Postanowienie SN z dnia 22 lutego 1995 r. sygn. III ARN 10/94

Cofnięcie rewizji nadzwyczajnej powinno być oceniane z punktu widzenia dopuszczalności tej czynności według kryteriów określonych w art. 203 § 4 k.p.c.

Przewodniczący SSN: Jerzy Kwaśniewski

Sędziowie SN: Józef Iwulski, Adam Józefowicz, Janusz Łętowski, Andrzej Wróbel (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Waldemara Grudzieckiego, po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 1995 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Robót Geotechnicznych i Inżynieryjnych „H.” w K. na decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 29 października 1992 r. [...] w przedmiocie wymiaru podatku dochodowego za 1991 r. na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie-Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 1 czerwca 1993 r. [...]

postanowił:

umorzyć postępowanie z rewizji nadzwyczajnej.

Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 1 czerwca 1993 r. [...] uchylił decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 29 października 1992 r. [...] utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w K. z dnia 23 czerwca 1992 r. W uzasadnieniu wyroku Sąd Administracyjny stwierdził, że skarżące przedsiębiorstwo, odmiennie niż to przyjęły organy skarbowe obu instancji, podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (jednolity tekst: Dz. U. z 1991 r., Nr 49, poz. 216 ze zm.), zwanej niżej „ustawą z 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych”, ponieważ podlega podatkowi tego samego rodzaju na terytorium Republiki Federalnej Niemiec. Ponadto „C.” Spółka z o.o. - „Biuro w L.” spełnia wszelkie wymogi zakładu w rozumieniu art. 5 umowy między Polską Rzeczypospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 18 grudnia 1972 r. (Dz. U. z 1975 r., Nr 31, poz. 163), zwanej niżej „umową w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu”, także w odniesieniu do podmiotów gospodarczych, które - podobnie jak skarżące przedsiębiorstwo - wykonują usługi na terytorium RFN w powiązaniu z CHZ „C.”. Zdaniem Sądu bez znaczenia jest charakter prawny tych powiązań, ale wykonywanie robót, osiąganie zysk i faktyczne korzystanie przez to przedsiębiorstwo z Biura w L.