Faktoring i forfaiting jako metody zarządzania należnościami

Faktoring polega na odsprzedaży należności przed wymaganym terminem płatności przez dotychczasowego wierzyciela wyspecjalizowanej w tym celu firmie (najczęściej bankowi lub innej instytucji finansowej).

Forfaiting jest szczególną postacią faktoringu i dotyczy pośrednictwa w rozliczeniach pomiędzy eksporterem i importerem, polegającego najczęściej na zbyciu przez eksportera wierzytelności o odroczonym terminie płatności, zabezpieczonych w formie weksla własnego importera lub weksla trasowanego akceptowanego przez importera.

Faktoring

W przypadku faktoringu mamy do czynienia z relacjami pomiędzy trzema podmiotami:

● faktorantem, czyli podmiotem sprzedającym swoje wierzytelności,

● faktorem, czyli instytucją faktoringową nabywającą wierzytelność,

● dłużnikiem, czyli podmiotem zobowiązanym do spłaty wierzytelności.

Faktoringiem obejmuje się zazwyczaj należności handlowe, czyli takie, które powstają w obrocie gospodarczym. Należności te nie mogą być ponadto przedmiotem sporu rozstrzyganego przez sąd. Pamiętać również trzeba, że w niektórych okolicznościach należność nie może być przedmiotem faktoringu ze względów formalnoprawnych, np. w sytuacjach gdy umowa kupna-sprzedaży zakazuje przelewu wierzytelności na rzecz podmiotów trzecich lub gdy wymagana jest do tego zgoda dłużnika albo gdy umowa handlowa zakazuje przelewu wierzytelności przed upływem określonego terminu.