanych, bowiem w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przedmiotowe granice sporu wyznaczone są treścią zaskarżonej decyzji. Tak rozumianym przedmiotem sporu są jednostkowe decyzje wydane w stosunku do konkretnych zainteresowanych. Występują oni w procesie w charakterze współuczestników formalnych w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 2 k.p.c. z tej przyczyny, że ich roszczenia nie są oparte na tej samej podstawie faktycznej, a jedynie na takiej samej. Połączenie spraw wszystkich zainteresowanych w jednym postępowaniu ma charakter wyłącznie techniczny i połączenie to nie odbiera im samodzielności. Stąd też wartość przedmiotu zaskarżenia nie wynosi 56.059,84 zł, jak wskazał pozwany, lecz liczona jednostkowo w stosunku do poszczególnych zainteresowanych jest niższa za każdym razem od kwoty 10.000 zł. Z tych przyczyn skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu na podstawie art. 398 § 2 k.p.c.