Postanowienie SN z dnia 28 października 1999 r. sygn. II UKN 174/99

Sformułowanie podstawy wznowienia w sposób odpowiadający przepisom art. 401-404 KPC nie oznacza oparcia skargi na ustawowej podstawie wznowienia, jeżeli już z samego jej uzasadnienia wynika, że podnoszona podstawa nie zachodzi. Taka skarga jako nieoparta na ustawowej podstawie wznowienia podlega odrzuceniu (art. 410 § 1 KPC).

Przewodniczący: SSN Maria Tyszel

Sędziowie SN: Beata Gudowska (sprawozdawca), Andrzej Wasilewski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 28 października 1999 r. sprawy z wniosku Alfonsa W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w S. o rentę inwalidy wojennego, na skutek kasacji wnioskodawcy od postanowienia Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 22 grudnia 1998 r. [...]

postanowił:

oddalić kasację.

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Szczecinie wyrokiem z dnia 2 kwietnia 1997 r. oddalił odwołanie Alfonsa W. od decyzji Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w S. z dnia 18 grudnia 1996 r. w przedmiocie odmowy prawa do renty dla inwalidy wojennego. Apelację wnioskodawcy od powyższego wyroku oddalił Sąd Apelacyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 20 stycznia 1998 r. Postanowieniem z dnia 19 marca 1998 r. Sąd ten odrzucił kasację wnioskodawcy jako wniesioną przez osobę nieuprawnioną z pominięciem przymusu adwokacko-radcowskiego, zaś Sąd Najwyższy oddalił jego zażalenie postanowieniem z dnia 25 czerwca 1998 r., doręczonym skarżącemu w dniu 16 października 1998 r.