Skutki nietrzeźwości w pracy

W Kodeksie pracy określono, kiedy może dojść do rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika.

• ciężkie naruszenie przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych,

• popełnienie przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem,

• zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku,

Najmniej ostro została określona pierwsza z przesłanek, czyli ciężkie naruszenie przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych. Zarówno pojęcie „podstawowe obowiązki pracownicze”, jak i „ciężkie naruszenie” nie zostało nigdzie w Kodeksie pracy zdefiniowane. Przy ustalaniu, czy zostały naruszone podstawowe obowiązki pracownicze, punktem wyjścia jest z reguły art. 100 k.p. Przepis ten zawiera jednak katalog ogółu obowiązków pracowniczych, które nie zostały przez ustawodawcę określone jako podstawowe. Ocena i konkretyzacja w tym względzie została pozostawiona albo pracodawcy, albo ich konkretyzację mogą zawierać układy zbiorowe pracy lub regulaminy. Praktyka wskazuje, że z reguły pracodawcy decydują o tym, czy przez pracownika zostały naruszone podstawowe obowiązki, a jednocześnie, czy naruszenie to było na tyle ciężkie, że uzasadnia dyscyplinarne rozwiązanie umowy o pracę.