Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2007 r., sygn. I OSK 1278/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec (spr.) Sędziowie NSA Izabella Kulig - Maciszewska Anna Lech Protokolant Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 czerwca 2006 r. sygn. akt II SA/Wa 300/06 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 6 czerwca 2006 r. sygn. akt II SA/Wa 300/06 oddalił skargę J. K. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy.

Minister Obrony Narodowej decyzją z dnia [...] nr [...] (punkt 40) przeniósł kpt J. K. do rezerwy kadrowej z dniem 1 stycznia 2002 r. Jako podstawę prawną tej decyzji wskazał art. 20 ust. 2 i art. 35 ust. 5 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (tekst jednolity Dz.U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55 ze zm.). Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego rozkazem personalnym z dnia [...] nr [...] (pkt 41) zwolnił kpt J. K. z zawodowej służby wojskowej z dniem 31 grudnia 2004 r. i przeniósł do rezerwy z powodu niewyznaczenia go na stanowisko służbowe po upływie okresu pozostawania w rezerwie kadrowej.

Od powyższego rozkazu personalnego skarżący złożył odwołanie, w którym zarzucił, iż nie rozpatrzono jego wniosku z dnia 9 lipca 2004 r., w którym wystąpił o wyznaczenie go na jakiekolwiek stanowisko służbowe, odpowiadające jego kwalifikacjom w jakiejkolwiek jednostce wojskowej.

Minister Obrony Narodowej po rozpatrzeniu odwołania decyzją z dnia [...] nr [...] uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej daty zwolnienia skarżącego z zawodowej służby wojskowej i ustalił ją na dzień 31 maja 2005 r., zaś w pozostałej części zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy. W uzasadnieniu decyzji podał, iż podstawę prawną rozkazu o zwolnieniu skarżącego z zawodowej służby wojskowej stanowiły przepisy art. 174 ust. 1pkt. 1 i ust. 2 w związku z art. 115 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz.U. Nr 179, poz. 1750 ze zm.). Zgodnie z tymi przepisami żołnierz zawodowy przeniesiony do rezerwy kadrowej na podstawie poprzednio obowiązującej ustawy pragmatycznej (ustawa z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych) pozostaje w niej nadal, nie dłużej jednak, niż do końca okresu, na jaki został do niej przeniesiony. Jeżeli żołnierz zawodowy nie został wyznaczony na stanowisko służbowe po upływie okresu pozostawania w rezerwie kadrowej zwalnia się go ze służby z dniem upływu tego okresu. Z kolei art. 115 ust. 1 i ust. 4 stanowi, że zwolnienie ze służby następuje z dniem określonym w rozkazie Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Organ odwoławczy wskazał, że rozkaz o przeniesieniu skarżącego do rezerwy z dnia [...] nie określał okresu, na jaki następuje przeniesienie do rezerwy, a w takim przypadku przyjąć należy, że następuje ono na okres 3 lat. Ponieważ w okresie przebywania skarżącego w rezerwie kadrowej nie nastąpiło wyznaczenie go na stanowisko służbowe, uznano, że spełniona została przesłanka z art. 174 ust. 2 obowiązującej obecnie ustawy pragmatycznej nakazująca obligatoryjne zwolnienie ze służby. Minister Obrony Narodowej stwierdził, że przeniesienie do rezerwy kadrowej wiązało się z przewidywaniem, a nie z gwarancją wyznaczenia na inne stanowisko służbowe w tym okresie. Odnośnie zarzutu nierozpatrzenia wniosku z dnia 9 lipca 2004 r. wskazał, że wniosek ten był rozpatrywany, lecz z uwagi na brak równorzędnych lub wyższych stanowisk służbowych od zajmowanego przez skarżącego ostatnio, poszukiwania te nie zakończyły się pozytywnie. Ponadto organ odwoławczy wyjaśnił, iż z uwagi na konieczność posiadania przez decyzję zwalniającą przymiotu ostateczności, konieczna była zmiana daty zwolnienia skarżącego ze służby tak, aby wypadła ona po doręczeniu mu decyzji organu drugiej instancji.