Wycena kontraktów długoterminowych

Ustawa z 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o rachunkowości (Dz.U. Nr 113, poz. 1186) wprowadziła od 1 stycznia 2002 r. obowiązek ustalania wyniku na nie zakończonych usługach długotrwałych w sposób odmienny od dotychczasowych uregulowań prawnych oraz rozwiązań wynikających z praktyki. Dotychczasowe rozwiązania ewidencji i wyceny nie zakończonych usług długotrwałych preferowały w przeważającej części rozwiązania wynikające z przepisów podatkowych. Przyczyną tego stanu był brak uregulowań tego zagadnienia w ustawie o rachunkowości. Nowelizacja ustawy o rachunkowości zmieniła ten stan rzeczy wprowadzając, oparte na Międzynarodowych Standardach Rachunkowości, rozwiązania mające na celu spełnienie postanowień jednej z nadrzędnych zasad rachunkowości - zasady wiernego i rzetelnego obrazu.

Nowe zasady ewidencji księgowej i wyceny operacji wynikających z umów długotrwałych już na początku ich stosowania powodują jednak wiele problemów praktycznych. Wynikające m.in. z:

1) niedostosowania dotychczasowych zasad ewidencji księgowej do nowych wymogów,

2) trudności w modyfikacji dotychczasowych zakładowych planów kont,

3) trudności w synchronizacji ewidencji księgowej, tak by generowała informacje w co najmniej trzech przekrojach: bilansowym, podatkowym i zarządczym,

4) trudności w interpretacji nowych przepisów i MSR.

Celem niniejszego opracowania jest przegląd przepisów ustawy o rachunkowości oraz Międzynarodowych Standardów Rachunkowości i zaproponowanie rozwiązań, które mogą w praktyce pomóc podmiotom gospodarczym wdrożyć i zastosować nowy system.