Wyrok NSA z dnia 21 lipca 2005 r., sygn. I GSK 375/05

Określone na gruncie prawa cywilnego /art. 89 i następne Kodeksu cywilnego/ pojęcie warunku nie może być stosowane przy wykładni pojęcia "warunku sprzedaży" towaru w rozumieniu art. 30 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, to jest jako związek pomiędzy ceną importowanego towaru a opłatami licencyjnymi.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi kasacyjnej "V." sp. z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 1 grudnia 2004 r. SA/Sz 1424/03 w sprawie ze skargi "V." sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w S. z dnia 10 czerwca 2003 r. w przedmiocie wartości celnej towaru i na podstawie art. 188 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ uchylił zaskarżony wyrok oraz decyzję Dyrektora Izby Celnej w S. z dnia 10 czerwca 2003 r., a także - zgodnie z art. 203 pkt 1 powyższej ustawy - zasądził od Dyrektora Izby Celnej w S. na rzecz skarżącej Spółki cztery tysiące sześćset sześćdziesiąt złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 1 grudnia 2004 r., po rozpoznaniu sprawy ze skargi "V." sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w S. z dnia 10 czerwca 2003 r. w przedmiocie wartości celnej towaru, oddalił skargę. W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że organ odwoławczy decyzją z dnia 10 czerwca 2003 r. orzekł o utrzymaniu w mocy pięćdziesięciu decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w S.Sz., wydanych między 28 maja 2002 r. a 16 września 2002 r., którymi uznano za nieprawidłowe zgłoszenia celne dokonane między lipcem 1999 r. a grudniem 2000 r. przez "V." sp. z o.o. z siedzibą w W., dotyczące procedury dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym towarów zakupionych w firmie "V." AG. Sąd stwierdził, że organy celne prawidłowo doliczyły do wartości celnej sprowadzonych towarów, to jest części do montażu grzejników płytowych, opłaty licencyjne uiszczone przez skarżącą na podstawie umowy know-how z dnia 27 września 1995 r., zawartej z tą austriacką firmą.