Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka

Interpretacja indywidualna z dnia 26 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.407.2023.2.AKA

Dotyczy prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur, dokumentujących nabycie nieruchomości.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 lipca 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 15 lipca 2023 r., który dotyczy prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur, dokumentujących nabycie nieruchomości (mieszkania wraz z wyznaczonym miejscem postojowym w garażu podziemnym).

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 września 2023 r. (wpływ 14 września 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Od 20 marca 2003 r. prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Aktualnie prowadzona działalność polega na prowadzeniu apteki ogólnodostępnej w dwóch lokalizacjach tj. (…) i (…) oraz punktu aptecznego w (…) posiadając stosowne zezwolenia wydane przez (…).

Mając na uwadze dalszy rozwój działalności gospodarczej od 14 kwietnia 2023 r. dokonała Pani rozszerzenia zakresu prowadzonej działalności gospodarczej, o świadczenie usług wynajmu krótkoterminowego skwalifikowanego kodem PKD: 55.20.Z (dywersyfikacja świadczonych usług ma poprawić sytuację finansową prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej.

Do prowadzenia wynajmu krótkoterminowego chciałaby Pani wspólnie z mężem przeznaczyć mieszkanie położone przy ul. (…) w (…) o powierzchni użytkowej 57,62 m2 wraz z wyznaczonym miejscem postojowym w garażu podziemnym. Na podstawie aktu notarialnego (Repertorium (…)) przedmiotowa nieruchomość stanowi własność Pani i Pani męża na podstawie małżeńskiej wspólności majątkowej. Mieszkanie zostało zakupione w stanie surowym-developerskim, w związku z czym aktualnie prowadzone są prace wykończeniowo-adaptacyjne. Mieszkanie składa się z dwóch pokoi, pokoju z aneksem kuchennym, łazienki, wc oraz holu. Po zakończeniu wszystkich prac wykończeniowych planuje Pani wraz z mężem od 1 września 2023 r. wskazany lokal przeznaczyć na wynajem krótkoterminowy. Zakup mieszkania w kwocie 726.012 zł brutto (siedemset dwadzieścia sześć tysięcy dwanaście złotych) został sfinansowany częściowo ze środków własnych majątku wspólnego Pani i Pani męża oraz kredytu hipotecznego bankowego zaciągniętego w (...) Banku (...) w wysokości 290.404,80 zł (dwieście dziewięćdziesiąt tysięcy czterysta cztery 80.100 gr.). Umowa nr (…). Wartość początkowa mieszkania zostanie ustalona na podstawie faktur zaliczkowych wystawionych na Pani męża i później skorygowanych fakturami korygującymi polegającymi na zmianie danych nabywcy ze względu na prowadzenie działalności gospodarczej przez Panią i posiadającej już numer NIP.

Wykaz Faktur zakupu do umowy nr 1 na zakup mieszkania: wartość netto-brutto:

  • Fa (…) z 23 września 2021 r. 268.893,33 - 290.404,80,
  • Fa (…) z 27 stycznia 2022 r. 134.446,67 - 145.202,40,
  • Fa (…) z 20 maja 2022 r. 67.223,33 - 72.601,20,
  • Fa (…) z 14 grudnia 2022 r. 134.446,67 - 145.202,40,
  • Fa (…) z 30 marca 2023 r. 67.223,33 - 72.601,20,
  • Fa (…) z 3 kwietnia 2023 r. 816,67 - 882,00.

Wykaz Faktur zakupu do umowy 2:

  • Fa (…) z 24 marca 2023 r. 3.243.90 - 3.990.00,
  • Fa (…) z 16 lutego 2023 r. 4.865,85 - 5.985,00,
  • Fa (…) z 20 czerwca 2022 r. 4.865,85 – 5.985,00,
  • Fa (…) z 3 stycznia 2022 r. 6487,80 - 7.980,00,
  • Fa (…) z 2 września 2021 r. 12.975,61 - 15.960,00.

Łączna wartość: brutto 766.794,00 zł, netto 705.489,02 zł, podatek VAT 61.304,98 zł.

W związku z wykorzystaniem mieszkania do prowadzenia działalności gospodarczej będą ponoszone wydatki takie jak: czynsz, opłaty za energie elektryczną.

W dniu 1 września 2023 r. planuje Pani opisaną nieruchomość na podstawie oświadczenia wprowadzić do ewidencji środków trwałych i wykorzystywać do wynajmu krótkoterminowego. W związku z powyższym planuje Pani po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych odliczyć podatek VAT naliczony z tytułu zakupu mieszkania wraz z miejscem w garażu podziemnym w wysokości 61.304,98 zł naliczony z tytułu zakupu mieszkania zgodnie z posiadanymi fakturami dołączonymi do opisanego zapytania.

Pani mąż W. K. nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej. Mieszkanie wraz z miejscem postojowym w garażu będzie używane wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej w tym zakresie tj. wynajmu krótkoterminowego.

Pytanie

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym będzie przysługiwać Pani w ramach prowadzonej rozszerzonej działalności gospodarczej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu zakupu mieszkania w wysokości 61.304,98 zł ?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zarejestrowany, czynny podatnik VAT ma prawo do odliczenia albo zwrotu podatku naliczonego z tytułu nabycia lokalu użytkowego, który będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych VAT, np. wynajmu krótkoterminowego. W opisanym przypadku nie występują przesłanki negatywne, wskazane w art. 88 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z art. 87 ust. 1 ustawy:

W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Zatem, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza tym samym możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, jest wykonywanie czynności opodatkowanych.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, podatnik może zrealizować w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Na podstawie art. 86 ust. 10 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Przy czym, co również istotne, zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w: ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a- powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Według art. 86 ust. 11 ustawy:

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Zgodnie z art. art. 86 ust. 13 ustawy,

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej:

1) za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, albo

2) za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, po okresie rozliczeniowym, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego

- nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. W stosunku do faktur lub dokumentów celnych podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy po otrzymaniu faktury lub dokumentu celnego, będącego podstawą odliczenia lub za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dla realizacji prawa do odliczenia podatku VAT konieczne jest m.in. posiadanie statusu podatnika VAT czynnego (podatnik musi posiadać taki status w momencie realizacji uprawnienia). Należy rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Jego realizacja następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć – najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa - wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako podatnika.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.).

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Jak stanowi art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W myśl art. 196 § 2 ustawy Kodeks cywilny:

Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Na mocy art. 198 ustawy Kodeks cywilny:

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zauważenia w tym miejscu wymaga, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 i § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

§ 1. Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

§ 2. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu cywilnego:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną, bowiem żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Gdy małżonkowie pozostają we współwłasności małżeńskiej i nabywają dobro inwestycyjne, które jest używane w sposób wyłączny do celów prowadzonej działalności gospodarczej przez jednego z małżonków będących współwłaścicielami, to jeden z nich korzysta z prawa do odliczenia całości podatku naliczonego, pod warunkiem, że występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-7 ustawy:

Faktura powinna zawierać:

1) datę wystawienia;

2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi

Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1, może wystawić fakturę korygującą - zgodnie z art. 106j ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106j ustawy:

W przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1) podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,

2) (uchylony)

3) dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4) dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5) stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Faktura (w tym faktura korygująca) jest dokumentem potwierdzającym wykonanie pewnej usługi lub dostawy towaru, uprawniającym (po spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów prawa) podmiot, dla którego jest wystawiona (nabywcę) do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z okoliczności sprawy wynika, że od 2003 r. prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Aktualnie prowadzona działalność polega na prowadzeniu apteki ogólnodostępnej w dwóch lokalizacjach. Mając na uwadze dalszy rozwój działalności gospodarczej od 14 kwietnia 2023 r. dokonała Pani rozszerzenia zakresu prowadzonej działalności gospodarczej, o świadczenie usług wynajmu krótkoterminowego skwalifikowanego kodem PKD: 55.20.Z (dywersyfikacja świadczonych usług ma poprawić sytuację finansową prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej). Do prowadzenia wynajmu krótkoterminowego chciałaby Pani wspólnie z mężem przeznaczyć mieszkanie wraz z wyznaczonym miejscem postojowym w garażu podziemnym. Na podstawie aktu notarialnego przedmiotowa nieruchomość stanowi własność Pani i Pani męża na podstawie małżeńskiej wspólności majątkowej. Mieszkanie zostało zakupione w stanie surowym-developerskim, w związku z czym aktualnie prowadzone są prace wykończeniowo-adaptacyjne. Po zakończeniu wszystkich prac wykończeniowych planuje Pani wraz z mężem od 1 września 2023 r. wskazany lokal przeznaczyć na wynajem krótkoterminowy. Wartość początkowa mieszkania zostanie ustalona na podstawie faktur zaliczkowych wystawionych na Pani męża i później skorygowanych fakturami korygującymi polegającymi na zmianie danych nabywcy ze względu na prowadzenie działalności gospodarczej przez Panią i posiadającej już numer NIP. W dniu 1 września 2023 r. planuje Pani opisaną nieruchomość na podstawie oświadczenia wprowadzić do ewidencji środków trwałych i wykorzystywać do wynajmu krótkoterminowego. W związku z powyższym planuje Pani po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych odliczyć podatek VAT naliczony z tytułu zakupu mieszkania wraz z miejscem w garażu podziemnym. Pani mąż nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej. Mieszkanie wraz z miejscem postojowym w garażu będzie używane wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej w tym zakresie tj. wynajmu krótkoterminowego.

Pani wątpliwości dotyczą kwestii, czy będzie Pani uprawniona, w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesienie wydatków związanych z nabyciem nieruchomości.

Faktury stanowią dla Pani, jako nabywcy towaru (w tym przypadku nieruchomości), podstawę do odliczenia podatku naliczonego. Z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, wynika bowiem, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika. O prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe.

Odnosząc się więc do Pani wątpliwości, stwierdzić należy, że skoro jest Pani czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a opisana we wniosku nieruchomość (mieszkanie wraz z wyznaczonym miejscem postojowym w garażu podziemnym) – jak wynika z wniosku – będzie wykorzystywała Pani wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, to – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – będzie przysługiwało Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wystawionych przez dewelopera faktur dokumentujących wydatki poniesione na nabycie przedmiotowej nieruchomości. Prawo to przysługuje Pani pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuję, że potwierdzenie prawidłowej wysokości kwoty podatku naliczonego, jaka będzie przysługiwać Pani do odliczenia z faktur dokumentujących wydatki poniesione na nabycie przedmiotowej nieruchomości, nie należy do kompetencji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w ramach wydawanych interpretacji indywidualnych. Ocena ta może być dokonana jedynie przez właściwy organ podatkowy w toku kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej, ponieważ postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, opiera się jedynie na interpretacji przepisów prawa podatkowego w oparciu o przedstawiony we wniosku opis, a nie o zebrany w sprawie materiał dowodowy. Organ wydający interpretację nie przeprowadza postępowania dowodowego i nie ma kompetencji do potwierdzania lub negowania prawidłowej wysokości kwoty podatku naliczonego, jaka będzie przysługiwać Pani do odliczenia z faktur dokumentujących wydatki poniesione na nabycie przedmiotowej nieruchomości (mieszkania wraz z wyznaczonym miejscem postojowym w garażu podziemnym).

Należy wskazać, że dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydawanej interpretacji.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00