Interpretacja indywidualna z dnia 18 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.487.2023.2.SH

1. Czy Spółka jest zobowiązana do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok podatkowy 2022 z tytułu zawarcia w tym roku umowy pożyczki, gdzie wartość faktycznie udostępnionego maksymalnie pożyczkobiorcy kapitału nie przekraczała w przeliczeniu równowartości 10 mln zł (innymi słowy, czy na potrzeby określania obowiązku dokumentacyjnego za rok podatkowy 2022 dla transakcji pożyczki przedstawionej we wniosku, przy określaniu wartości tej transakcji w kontekście ustalenia przekroczenia progu dokumentacyjnego Spółka powinna brać pod uwagę kwotę kapitału wskazaną w umowie pożyczki, czy wyłącznie najwyższą kwotę kapitału pożyczki faktycznie udostępnioną w roku podatkowym 2022).

Domyślny nagłówek

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 września 2023 r. za pośrednictwem operatora Poczty Polskiej, wpłynął Państwa wniosek z 25 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

- czy Spółka jest zobowiązana do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok podatkowy 2022 z tytułu zawarcia w tym roku umowy pożyczki, gdzie wartość faktycznie udostępnionego maksymalnie pożyczkobiorcy kapitału nie przekraczała w przeliczeniu równowartości 10 mln zł (innymi słowy, czy na potrzeby określania obowiązku dokumentacyjnego za rok podatkowy 2022 dla transakcji pożyczki przedstawionej we wniosku, przy określaniu wartości tej transakcji w kontekście ustalenia przekroczenia progu dokumentacyjnego Spółka powinna brać pod uwagę kwotę kapitału wskazaną w umowie pożyczki, czy wyłącznie najwyższą kwotę kapitału pożyczki faktycznie udostępnioną w roku podatkowym 2022).

Uzupełnili go Państwo pismem z 3 września 2023 r., (data wpływu tego samego dnia za pośrednictwem platformy ePUAP) oraz pismem z 4 września 2023 r., (data wpływu tego samego dnia za pośrednictwem platformy ePUAP).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

„W.” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o CIT. Spółka, na podstawie pisemnej umowy zawartej 22 listopada 2022 r. (dalej jako: „umowa pożyczki”) udzieliła pożyczki podmiotowi powiązanemu (w rozumieniu ustawy o CIT) w wysokości (…) Euro, przekraczającej w przeliczeniu równowartość 10 mln zł (dalej jako „pożyczka”). Pożyczka została przekazana ww. podmiotowi jedynie w części, tj. w 2022 roku w kwocie (…) i w 2023 r. w kwocie (…) EUR, co łącznie w przeliczeniu nie przekracza równowartości 10 mln zł.

Pożyczkobiorcą jest podmiot powiązany niemający siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ani na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową. Transakcja realizowana na podstawie umowy pożyczki nie korzysta ze zwolnienia z obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych z art. 11n pkt 1 ustawy o CIT, jak również na podstawie żadnej innej regulacji transakcja ta nie jest wyłączona z obowiązku dokumentacyjnego ani wyłączona z reżimu stosowania przepisów o cenach transferowych.

Podmiot powiązany nie dokonał w 2022 r. całkowitej spłaty kwoty pożyczki. Zatem umowa pożyczki była kontynuowana i niezakończona w 2022 r. Najwyższa wartość kapitału faktycznie udostępnionego w roku 2022 (wartość kapitału będącego w dyspozycji podmiotu powiązanego, tj. wartość kapitału pozostałego do spłaty) nie przekroczyła w żadnym momencie roku 2022 kwoty 10 mln zł.

Spółka nie zawierała ani nie kontynuowała innych transakcji kontrolowanych z podmiotami powiązanymi, które wraz z pożyczką składałyby się na transakcję kontrolowaną o charakterze jednorodnym.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskodawca składa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska przedstawionego we wniosku w zakresie prawidłowego określenia obowiązków Spółki dot. dokumentacji podatkowej cen transferowych dla transakcji pożyczki udzielonej podmiotowi powiązanemu w roku podatkowym 2022 i kontynuowanej w kolejnych latach. Wniosek dotyczy roku podatkowego Spółki 2022, który pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

Pytanie

Czy Spółka jest zobowiązana do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok podatkowy 2022 z tytułu zawarcia w tym roku umowy pożyczki, gdzie wartość faktycznie udostępnionego maksymalnie pożyczkobiorcy kapitału nie przekraczała w przeliczeniu równowartości 10 mln zł (innymi słowy, czy na potrzeby określania obowiązku dokumentacyjnego za rok podatkowy 2022 dla transakcji pożyczki przedstawionej we wniosku, przy określaniu wartości tej transakcji w kontekście ustalenia przekroczenia progu dokumentacyjnego Spółka powinna brać pod uwagę kwotę kapitału wskazaną w umowie pożyczki, czy wyłącznie najwyższą kwotę kapitału pożyczki faktycznie udostępnioną w roku podatkowym 2022)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 11k ust. 1 ustawy o CIT, podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok obrotowy w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

W art. 11k ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT wskazano, że lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym 10 000 000 zł - w przypadku transakcji finansowej.

W myśl art. 11k ust. 3 ustawy o CIT, progi dokumentacyjne są ustalane odrębnie dla:

 1) każdej transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym niezależnie od przyporządkowania transakcji kontrolowanej do transakcji towarowych, finansowych, usługowych albo innych transakcji;

 2) strony kosztowej i przychodowej.

W art. 11l ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT wskazano, że wartość transakcji kontrolowanej, o której mowa w art. 11k ust. 2 ustawy o CIT, odpowiada wartości kapitału - w przypadku pożyczki i kredytu.

Zgodnie z brzmieniem art. 11l ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, wartość transakcji kontrolowanej, o której mowa w art. 11k ust. 2 ustawy o CIT, określa się na podstawie umów lub innych dokumentów - w przypadku transakcji finansowych.

Kwestie określania wartości transakcji kontrolowanych w przypadku transakcji finansowych zostały wyjaśnione w publikacji Ministerstwa Finansów „TPR Informacja o cenach transferowych - pytania i odpowiedzi, wydanie II rozszerzone”, wydanej w październiku 2021 r., (dalej jako: „Informator TPR”).

Publikacja odnosi się do sposobu wypełnienia formularza TPR. Pytania i odpowiedzi zawarte w tym dokumencie mają jedynie charakter informacyjny i nie stanowią ani interpretacji ogólnej przepisów prawa podatkowego, ani wyjaśnień przepisów prawa podatkowego (objaśnień podatkowych), jednak mogą stanowić zbiór informacji przydatnych w kontekście rozumienia definicji poszczególnych pól, które należy uzupełnić w formularzu TPR.

Na potrzeby wniosku publikacja ta została przytoczona jako, że w sposób bezpośredni referuje do danych zaprezentowanych w lokalnej dokumentacji cen transferowych.

Zgodnie z odpowiedzią na pytanie 84 Informatora TPR pojęcie „Wartość transakcji” w Informacji TPR należy interpretować zgodnie z art. 11l ust 1, 2 i 4 ustawy o CIT, gdzie wskazano sposób określenia wartości transakcji właściwej dla poszczególnych transakcji kontrolowanych. W Informatorze TPR wskazano, że w odniesieniu do transakcji finansowych w zakresie pożyczek wartością transakcji jest wynikająca z umów lub innych dokumentów wartość kapitału.

Zgodnie z powoływaną publikacją w przypadku pożyczek, „Przez wartość kapitału należy rozumieć najwyższą kwotę kapitału udostępnionego w danym okresie raportowanym, wynikającą z umowy lub innych dokumentów (np. harmonogram spłaty pożyczki, wyciąg z rachunków bankowych). (...) Wartość kapitału pożyczki lub kredytu wykazuje się z pominięciem odsetek, marż, prowizji i innych płatności związanych z udzieleniem finansowania. Wartość kapitału wykazywana w polu „Wartości transakcji” nie jest tożsama z wartością wykazywaną w polu „Kwota kapitału” W polu „Kwota kapitału” należy podać łączną wartość kapitału zgodnie z zawartą umową lub na podstawie innych dokumentów.

Z kolei w Przykładzie 2. do odpowiedzi na pytanie 84 w Informatorze TPR wskazano, że podmiot zawarł umowę pożyczki na kwotę 12 mln PLN. Na pierwszy dzień roku podatkowego pozostała do spłaty kwota kapitału wyniosła 9,6 mln PLN. Stąd, ponieważ wartość kapitału będącego w dyspozycji podmiotu w roku podatkowym nie przekroczyła kwoty 10 mln PLN, stanowiącej ustawowy próg dokumentacyjny, podmiot ten nie ma obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej za ten rok. Zatem transakcji tej nie należy również wykazywać w Informacji TPR za rok podatkowy.

Tożsame stanowisko wyrażono w odpowiedzi na interpelację poselską nr DCT2.054.2.2021 z dnia 16 lutego 2022 r., „W przypadku transakcji pożyczki, w celu ustalenia, czy wartość transakcji przekracza próg dokumentacyjny, należy zbadać wartość kapitału pożyczki za dany rok podatkowy, na podstawie umowy lub innych dokumentów, a gdy nie jest to możliwe - na podstawie otrzymanych lub przekazanych płatności. W przypadku umów wieloletnich podmiot powiązany musi ustalić, czy wartość kapitału danej pożyczki przekracza próg dokumentacyjny 10 000 000 zł w pierwszym i kolejnych latach podatkowych. Wartość kapitału za dany rok podatkowy jest ustalana w oparciu o najwyższą wartość udostępnionego kapitału, pozostającego do spłaty w roku podatkowym, za który sporządzana jest dokumentacja”.

Powyższe rozumienie pojęcia „wartość transakcji” w przypadku umów pożyczek potwierdzone zostało w interpretacji indywidualnej dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 lipca 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.19.2022.1.JD, przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji była m.in. kwestia określenia wartości transakcji finansowej dla umowy pożyczki. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej poparł stanowisko wnioskodawcy. Organ podatkowy stwierdził, że „przez pojęcie „wartości kapitału” o jakim mowa w art. 11l ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, należy rozumieć najwyższą kwotę kapitału udostępnionego w danym okresie raportowym, wynikającą z umowy lub innych dokumentów”.

Uwzględniając powyższe, w odniesieniu do pytania przedstawionego we wniosku, w ocenie Spółki, na potrzeby określania obowiązków dokumentacyjnych za dany rok podatkowy dla transakcji pożyczkowych, przy określaniu wartości transakcji należy brać pod uwagę najwyższą kwotę kapitału udostępnionego (pozostałego do spłaty) w danym okresie raportowym, wynikającą z umowy pożyczki lub innych dokumentów. Tym samym Spółka stoi na stanowisku, że - mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny - nie jest zobowiązana do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok podatkowy 2022 z tytułu kontynuowania umowy pożyczki opisanej we wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy Spółka udzieliła pożyczki w 2022 r. w kwocie wskazanej w umowie pożyczki (aneksie) w wysokości przekraczającej 10 mln zł, jednak udostępniono pożyczkobiorcy jedynie część kapitału należy uwzględnić największą wartość kapitału pożyczki w roku podatkowym 2022, która nie przekroczyła progu dokumentacyjnego wskazanego w art. 11k ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT. Zatem po stronie Spółki nie występuje obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok podatkowy 2022 w zakresie przedmiotowej transakcji.

W tym miejscu należy wskazać, że art. 11l ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT wskazuje, że wartość kapitału w przypadku pożyczki stanowi wartość transakcji kontrolowanej, o której mowa w art. 11k ust. 2 ustawy CIT. Wartość transakcji kontrolowanej należy z kolei odnosić do progów dokumentacyjnych obligujących podatników do sporządzania dokumentacji cen transferowych.

Tym samym uznać należy, że wartością transakcji kontrolowanej w przypadku pożyczki i kredytów determinującą obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych za dany rok podatkowy jest wartość kapitału rozumiana, jako najwyższa kwota kapitału udostępnionego w danym okresie raportowanym, wynikająca z umowy lub innych dokumentów.

Spółka swoje stanowisko opiera na argumentacji wskazanej powyżej zgodnie, z którą wartość kapitału (stanowiąca w przypadku pożyczki wartość transakcji kontrolowanej, o której mowa w art. 11k ust. 2 ustawy o CIT) należy rozumieć, jako kwotę kapitału udostępnionego w danym okresie, wynikająca z umowy lub innych dokumentów art. 11l ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT wskazano, że w przypadku transakcji finansowych wartość transakcji kontrolowanej (wartość kapitału) określa się na podstawie umów lub innych dokumentów.

Jednak w przepisie tym nie wskazano bezpośrednio, że przez wartość transakcji na potrzeby określania obowiązków dokumentacyjnych należy rozumieć, kwotę pożyczki wskazaną w umowie, mimo że wykorzystana kwota kapitału i kwota kapitału pozostała do spłaty (tym samym faktycznie angażowana w transakcji) może różnić się od kwoty wskazanej bezpośrednio w umowie.

Trzeba wskazać, że zgodnie z powołanym wyżej przepisem podstawą do określenia wartości transakcji kontrolowanej są „umowy lub inne dokumenty”. Zdaniem Spółki, wobec braku (harmonogramu spłat, który stanowiłby załącznik do umowy pożyczki bądź też odpowiednich postanowień umownych niemożliwym jest określenie najwyższej kwoty kapitału udostępnionego (pozostałego do spłaty) w roku 2022 na podstawie umowy pożyczki. Jednakże użyty w przepisie spójnik „lub” pozwala na skorzystanie w tym zakresie zarówno z umowy pożyczki, jak i z innych dokumentów.

Zdaniem Spółki, dopuszczalne jest określenie wartości transakcji kontrolowanej w oparciu o obliczenia dokonane na podstawie umowy pożyczki oraz „innych dokumentów” z art. 11l ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT w postaci potwierdzeń otrzymanych przelewów (stanowiących częściowe wypłaty środków).

Mając powyższe na uwadze, Spółka stoi na stanowisku, że nie będzie zobowiązana do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych dla transakcji pożyczki opisanej we wniosku za rok podatkowy 2022, jako że najwyższa kwota kapitału udostępnionego w tym roku (pozostałego do spłaty) nie przekroczy progu 10 mln zł właściwego dla transakcji finansowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 11k ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania w postaci elektronicznej lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok podatkowy, w terminie do końca dziesiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Jak stanowi art. 11k ust. 2 omawianej ustawy,

lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość przekracza w roku podatkowym następujące progi dokumentacyjne:

1. 10 000 000 zł - w przypadku transakcji towarowej;

2. 10 000 000 zł - w przypadku transakcji finansowej;

3. 2 000 000 zł - w przypadku transakcji usługowej;

4. 2 000 000 zł - w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

Powołane wcześniej przepisy nakładają obowiązki dokumentacyjne na podmioty powiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Z opisu stanu faktycznego wynika, że w niniejszej sprawie do transakcji dochodzi pomiędzy podmiotami powiązanymi. Kwestia ta, jako element zdarzenia przyszłego, nie będzie zatem przedmiotem dalszych rozważań Organu.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii ustalenia, czy Spółka jest zobowiązana do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok podatkowy 2022 z tytułu zawarcia w tym roku umowy pożyczki, gdzie wartość faktycznie udostępnionego maksymalnie pożyczkobiorcy kapitału nie przekraczała w przeliczeniu równowartości 10 mln zł (innymi słowy, czy na potrzeby określania obowiązku dokumentacyjnego za rok podatkowy 2022 dla transakcji pożyczki przedstawionej we wniosku, przy określaniu wartości tej transakcji w kontekście ustalenia przekroczenia progu dokumentacyjnego Spółka powinna brać pod uwagę kwotę kapitału wskazaną w umowie pożyczki, czy wyłącznie najwyższą kwotę kapitału pożyczki faktycznie udostępnioną w roku podatkowym 2022).

Jak wynika z powołanego wyżej art. 11k ust. 2 ustawy o CIT, przepis ten określa progi dokumentacyjne dla określonych rodzajów transakcji. Dla transakcji finansowej, z jaką mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie, próg ten został ustanowiony na poziomie 10 000 000 zł. Istotnymi z punktu widzenia rozstrzygnięcia są także dalsze ustępy art. 11k ustawy o CIT. I tak, stosownie do art. 11k ust. 3 ustawy o CIT, progi dokumentacyjne są ustalane odrębnie dla:

 1) każdej transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym niezależnie od przyporządkowania transakcji kontrolowanej do transakcji towarowych, finansowych, usługowych albo innych transakcji;

 2) strony kosztowej i przychodowej.

Art. 11k ust. 4 ww. ustawy stanowi natomiast, że:

wartość transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, o której mowa w ust. 2-3, jest ustalana bez względu na liczbę dokumentów księgowych, dokonanych lub otrzymanych płatności oraz podmiotów powiązanych, z którymi zawierana jest transakcja kontrolowana.

Z punktu widzenia przedłożonej do rozstrzygnięcia kwestii konieczne jest sięgnięcie do art. 11l ustawy o CIT.

W art. 11l ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT wskazano, że:

wartość transakcji kontrolowanej, o której mowa w art. 11k ust. 2 i 2a, odpowiada wartości kapitału - w przypadku pożyczki, kredytu lub depozytu.

W myśl art. 11l ust. 2 ustawy o CIT,

wartość transakcji kontrolowanej, o której mowa w art. 11k ust. 2 i 2a, określa się na podstawie:

1. otrzymanych lub wystawionych faktur dotyczących danego roku podatkowego albo

2. umów lub innych dokumentów - w przypadku gdy faktura nie została wystawiona lub w przypadku transakcji finansowych, albo

3. otrzymanych lub przekazanych płatności - w przypadku gdy nie jest możliwe określenie tej wartości na podstawie pkt 1 i 2.

Zgodnie z art. 11l ust. 2a omawianej ustawy,

wartość transakcji kontrolowanej, o której mowa w art. 11k ust. 2 i 2a, pomniejsza się o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem podatku od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczonego podatku od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

W ust. 3 i 4 art. 11l ustawy o CIT wskazano natomiast, że:

określając wartość transakcji kontrolowanych o charakterze jednorodnym, o których mowa w ust. 1, nie uwzględnia się wartości transakcji kontrolowanych, o których mowa w art. 11n, wartość transakcji kontrolowanej wyrażoną w walucie obcej przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień realizacji operacji gospodarczej lub zawarcia umowy.

Wcześniej powołane przepisy odwołują się do pojęcia transakcji kontrolowanych, których definicja ustawowa zawarta została w art. 11a ust. 1 pkt 6 ww. ustawy.

Przepis ten stanowi, że:

ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o transakcji kontrolowanej - oznacza to identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań.

Ustawodawca definiując transakcję kontrolowaną odwołuje się do „rzeczywistych zachowań stron” które, jak wskazuje się w piśmiennictwie, należy utożsamiać z racjonalnością podejmowanych czynności, to jest takich czynności, które oparte są na uzasadnionych i prawdziwych przesłankach, które po ich wdrożeniu okażą się skuteczne. Skuteczność z kolei oznacza doprowadzenie działań do zamierzonego celu (por. N. Grzenkowicz, J. Kowalczyk, A. Kusak, Z. Podgórski, A. Ambrożak, Podstawy funkcjonowania przedsiębiorstw, Warszawa 2008).

Na podobne cechy „rzeczywistego zachowania stron” zwrócił uwagę Minister Finansów w Interpretacji Ogólnej z dnia 29 grudnia 2021 r. nr DCT1.8203.4.2020 opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów z 30 grudnia 2021 r., poz. 16 w której stwierdzono: „Działania o charakterze gospodarczym należy identyfikować na podstawie rzeczywistych zachowań stron. Zachowania są pojęciem szerokim, mogą być nimi działania lub zaniechania. Istotne jest, aby zachowania były rzeczywiste. Przy ocenie rzeczywistego charakteru zachowań stron należy brać w szczególności pod uwagę istnienie uzasadnionych przyczyn ekonomicznych określonego działania. Zachowania sztuczne lub pozorne nie są zachowaniami rzeczywistymi. Rzeczywista treść podejmowanych działań identyfikowana jest na podstawie faktycznych zachowań stron. Przesłanka ta jest w szczególności istotna w sytuacji, w której rzeczywisty przebieg transakcji kontrolowanej nie jest zgodny z postanowieniami obowiązujących umów pisemnych albo kiedy umowy pisemne dotyczące transakcji kontrolowanej nie istnieją”.

Celem dla którego podejmowane są działania przez podmiot gospodarczy zmierzający do zawarcia umowy pożyczki jest pozyskanie kapitału niezbędnego w prowadzonej działalności gospodarczej. Racjonalność działania przedsiębiorcy polega zatem na tym aby uzyskać kapitał (np. w wyniku uzyskania pożyczki), a nie na tym aby tylko zawrzeć umowę pożyczki. Zresztą z samej istoty pożyczki o jakiej mowa w art. 720 Kodeksu cywilnego wynika, konieczność przeniesienia na własność biorącego określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku i jednocześnie zobowiązanie pożyczkobiorcy do zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo tej samej ilości rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Przeniesienie przez pożyczkodawcę na własność określonej sumy pieniędzy na pożyczkobiorcę jest zatem jednym z warunków konstytutywnych pożyczki jako takiej.

Jeżeli zatem ustawodawca definiując „transakcję kontrolowaną” odwołuje się do „rzeczywistych zachowań stron” to należy przyjąć, że ma na myśli tak rozumiane, racjonalne działanie stron.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy trzeba stwierdzić, że przez pojęcie „wartości kapitału” o jakim mowa w art. 11l ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, należy rozumieć najwyższą kwotę kapitału udostępnionego w danym okresie raportowym, wynikającą z umowy lub innych dokumentów.

Wynika to również z udostępnionej na stronie podatki.gov.pl - Informacji o Cenach Transferowych TPR – Pytania i Odpowiedzi (wydanie trzecie, październik 2022) - odpowiedź na pytanie 95.

Zauważyć również należy, że zagadnienie związane z określeniem obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych w odniesieniu do transakcji pożyczki, było przedmiotem odpowiedzi Ministra Finansów na interpelację poselską nr 29105 z 15 grudnia 2021 r., Znak: DCT2.054.2.2021 z 16 lutego 2022 r.

Z wyjaśnień Ministerstwa Finansów wynika, że w przypadku transakcji pożyczki, w celu ustalenia, czy wartość transakcji przekracza próg dokumentacyjny, należy zbadać wartość kapitału pożyczki za dany rok podatkowy na podstawie umowy lub innych dokumentów, a gdy nie jest to możliwe – na podstawie otrzymanych lub przekazanych płatności.

W przypadku umów wieloletnich podmiot powiązany musi ustalić, czy wartość kapitału danej pożyczki przekracza próg dokumentacyjny 10 mln zł w pierwszym i kolejnych latach podatkowych. Wartość kapitału za dany rok podatkowy jest ustalana w oparciu o najwyższą wartość udostępnionego kapitału, pozostającego do spłaty w roku podatkowym, za który sporządzana jest dokumentacja.

Z wniosku wynika, że Spółka na podstawie pisemnej umowy zawartej 22 listopada 2022 r. (dalej jako: „umowa pożyczki”) udzieliła pożyczki podmiotowi powiązanemu (w rozumieniu ustawy o CIT) w wysokości (…) Euro, przekraczającej w przeliczeniu równowartość 10 mln zł (dalej jako „pożyczka”). Pożyczka została przekazana ww. podmiotowi jedynie w części, tj. w 2022 roku w kwocie (…) i w 2023 r. w kwocie (…) EUR, co łącznie w przeliczeniu nie przekracza równowartości 10 mln zł.

Zatem Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych dla transakcji pożyczki opisanej we wniosku za rok podatkowy 2022, jako że najwyższa kwota kapitału udostępnionego w tym roku nie przekroczy progu 10 mln zł właściwego dla transakcji finansowych.

Biorąc zatem pod uwagę powyższą argumentację, stanowisko Spółki zgodnie z którym Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych dla transakcji pożyczki opisanej we wniosku za rok podatkowy 2022, jako że najwyższa kwota kapitału udostępnionego w tym roku (pozostałego do spłaty) nie przekroczy progu 10 mln zł właściwego dla transakcji finansowych - jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie innego podmiotu i nie wiąże Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).