Interpretacja indywidualna z dnia 4 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.115.2024.1.AWY

Nieuznanie sprzedaży farmy fotowoltaicznej za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania sprzedaży farmy fotowoltaicznej za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcą jest spółka komandytowa, której przeważający przedmiot działalności stanowi (...). W praktyce, działalność spółki polega w szczególności na (...).

Wnioskodawca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem VAT.

Spółka aktualnie realizuje na dzierżawionym gruncie projekt budowy farmy, składającej się z (...).

Po zakończeniu budowy farmy, Wnioskodawca zamierza dokonać jej sprzedaży na rzecz innego podmiotu, będącego przedsiębiorcą oraz czynnym podatnikiem VAT. Wraz z fizycznymi elementami ww. instalacji, w skład aktywów stanowiących przedmiot sprzedaży wchodzić będą także prawa wynikające z umowy dzierżawy gruntu i umowy sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej, a także decyzje wydane w odniesieniu do farmy. Co istotne, przed dokonaniem powyższej transakcji, Wnioskodawca nie zamierza prowadzić na opisanej inwestycji swojej działalności gospodarczej, a jedynie podłączyć ją do sieci dystrybucyjnej, a następnie zbyć. W przypadku gdyby jednak Spółka nie zdołała znaleźć podmiotu zainteresowanego zakupem farmy w planowanym wstępnie terminie tj. przed jej uruchomieniem, zamierza ona tymczasowo (do momentu znalezienia nabywcy) przyjąć farmę do ewidencji środków trwałych oraz sprzedawać wyprodukowaną przez nią energię.

Na chwilę obecną, w księgach Wnioskodawcy wydatki ponoszone na wyżej opisany cel są klasyfikowane jako środki trwałe w budowie. W księgach Spółki, żaden z elementów powyższej inwestycji nie jest wyodrębniony w sposób finansowy, w szczególności nie ma oddzielnego budżetu, kont, a także oddzielnie przypisanych do ww. przedsięwzięcia pracowników. Spółka nie zamierza dokonywać takiego wyodrębnienia również w sytuacji, gdyby sprzedaż farmy odbywała się już po jej uruchomieniu.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca powziął wątpliwości odnośnie prawidłowej kwalifikacji pod kątem podatku od towarów i usług wyżej opisanej transakcji sprzedaży.

Pytanie

Czy planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż farmy fotowoltaicznej stanowić będzie transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej jako: ZCP) w myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, planowana przez niego sprzedaż farmy fotowoltaicznej nie będzie stanowić transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Świadczeniem usług zaś jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

Stanowiąca przedmiot niniejszego wniosku transakcja dokonana zostanie przez czynnego podatnika VAT oraz będzie miała odpłatny charakter, zatem co do zasady powinna ona wpisywać się w definicję odpłatnej dostawy towarów z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Art. 6 ustawy o VAT zawiera jednak katalog transakcji w których zastosowanie przepisów ustawy jest wyłączone.

W myśl pkt 1 ww. przepisu, ustawy nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Norma wynikająca z wymienionego artykułu, winna być interpretowana ściśle, co oznacza, że ma ona zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W niniejszym stanie faktycznym, niewątpliwie nie dojdzie do zbycia przedsiębiorstwa, gdyż sprzedawana farma fotowoltaiczna jest jedynie jednym z wielu elementów wchodzących w jego skład, zaś przeważający zakres działalności gospodarczej Spółki stanowią czynności niezwiązane z produkcją energii odnawialnej. Analizy wymaga zatem wypełnianie przed przedmiot transakcji cech zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Przytoczony przepis ustanawia zatem przesłanki jakie winien wypełniać dany zbiór wartości materialnych i prawnych by zakwalifikować go jako ZCP.

Jak wskazuje NSA w wyroku z dnia 13 września 2023 r., sygn. I FSK 710/19: „Z art. 2 pkt 27e u.p.t.u. wynika, że organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi zachodzić już w ramach istniejącego przedsiębiorstwa (u zbywcy), w trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Brak zaistnienia którejkolwiek z tych przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu tego przepisu.”

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy że uznanie danego zbioru składników majątkowych za ZCP uwarunkowane jest współistnieniem wszystkich trzech wyżej wskazanych przesłanek, zaś niewystąpienie chociażby jednej z nich, przesądza o tym, iż w danym przypadku nie wystąpiła ZCP.

Przekładając brzmienie ww. przepisów na okoliczności opisanej na łamach niniejszego wniosku sprawy, należy dokonać analizy zaistnienia każdej z powyższych przesłanek. W myśl stanowiska prezentowanego przez doktrynę prawa podatkowego, wyodrębnienie organizacyjne ma miejsce w sytuacji, gdy w strukturze podatnika zbywane elementy mają swoją formę organizacyjną, taką jak m.in. dział, placówka handlowa, departament, oddział. Jak wskazano w treści opisu zdarzenia przyszłego, przedmiot planowanej transakcji sprzedaży nie stanowi w działalności Spółki żadnej zorganizowanej formy, jest on jedynie środkiem trwałym w budowie, którego podatnik nie zamierza wykorzystywać w prowadzonej działalności a jedynie odpłatnie zbyć po ukończeniu budowy, ewentualnie (jak już wskazano w opisie stanu faktycznego) w momencie sprzedaży stanowić będzie ona jeden z wielu środków trwałych Wnioskodawcy, w żaden sposób organizacyjnie niewyodrębniony. W związku z powyższym, w stosunku do przedmiotu planowanej sprzedaży nie można stwierdzić zaistnienia cechy „wyodrębnienia organizacyjnego”.

Kolejną cechą ZCP jest natomiast wyodrębnienie funkcjonalne zespołu składników materialnych i niematerialnych. NSA w wyroku z dnia 23 listopada 2017 r., sygn. I FSK 327/16, opisuje powyższą przesłankę w sposób następujący: „Okoliczność, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia niezależnej (samodzielnej) działalności gospodarczej należy rozumieć w ten sposób, że w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze. Innymi słowy, realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy”.

W stanowiącym przedmiot wniosku zdarzeniu przyszłym, przedmiot planowanej umowy sprzedaży niewątpliwie nie stanowi zespołu składników zorganizowanego pod względem funkcjonalnym, gdyż nie jest on gotowy do prowadzenia działalności gospodarczej bez wcześniejszego zaangażowania w to środków oraz zasobów ludzkich nabywcy. Jak już wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, do inwestycji w postaci farmy fotowoltaicznej nie są przypisani pracownicy, zaś w odniesieniu do samych składników majątku składających się na przedmiot zbycia, jak podkreśla Dyrektor KIS w Interpretacji Indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2021 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.349.2021.1.PJ, „(…) nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym”, co nie ma i nie będzie miało miejsca w opisywanym zdarzeniu. Farma fotowoltaiczna, w formie, w której zostanie zbyta przez Wnioskodawcę, nie będzie zatem zorganizowana pod kątem funkcjonalnym.

Ostatnia z cech warunkujących uznanie zespołu składników materialnych i niematerialnych za ZCP - tj. cecha zorganizowania finansowego także nie zostanie spełniona w przypadku opisywanej farmy fotowoltaicznej. W odniesieniu do kryterium, jakim jest odrębność finansowa, przyjmuje się, że wystarczająca jest sytuacja, w której określone transakcje finansowe oraz wszelkie należności czy zobowiązania możliwe są do przyporządkowania zbywanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W Interpretacji Indywidualnej z dnia 19 stycznia 2024 r., wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak: 0111-KDIB3-2.4012.639.2023.3.AR, „Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

Jak już zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego wydatki ponoszone na budowę farmy fotowoltaicznej są klasyfikowane jako środki trwałe w budowie. W księgach Spółki, żaden z elementów inwestycji nie jest wyodrębniony w sposób finansowy, w szczególności nie ma oddzielnego budżetu, kont, a także oddzielnie przypisanych do ww. przedsięwzięcia pracowników. Wnioskodawca nie zamierza również dokonywać takiego wyodrębniania w sytuacji sprzedaży farmy już po jej uruchomieniu. W związku z powyższym zatem, także cecha zorganizowania finansowego nie będzie miała w niniejszym przypadku miejsca.

Mając na uwadze wyżej dokonaną analizę, farma fotowoltaiczna stanowiąca przedmiot planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży nie wypełnia cech ZCP, a zatem w opisanym zdarzeniu przyszłym dojdzie do odpłatnej dostawy towarów określonej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, planowana przez niego sprzedaż farmy fotowoltaicznej nie będzie stanowić transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) – zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Jednocześnie przepis art. 6 ustawy o VAT wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

I tak, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy:

Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

W wyroku z 11 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 79/17, który choć dotyczył ustaleń w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, NSA przedstawił wskazówki, co należy rozumieć jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Należy zaznaczyć, że definicja tego pojęcia jest identyczna w dwóch podatkach (podatku VAT i podatku dochodowym od osób prawnych). I tak:

1) w przypadku wyodrębnienia organizacyjnego należy mieć m.in. na uwadze, czy zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze podatnika w sposób, w który pozwoli samodzielnie realizować określone zadania gospodarcze;

2) wyodrębnienie finansowe oznacza możliwość prawidłowego przyporządkowania do tej zorganizowanej części przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań. Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie;

3) wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. (…) Składniki majątkowe materialne i niematerialne, wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, powinny zatem umożliwić podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego samodzielnego przedsiębiorstwa. Przy ocenie wyodrębnienia określonych składników majątkowych pod uwagę należy brać sytuację istniejącą w podmiocie wnoszącym wkład, w którym winny one stanowić pewną całość.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1.istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

2.zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

3.składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

4.zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Ponadto, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, uwzględnić należy następujące okoliczności:

1.zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2.faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

W wyroku z 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, TSUE wywiódł, że regulacja art. 5(8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje natomiast samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Mając na uwadze powyższe orzeczenia TSUE należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

W złożonym wniosku wskazali Państwo, że przeważającym przedmiotem Państwa działalności jest wykonywanie (...). Działalność ta polega w szczególności na (...).

Aktualnie realizują Państwo na dzierżawionym gruncie projekt budowy farmy, składającej się z (...).

Po zakończeniu budowy farmy, zamierzają Państwo dokonać jej sprzedaży na rzecz innego podmiotu. Wraz z fizycznymi elementami ww. instalacji, w skład przedmiotu sprzedaży wchodzić będą także prawa wynikające z umowy dzierżawy gruntu i umowy sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej, a także decyzje wydane w odniesieniu do farmy.

Nie zamierzają Państwo prowadzić na opisanej inwestycji swojej działalności gospodarczej, a jedynie podłączyć ją do sieci dystrybucyjnej, a następnie zbyć. Gdyby jednak nie znaleźli Państwo podmiotu zainteresowanego zakupem farmy przed jej uruchomieniem, zamierzają Państwo do momentu znalezienia nabywcy przyjąć farmę do ewidencji środków trwałych i sprzedawać wyprodukowaną przez nią energię.

Jak Państwo wskazali, żaden z elementów powyższej inwestycji nie jest wyodrębniony w sposób finansowy w księgach Państwa Spółki, w szczególności nie ma oddzielnego budżetu, kont, a także oddzielnie przypisanych do ww. przedsięwzięcia pracowników. Nie zamierzają Państwo dokonywać takiego wyodrębnienia również w sytuacji, gdyby sprzedaż farmy odbywała się już po jej uruchomieniu.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Państwa wątpliwości dotyczą kwestii braku uznania sprzedaży farmy fotowoltaicznej za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT w myśl art. 6 pkt 1 ustawy.

W kontekście uregulowań wspólnotowych oraz orzecznictwa TSUE należy wskazać, że nie ma podstaw do przyjęcia, że tylko przeniesienie wszystkich składników materialnych i niematerialnych jest okolicznością decydującą o uznaniu danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ, jeśli dany zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, to spełnione zostaną przesłanki pozwalające uznać, z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności, że doszło do wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak wskazano powyżej, kryterium uznania za zorganizowaną część przedsiębiorstwa przenoszonych składników, jest ich zorganizowany charakter, dzięki któremu mogą one realizować zadania gospodarcze. Kluczowa zatem jest ich wzajemna funkcjonalność oraz organizacyjna odrębność. Wskazać także należy, że muszą być to składniki zarówno materialne, jak i niematerialne ściśle związane z przedsiębiorstwem. Przy czym, sama czynność przeniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa dotyczy głównie kompletnego objęcia fizycznych elementów umożliwiających określone działanie, a jeśli z taką działalnością związane są także składniki niematerialne, wówczas także i one powinny zostać przeniesione na nowego nabywcę.

Podstawowym wymogiem do uznania dostawy majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań, należności oraz środków pieniężnych), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że wskazane składniki majątkowe, które zamierzają Państwo sprzedać, nie będą stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.

Jak wskazali Państwo w opisie zdarzenia przyszłego, zbywany majątek nie jest i nie będzie wyodrębniony finansowo w strukturze Państwa Spółki.

Należy w tym miejscu raz jeszcze podkreślić, że brak zaistnienia którejkolwiek z przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy wyklucza uznanie składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu ww. przepisu.

Jako że – jak wynika z opisu sprawy – sprzedawane składniki majątkowe nie cechują się wyodrębnieniem finansowym, należy stwierdzić, że przedmiot sprzedaży nie będzie stanowił zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy ze względu na niespełnienie wszystkich przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy.

Jako że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy nie jest definicją samoistną i należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, to nie dotyczy ona zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

W konsekwencji, skoro zbywane przez Państwa składniki majątkowe nie będą stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, to transakcja sprzedaży tych składników nie będzie mogła być wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Tym samym, sprzedaż farmy fotowoltaicznej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Państwa stanowisko należy więc uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym opisanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).