Wyrok NSA z dnia 5 lipca 2006 r., sygn. I FSK 945/05

W przypadku takiego rodzaju czynności o kompleksowym charakterze jak te, o których mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 i w zw. z art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 54 poz. 535 ze zm./, na które składa się czynność podstawowa, której wykonanie było celem umowy zawartej przez podatnika z klientem, a także czynności pomocnicze niezbędne do wykonania czynności podstawowej, ustalając właściwą stawkę podatku od towarów i usług należy przyjmować jednolitą stawkę dla całego kompleksu czynności, biorąc pod uwagę charakter czynności podstawowej.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Stanisława C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 1 czerwca 2005 r. I SA/Bd 180/05 w sprawie ze skargi Stanisława C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 14 stycznia 2005 r., (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za maj 2004 r. - uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje WSA w Bydgoszczy do ponownego rozpoznania; (...).

UZASADNIENIE

Przedmiotem skargi kasacyjnej Stanisława C. jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 1 czerwca 2005 r. I SA/Bd 180/05. Wyrokiem tym Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, oddalił skargę strony na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 14 stycznia 2005 r., którą utrzymano w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia 5 listopada 2004 r. określającą Stanisławowi C. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w podatku od towarów i usług za maj 2004 r. w kwocie 120.690 zł oraz ustalającą dodatkowe zobowiązanie podatkowe w tym podatku za wskazany okres w kwocie 4.872 zł.

W motywach wyroku Sąd przedstawił stan sprawy. Podał, że organy podatkowe stanęły na stanowisku, iż podatnik zaniżył podatek należny za maj 2004 r. Dokonując odpłatnej dostawy stolarki okiennej łącznie z montażem w budynkach mieszkalnych dla odbiorców indywidualnych we wskazanym okresie stosował bowiem niewłaściwą stawkę podatku 7 procent zarówno do dostawy towaru w postaci stolarki okiennej, jak i usług montażowych. Zdaniem organów z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 54 poz. 535/, zwanej dalej w skrócie "ustawą o podatku od towarów i usług", wynikało, że preferencyjna stawka ma zastosowanie w okresie od dnia przystąpienia Polski do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą oraz obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych. Stawka ta nie mogła być natomiast stosowana do dostaw materiałów budowlanych, na które od dnia 1 maja 2004 r., stosownie do art. 41 ust. 1 tej ustawy, obowiązuje stawka podstawowa w wysokości 22 procent.