Wyrok NSA z dnia 1 kwietnia 2008 r., sygn. I FSK 1475/06

Zgodnie z normą prawną zawartą w art. 199a § 3 Ordynacji podatkowej, obowiązek wystąpienia do sądu powszechnego ma miejsce wówczas, gdy istnieją wątpliwości co do istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, a nie w sytuacji gdy nie jest kwestionowane istnienie stosunku prawnego lub prawa, a jedynie wykonanie obowiązków wynikających z tego stosunku. W doktrynie ugruntowane jest stanowisko, że art. 199a § 3 ordynacji podatkowej odnosi się wyłącznie do kwestii ustaleń w zakresie prawa lub stosunku prawnego, nie dotyczy natomiast ustalenia przez sąd powszechny stanu faktycznego lub faktów.

Zaskarżonym wyrokiem z 27 czerwca 2006 r., sygn. akt I SA/Bd 222/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę Krajowej Spółki ... SA na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 16 stycznia 2006 r. nr PP2-4407-82/05 w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2001 r.

W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Gdańsku z 5 października 2005 r. określającą Krajowej Spółce ... S.A. z siedzibą w T... -następcy prawnego Cukrowni M..." w M... zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za grudzień 2001 r. oraz ustalającej dodatkowe zobowiązanie podatkowe. Decyzje organów podatkowych zapadły na tle następującego stanu faktycznego. W złożonej deklaracji VAT-7 za grudzień 2001 r., skarżąca wykazała zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług podlegające wpłacie, do urzędu skarbowego w nieprawidłowej kwocie, co wynikało z faktu, iż skarżąca zaewidencjonowała dla celów rozliczenia podatku VAT za ten okres rozliczeniowy fakturę z 23 listopada 2001 r. wystawioną przez F... sp. z o.o. za usługi przedstawicielstwa, wynikające z umowy zawartej 9 listopada 2001 r. pomiędzy Cukrownią M..., a spółką F.... Na podstawie przeprowadzonego postępowania organ pierwszej instancji stwierdził, iż usługi przedstawicielstwa wynikające z tej umowy faktycznie nie zostały wykonane. Obniżenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyszczególnionego w zakwestionowanej fakturze dokonane zostało zatem z naruszeniem normy zawartej w § 50 ust. 4 pkt 5a rozporządzenia Ministra Finansów z 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 109, poz. 1245 ze zm.).