Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 27 kwietnia 2022 r., sygn. IV SA/Po 188/20

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Bąk-Marciniak Sędziowie WSA Monika Świerczak WSA Maria Grzymisławska-Cybulska (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w W. na zarządzenie Prezydenta Miasta z dnia [...] października 2019 r. nr [...] w przedmiocie przyjęcia Gminnej Ewidencji Zabytków Miasta P. 1. stwierdza niezgodność z prawem zaskarżonego zarządzenia w części dotyczącej ujęcia w Gminnej Ewidencji Zabytków Miasta P. budynku dawnego Szpitala Miejskiego w P. położonego przy ul. [...], 2. zasądza od Miasta P. na rzecz skarżącej P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w W. kwotę [...]zł ([...]) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] stycznia 2020 r. P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w W. (daje również jako: "Skarżąca"), właściciel budynku położonego przy ul. [...] w P. wniosła do sądu administracyjnego skargę na zarządzenie Prezydenta Miasta

z dnia [...] października 2019 r. nr [...] w sprawie przyjęcia do Gminnej Ewidencji Zabytków Miasta P. (dalej również jako: Zarządzenie) budynku Dawnego Szpitala Miejskiego położonego przy ul. [...] w P. (dalej również jako: Budynek). Zarządzenie zostało zaskarżone w części dotyczącej ujęcia w Gminnej Ewidencji Zabytków Miasta P. (dalej również jako: GEZ) budynku Dawnego Szpitala Miejskiego położonego przy ul. [...] w P.. Zaskarżonemu zarządzeniu zarzucono naruszenie art. 22 ust. 5 pkt 3 w zw. z art. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków, poprzez przyjęcie, że budynek położony przy ul. [...] w P. spełnia kryteria zabytku w rozumieniu przepisów prawa, w sytuacji gdy – jak podkreślono – Budynek nie posiada cech koniecznych do uznania za zabytek w rozumieniu tych przepisów. Dalej wskazano na naruszenie art. 64 ust. 1-4 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP poprzez brak ich bezpośredniego zastosowania przez Prezydenta Miasta. W skardze podniesiono też zarzut naruszenia art. 8 oraz art. 81a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018, poz. 2096 – dalej jako: k.p.a.) w zw. z art. 10 ust. 2 oraz art. 12 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2019, poz. 1292) w zw. z art. 2, art. 8, art. 31 ust. 1 oraz art. 32 ust. 1 Konstytucji RP poprzez nierówne traktowanie Skarżącego względem innych inwestorów w takich samych okolicznościach. Zarzutem skargi objęto nadto naruszenie art. 7, art. 10, art. 77, art. 80, art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 2, art. 8, art. 31 ust. 1 oraz art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, poprzez brak przeprowadzenia odpowiedniego postępowania mającego na celu ustalenie, czy sporny Budynek posiada cechy zabytku, a w szczególności brak zebrania dowodów w celu wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy i w konsekwencji brak umożliwienia Skarżącemu wypowiedzenia się na temat zebranych przez organ dowodów i materiałów.