Wyrok SN z dnia 9 maja 1997 r. sygn. I PKN 143/97

Nie jest możliwe badanie dopuszczalności zawarcia ugody sądowej (art. 203 § 4 w związku z art. 223 § 2 i art. 469 KPC) w ponownie wniesionej sprawie o to samo roszczenie.

Przewodniczący SSN: Teresa Romer

Sędziowie SN: Adam Józefowicz (sprawozdawca), Andrzej Wasilewski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 9 maja 1997 r. sprawy z powództwa Joanny K. przeciwko Teatrowi Wielkiemu w P. o przywrócenie do pracy i zapłatę, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 29 listopada 1996 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Powódka Joanna K. pozwem z dnia 7 lipca 1995 r. wystąpiła przeciwko Teatrowi Wielkiemu w P. o przywrócenie do pracy i zasądzenie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy w wysokości 320 zł miesięcznie w granicach do 3 miesięcy wraz z ustawowymi odsetkami od 20 czerwca 1995 r.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Poznaniu wyrokiem z dnia 20 października 1995 r. [...] oddalił powództwo.

Na skutek rewizji powódki Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu wyznaczył rozprawę na dzień 9 lutego 1996 r. Na rozprawie strony zawarły ugodę, na mocy której pozwany cofnął oświadczenie woli o zwolnieniu powódki w trybie art. 52 KP. Jednocześnie strony ustaliły, że łączący je stosunek pracy rozwiązał się z dniem 30 września 1995 r. w formie porozumienia stron. Pozwany zobowiązał się zapłacić powódce 1100 zł z odsetkami w razie zwłoki. Powódka oświadczyła, że ugoda wyczerpuje wszelkie jej roszczenia, wynikające z rozwiązania stosunku pracy. Koszty procesu zostały wzajemnie zniesione. Sąd II instancji ocenił zawarcie ugody z punktu widzenia art. 203 § 4 w związku z art. 223 § 2 i art. 469 KPC oraz uznał ugodę za dopuszczalną. Z tego względu Sąd Wojewódzki postanowieniem z dnia 9 lutego 1996 r. uchylił zaskarżony wyrok i umorzył postępowanie w sprawie.