Prawo do odszkodowania

Pracownik rozwiązujący stosunek pracy w trybie art. 23¹ § 4 kodeksu pracy nie ma prawa do odszkodowania za okres wypowiedzenia biegnący po ustaniu zatrudnienia.

Artykuł 23 § 1 kodeksu pracy stanowi, że w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on, z mocy prawa, stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Zgodnie z § 4 powołanego przepisu w terminie jednego miesiąca od zawiadomienia o przejściu zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę pracownik może bez wypowiedzenia, za siedmiodniowym uprzedzeniem, rozwiązać stosunek pracy. Rozwiązanie stosunku pracy w tym trybie powoduje dla pracownika skutki, jakie przepisy prawa pracy wiążą z rozwiązaniem stosunku pracy przez pracodawcę za wypowiedzeniem. Do przepisów tych należy m.in. art. 36 § 1 kodeksu pracy, który w celu wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę przewiduje możliwość skrócenia trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, najwyżej jednak do jednego miesiąca, przy zachowaniu przez pracownika prawa do odszkodowania w wysokości wynagrodzenia za pozostałą część okresu wypowiedzenia. Należy podkreślić, że rozwiązanie przez pracownika stosunku pracy bez wypowiedzenia, za siedmiodniowym uprzedzeniem, nie jest zawarte w katalogu sposobów rozwiązywania umów o pracę znajdującym się w art. 30 § 1 kodeksu pracy, który należy do przepisów ogólnych o rozwiązywaniu umów o pracę. Można jednak przyjąć, że ten wyjątkowy sposób ustania stosunku pracy wynika z przepisów szczególnych o rozwiązywaniu umów o pracę.