Wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2014 r., sygn. II FSK 673/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA (del.) Lidia Ciechomska-Florek, Protokolant Marta Wyszkowska, po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "A." sp. z o. o. z siedzibą w Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 2 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/GL 361/11 w sprawie ze skargi "A." sp. z o. o. z siedzibą w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2005 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "A." sp. z o. o. z siedzibą w Z. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach kwotę 3600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 2 listopada 2011 r., I SA/GL 361/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę A. sp z o.o., dalej jako " spółka" na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 14 marca 2011 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2005 r. Wyrok wydany został w oparciu o przyjęty przez Sąd następujący stan faktyczny sprawy:

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. decyzją z dnia 14 października 2010 r. określił spółce zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2005 r. Podstawą wydania decyzji było stwierdzenie zawyżenia przez spółkę kosztów uzyskania przychodów na łączną kwotę 3.253.645,51 zł wskutek zaliczenia do nich wydatków poniesionych tytułem zakupu:

a) linii technologicznej od K. W. (kwota - 181.818,16 zł),

b) towarów od M. R. H., prowadzącej indywidualną działalność gospodarczą w L. pod firmą D. (kwota - 1.183.130,21 zł),

c) towarów od K. L., prowadzącego indywidualną działalność gospodarczą w C. pod nazwą A. (kwota - 1.888.697,14 zł).

Po rozpatrzeniu odwołania spółki Dyrektor Izby Skarbowej w K., decyzją wskazaną na wstępie utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. W odniesieniu do wydatku na zakup linii technologicznej organ wskazał na dowody w postaci zeznań K.W., jak również dwie opinie biegłego grafologa. Na tej podstawie organ odwoławczy wywiódł, że nie istniał stosunek prawny pomiędzy przedsiębiorcami, o którym mowa w omawianym dokumencie nazwanym "umową kupna - sprzedaży" linii technologicznej, bowiem dokument ten nie odzwierciedlał zgodnego oświadczenia woli czy zamiaru stron. Jak wynikało z materiału dowodowego podpis K. W. na przedmiotowym dokumencie nie został przez niego nakreślony. Organ odwoławczy wskazał na treść zeznań K. W., z których wynikało m.in. iż nie zawarł on, ani nie podpisał przedmiotowej umowy, podpisy i parafki na pozostałych związanych z umową dokumentach nie są jego, umowę dostał wcześniej od członka zarządu A., który dostarczył mu ją w związku z kontrolą Urzędu Kontroli Skarbowej w spółce A..