Interpretacja indywidualna z dnia 15 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.413.2023.2.SR

Prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie współczynnika powierzchni wykorzystywanej do celów działalności gospodarczej w stosunku do ogólnej powierzchni.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie współczynnika powierzchni wykorzystywanej do celów działalności gospodarczej w stosunku do ogólnej powierzchni.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 września 2023 r. (wpływ 14 września 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Parafia (…), zwana dalej Wnioskodawcą jest podatnikiem VAT w obrębie części budynków, których jest właścicielem. Całkowita powierzchnia budynków będących w posiadaniu Wnioskodawcy wynosi (...) m², z czego powierzchnia wykorzystywana na cele kultu religijnego to (...) m². Pozostała powierzchnia jest wykorzystywana na cele związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą polegającą na wynajmie powierzchni lokalowych na następujące cele:

- (...) m² wynajmowane jest przedszkolu na fakturę z 23% podatkiem VAT

- (...) m² wynajmowane jest bibliotece publicznej na fakturę z 23% podatkiem VAT

- (...) m² wynajmowane jest pod sklepik na fakturę z 23% podatkiem VAT

- (...) m² wynajmowane jest lokalnej firmie na fakturę z 23% podatkiem VAT

- (...) m² udostępniane jest na Klub Seniora, na którego działalność Wnioskodawca otrzymuje dotację, ale na ten cel jest wystawiana faktura wewnętrzna z 23% podatkiem VAT, a więc również jest to traktowane na równi z wynajmem powierzchni. Faktura wewnętrzna jest wystawiana z tego, powodu, że Klub ten nie ma żadnej podmiotowości prawnej i nie może być odbiorcą faktury.

Łącznie na cele prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowywanej podatkiem VAT wykorzystywane jest (...) m², co stanowi 28,55% całkowitej powierzchni budynków posiadanych i zarządzanych przez Wnioskodawcę.

Pozostałe budynki plebanii i kościoła – traktowane jako działalność statutowa kultu religijnego, w oparciu o ustawę Państwo – Kościół, które nie są opodatkowane, a koszty funkcjonowania są pokrywane z ofiar od osób fizycznych.

Tym samym Wnioskodawca wykonuje dwa rodzaje czynności, tj. czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT – wykorzystywane na cele kultu religijnego, na które wykorzystuje 71,45% ogólnej powierzchni budynków, a także czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, do których wykorzystuje 28,55% ogólnej powierzchni budynków. Wnioskodawca nie wykonuje żadnych czynności zwolnionych z podatku VAT na rzecz innych podmiotów.

Wnioskodawca ma ściśle wydzielone powierzchnie na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą jak i na czynności niepodlegające podatkowi VAT.

Jeśli chodzi o rozliczanie mediów to aktualnie nie są one rozliczane proporcją do powierzchni zajmowanej przez poszczególnych najemców. Jeden z najemców – przedszkole ma zawarte odrębne umowy na dostawę mediów. Koszty mediów są w całości wpisywane w deklarację – Wnioskodawca w oparciu o wydaną interpretację dokona stosownym zmian i korekt w tym zakresie.

Aktualnie Wnioskodawca zakupuje te media i nie obciąża nimi dodatkowo najemców, są one zawarte w stawce czynszu. Podatek naliczony od zakupu usług dostarczenia mediów Wnioskodawca nie odlicza, tylko przenosi na następny okres rozliczeniowy. Podatek naliczony może wzrosnąć w sytuacji, gdy Wnioskodawca podejmie wszelkiego rodzaju czynności remontowe, modernizacyjne czy też inwestycyjne pomieszczeń związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą jak i tych wykorzystywanych do celów kultu religijnego, a więc niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Tym samym, Wnioskodawca nie podjął żadnych kroków mających na celu odzyskanie podatku naliczonego, albowiem chciałby w niniejszej interpretacji uzyskać odpowiedź, czy zaproponowana metoda rozliczania podatku VAT naliczonego jest prawidłowa. W pewnym momencie, Wnioskodawca będzie starał się o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, ale przed dokonaniem takiego kroku chciałby uzyskać wiążącą interpretację na postawione poniżej pytania.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo następujące informacje:

Wniosek dotyczył prawa do odliczenia VAT od wydatków powtarzalnych, jakimi są media oraz wydatków o charakterze inwestycyjnym. Pytają Państwo ogólnie o prawo do odliczenia podatku VAT w związku z wydatkami na działalność opodatkowaną oraz działalność nie objętą VAT. Chcieliby Państwo uzyskać odpowiedź na prawidłowość stosowania mechanizmu, a nie pytać o każdy wydatek. Do innych wydatków powtarzalnych zaliczyć można materiały biurowe, paliwo do kosiarki, serwis budynku, placu zabaw czy inne tego typu wydatki.

Parafia jest czynnym podatnikiem VAT składającym deklaracje VAT.

Parafia posiada dwa budynki

a.Budynek główny, który wykorzystywany jest zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT oraz do celów innych niż działalność gospodarcza,

b.Budynek, w którym znajduje się sklepik ((...) m²), który wykorzystywany jest wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. (W tym budynku jest wyłącznie sklepik).

We wniosku o interpretację bardzo szczegółowo opisali Państwo budynki, które wykorzystują dla celów prowadzonej działalności (wraz z powierzchniami).

Parafia otrzymuje i będzie otrzymywała faktury, na których figuruje/będzie figurować jako nabywca towarów i usług.

Pytanie dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie mediów. We wniosku pytają Państwo o wydatki, w tym również niebędące mediami (koszty artykułów biurowych, paliwa do kosiarki, przeglądy itp.). Parafia poniżej udziela odpowiedzi na poszczególne pytania.

Towary, usługi (media), których dotyczy zapytanie – energia elektryczna, gaz, woda.

Towary, usługi (media) będące przedmiotem zapytania są wykorzystywane w obu budynkach.

Parafia jest w stanie przyporządkować wyłącznie koszty energii elektrycznej do sklepiku (jest podlicznik).

Wszystkie nabywane towary, usługi (media) będące przedmiotem zapytania są wykorzystywane zarówno do celów działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza.

Parafia może przypisać w całości do działalności gospodarczej wyłącznie energię elektryczną zużywaną przez sklepik.

Pytanie dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją inwestycji.

Aktualnie realizowany jest remont dachu budynku głównego.

Inwestycja obejmuje wyłącznie budynek główny.

Są Państwo w stanie przyporządkować nabywane towary i usługi związane z realizowaną inwestycją wyłącznie do budynku głównego.

Wszystkie towary i usługi związane z realizacją inwestycji będące przedmiotem zapytania nabywane są wykorzystywane zarówno do celów działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza.

Parafia nie może przypisać nabywanych towarów i usług związanych z realizacją inwestycji będące przedmiotem zapytania w całości do działalności gospodarczej.

W celu obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego Parafia zamierza zastosować współczynnik powierzchni wykorzystywanej do celów działalności gospodarczej w stosunku do powierzchni ogólnej.

Zdaniem Parafii planowany sposób obliczenia „współczynnika powierzchni” pokrywa się z założeniami ustawowymi. Ponadto Parafia wynajmuje te powierzchnie przez cały rok już od kilkunastu lat.

W zaproponowanym sposobie określenia proporcji ujmowana jest powierzchnia obu budynków.

Cena wynajmu jest różna dla poszczególnych Najemców i uzależniona jest od sposobu wykorzystywania pomieszczeń przez Najemców oraz indywidualnych ustaleń z Najemcami.

Pomieszczenia udostępniane na Klub Seniora wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Nie wykorzystują Państwo tych pomieszczeń do działalności innej niż gospodarcza.

W budynku głównym oprócz powierzchni przeznaczonych wyłącznie na wynajem znajdują się również części wspólne – 2 korytarze. Powierzchnia tych korytarzy nie jest liczona jako powierzchnia wynajmowana.

Parafia prowadzi wyłącznie działalność gospodarczą polegającą na wynajmie oraz działalność inną niż gospodarcza.

Parafia kierowała się zasadami logiki przy doborze współczynnika. Z wymienionych w art. 86 ust. 2c pkt 1-4 jedynie powierzchnia opisana w pkt 4 jest najbardziej logiczną metodą. Dwa pierwsze współczynniki dotyczące liczby osób oraz roboczogodzin nie mają zastosowania w opisanym stanie faktycznym, bo Parafia nie angażuje żadnej pracy pracowników do działalności gospodarczej. Roczny obrót też nie ma zastosowania z uwagi na specyfikę uzyskiwanych przychodów. Ostatni wskaźnik związany z powierzchnią jest najbardziej adekwatny do rodzaju prowadzonej działalności (wynajem powierzchni). Ponadto, w praktyce podatkowej jest on bardzo często stosowany. Parafia nie posiada wiedzy na temat innych kryteriów (spoza ustawy), jakie mogłyby być zastosowane w niniejszym stanie hipotetycznym.

Zdaniem Parafii przyjęty współczynnik będzie zapewniał prawidłową proporcję rozliczania podatku naliczonego z uwagi na prowadzoną działalność gospodarczą objętą podatkiem VAT oraz działalność nieobjętą tym podatkiem.

Zastosowany współczynnik powierzchni pozwoli Wnioskodawcy na najbardziej obiektywne rozliczenie części wydatków związanych z działalnością opodatkowaną oraz wydatków nie związanych.

Pytania

1.Czy Wnioskodawca ma prawną możliwość odliczenia podatku VAT w oparciu o zastosowany współczynnik powierzchni wykorzystywanej do celów działalności gospodarczej w stosunku do ogólnej powierzchni?

2.Jeśli odpowiedź byłaby negatywna to Wnioskodawca wnosi o uzasadnienie braku prawnej możliwości odliczenia podatku VAT (wraz ze wskazaniem podstawy prawnej), w tej części, w jakiej część z posiadanych nieruchomości jest w pełni wykorzystywana na cele prowadzonej działalności gospodarczej i opodatkowana podatkiem VAT, który jest odprowadzany przez Wnioskodawcę do właściwego urzędu skarbowego.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, Parafia (…) jest podatnikiem VAT w obrębie części budynków, których jest właścicielem. Działalność ta podlega podatkowi VAT. Na terenie parafialnym znajdują się budynki plebanii i kościoła – traktowane jako działalność statutowa kultu religijnego w oparciu o ustawę z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w RP Dz. U. z 1989 r. Nr 29, poz. 154, które nie są opodatkowane, a koszty funkcjonowania są pokrywane z ofiar od osób fizycznych.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.). zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, polegającej na wykorzystaniu towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1, w myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.nabycia towarów i usług,

b.dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do art. 86 ust. 2b ustawy sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli.

1.zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalność gospodarczej czynności opodatkowane oraz

2.obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W myśl art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1.średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością,

2.średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością,

3.roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza,

4.średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością

Według art. 86 ust. 2d ustawy w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu (art. 86 ust. 2e ustawy).

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym istnieje możliwość zastosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2c pkt 4, a więc w oparciu o współczynnik powierzchni wykorzystywanej dla celów prowadzonej działalności gospodarczej w stosunku do ogółu powierzchni. Oznacza, to że Wnioskodawca może odliczać podatek VAT od zakupu usługi i towarów związanych z czynnościami opodatkowanymi (wynajem powierzchni) w proporcji 28,55% do 71,45%, a tym samym ma możliwość każdorazowo odliczania 28,55% podatku naliczonego od zakupu usług i towarów związanych z zakupami towarów i usług do nieruchomości, których jest właścicielem. Natomiast 71,45% podatku naliczonego nie będzie podlegała odliczeniu, z uwagi na to, że w takim stopniu powierzchnia budynków jest wykorzystywana dla celów związanych z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Sposób ustalania powierzchni jako miernika do proporcji potwierdził m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 16 września 2021 r., 0112-KDIL1-2.4012.335.2021.2.NF.

Ad. 2

W przypadku, gdy organ podatkowy stoi na innym stanowisku Wnioskodawca wnosi o wskazanie podstawy prawnej takiego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. W myśl tego przepisu:

Zgodnie art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania  podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych.

Ponadto należy zauważyć, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a i następne ustawy.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy:

Według art. 86 ust. 2b ustawy:

W myśl art. 86 ust. 2c ustawy:

Jak stanowi art. 86 ust. 2d ustawy:

Według art. 86 ust. 2e ustawy:

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy:

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy:

Powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. Towarzyszą one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy – przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy, czy nieodpłatną działalność statutową.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Parafia jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Parafia posiada dwa budynki, tj. budynek główny, który wykorzystywany jest zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT jak i do celów innych niż działalność gospodarcza oraz budynek, w którym znajduje się sklepik, wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Parafia nie wykonuje żadnych czynności zwolnionych z podatku VAT. Parafia ponosi wydatki, takie jak media oraz wydatki o charakterze inwestycyjnym (aktualnie realizowany jest remont dachu budynku głównego).

W odniesieniu do wydatków związanych z nabywaniem mediów wskazali Państwo, że media (energia elektryczna, gaz, woda) są wykorzystywane w obu budynkach. Media są wykorzystywane zarówno do celów działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza. Parafia może przypisać w całości do działalności gospodarczej wyłącznie energię elektryczną zużywaną przez sklepik (jest podlicznik).

Natomiast w przypadku wydatków inwestycyjnych podali Państwo, że inwestycja obejmuje wyłącznie budynek główny i są Państwo w stanie przyporządkować nabywane towary i usługi związane z realizowaną inwestycją wyłącznie do budynku głównego. Wszystkie towary i usługi związane z realizacją inwestycji są wykorzystywane zarówno do celów działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza. Parafia nie może przypisać nabywanych towarów i usług związanych z realizacją inwestycji w całości do działalności gospodarczej.

Państwa wątpliwości dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie współczynnika powierzchni wykorzystywanej do celów działalności gospodarczej w stosunku do ogólnej powierzchni.

Przy czym, jak wynika z Państwa wyjaśnień, sposób obliczenia „współczynnika powierzchni” wynika z art. 86 ust. 2c pkt 4 ustawy i pokrywa się z założeniami ustawowymi.

Jak wskazano na wstępie, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że w odniesieniu do wydatków związanych z nabywaniem mediów oraz wydatków inwestycyjnych opisanych we wniosku, przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego wyłącznie w zakresie w jakim nabywane towary i usługi będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Należy podkreślić, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności mają Państwo obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje Państwu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług wykorzystywanych wyłącznie do wykonywania czynności nieopodatkowanych tym podatkiem. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez Państwa działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, powinni Państwo ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a i następne ustawy.

Powołane przypisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy mają bowiem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że w odniesieniu do wydatków związanych z nabywaniem energii elektrycznej zużywanej przez sklepik, którą – jak Państwo podali –Parafia jest w stanie przypisać w całości do działalności gospodarczej (jest podlicznik), nie znajdą zastosowania przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy. W przypadku wydatków związanych z nabywaniem energii elektrycznej zużywanej przez sklepik przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości.

W odniesieniu natomiast do pozostałych wydatków związanych z nabywaniem mediów oraz w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych, które – jak Państwo wskazali – są wykorzystywane zarówno do celów działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza i Parafia nie może przypisać ich w całości do działalności gospodarczej, przy odliczaniu podatku naliczonego zastosowanie znajdują regulacje art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Jak wynika z art. 86 ust. 2a ustawy, sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Z uwagi na różnorodność i bogactwo życia gospodarczego wybór sposobu, według którego dokonuje się tego proporcjonalnego przypisania, należy do podatnika. Przepisy ustawowe wymagają jedynie, aby odpowiadał on najbardziej specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Będzie to spełnione, jeśli sposób ten:

- zapewni dokonanie odliczenia podatku naliczonego wyłącznie w części przypadającej na działalność gospodarczą (co do zasady dotyczącej czynności opodatkowanych VAT) oraz

- obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadających na działalność gospodarczą oraz na cele inne (z wyjątkiem celów prywatnych) – gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Oznacza to, że podatnik zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. Warto nadmienić, że zastosowane przez podatnika metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego, muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część podatku naliczonego związana jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana jest dla potrzeb innych niż prowadzona działalność gospodarcza, spoczywa zawsze na podatniku.

Ustawodawca zaproponował w art. 86 ust. 2c ustawy kilka metod, które podatnik może wykorzystać celem proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego, jednakże katalog ten nie ma charakteru zamkniętego.

Przepis art. 86 ust. 2c pkt 4 ustawy określa, że przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane: średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Sposób określenia proporcji na podstawie art. 86 ust. 2c pkt 4 ustawy jest możliwy w przypadku, kiedy podatnik w odniesieniu do całości działalności przez niego prowadzonej ma możliwość jednoznacznego przyporządkowania średniorocznej powierzchni wykorzystywanej wyłącznie do celów działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Sformułowanie „średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej” wskazuje, na to, że powierzchnia ta musi być wykorzystywana wyłącznie do działalności gospodarczej, nie może to być powierzchnia wykorzystywana zarówno do działalności gospodarczej (chociażby sporadycznie) jak i do działalności innej niż gospodarcza.

W ocenie Organu, wskazany w art. 86 ust. 2c pkt 4 ustawy sposób określenia proporcji dla celów odliczenia podatku naliczonego od ponoszonych wydatków związanych z nabywaniem mediów oraz od ponoszonych wydatków inwestycyjnych, które służą Państwu jednocześnie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT oraz do celów innych niż działalność gospodarcza, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, nie może zostać uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez Państwa działalności, bowiem założenia przyjęte przy obliczaniu wysokości ww. współczynnika przez Państwa nie potwierdzają takiego stanowiska.

Ponadto w Państwa przypadku wskazany w art. 86 ust. 2c pkt 4 ustawy sposób określenia proporcji budzi poważne wątpliwości, co do przyjętych założeń do jego stosowania, w szczególności, co do możliwości precyzyjnego określenia powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie wskazali Państwo, że w budynku głównym oprócz powierzchni przeznaczonych wyłącznie na wynajem znajdują się również części wspólne – 2 korytarze.

Należy zatem zauważyć, że w ww. budynku głównym znajdują się nie tylko powierzchnie wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej i powierzchnie wykorzystywane wyłącznie do celów innych niż działalność gospodarcza, ale również powierzchnie związane jednocześnie z działalnością gospodarczą oraz działalnością inną niż gospodarcza (powierzchnie części wspólnych wykorzystywanych zarówno przez najemców jak i Parafię).

Wskazana przez Państwa metoda powierzchniowa, zdaniem Organu, jest nieadekwatna do sytuacji w jakiej znajduje się Parafia. Trudno bowiem w sytuacji gdy dane pomieszczenia (korytarze) są związane jednocześnie z działalnością gospodarczą opodatkowaną VAT oraz działalnością inną niż gospodarcza, określić powierzchnię przeznaczoną wyłącznie na cele działalności gospodarczej. Nie ma zatem możliwości określenia na podstawie kryterium powierzchni, do jakich czynności (w jaki sposób) należy przyporządkować koszty, które są ponoszone (i od których jest odliczany VAT) w związku z takim użytkowaniem pomieszczeń (korytarzy).

Zaproponowana przez Państwa metoda powierzchniowa, o której mowa w art. 86 ust. 2c pkt 4 ustawy nie jest zatem metodą gwarantującą, że zakres wykorzystywania do działalności gospodarczej nabywanych towarów i usług będzie odzwierciedlony w sposób obiektywny i pełny. Opisana metoda oddaje jedynie udział powierzchni wykorzystywanej wyłącznie dla potrzeb działalności gospodarczej w ogólnej powierzchni budynków, a nie specyfikę prowadzonej działalności, o której mowa w art. 86 ust. 2b ustawy oraz nie zapewnia obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane. Zastosowanie wskazanej metody mogłoby zatem prowadzić do nieadekwatnego odliczenia podatku naliczonego, niezgodnego z rzeczywistością.

Ponadto należy zauważyć, że wydatki inwestycyjne dotyczą wyłącznie budynku głównego i Parafia jest w stanie – jak Państwo wskazali – przyporządkować nabywane towary i usługi związane z realizowaną inwestycją wyłącznie do tego budynku.

Tymczasem należy zwrócić uwagę, że w proponowanym przez Państwa sposobie określenia proporcji ujmują Państwo powierzchnię obu budynków.

W świetle ww. okoliczności sprawy należy stwierdzić, że proponowany przez Państwa sposób określenia proporcji, nie odzwierciedla obiektywnie części wydatków inwestycyjnych przypadających odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza.

Podobna sytuacja występuje w przypadku wydatków związanych z nabywaniem energii elektrycznej, która wykorzystywana jest wyłącznie w budynku głównym.

Należy również zauważyć, że – jak Państwo wskazali w opisie sprawy – jeden z najemców powierzchni lokalowych w budynku głównym – przedszkole ma zawarte odrębne umowy na dostawę mediów.

Z powyższych okoliczności wynika, że nabywane przez Państwa media nie są wykorzystywane w żadnym zakresie przez przedszkole zajmujące powierzchnie lokalowe w budynku głównym, które to powierzchnie również są wliczane przy obliczaniu proponowanej przez Państwa metody.

Nie można zatem zgodzić się z Państwa twierdzeniem, że zastosowany współczynnik powierzchni pozwoli Parafii na najbardziej obiektywne rozliczenie części wydatków związanych z działalnością opodatkowaną oraz wydatków niezwiązanych.

Ponadto należy zauważyć, że taka sama wielkość powierzchni wynajmowanej może generować odmienną ilość zużytych mediów. Nie można zatem uznać, że metoda określona w art. 86 ust. 2c pkt 4 ustawy w pełni oddaje zakres wykorzystania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Zatem, zdaniem Organu, wskazany przez Państwa sposób określenia proporcji nie jest w żaden sposób miarodajny.

Dodatkowym argumentem przemawiającym za tym, że metoda wskazana przez Państwa nie jest najbardziej odpowiednia dla rozliczania działalności opodatkowanej jest fakt, że nie wynajmują Państwo powierzchni znajdujących się w budynkach za tą samą cenę. Jak Państwo wskazali, cena wynajmu jest różna dla poszczególnych najemców i uzależniona jest od sposobu wykorzystywania pomieszczeń przez najemców oraz indywidualnych ustaleń z najemcami.

W przedmiotowej sprawie na szczególne podkreślenie zasługuje również fakt, że to obowiązkiem podatnika, który chce zastosować proponowany klucz odliczenia, jest szczegółowe wykazanie dlaczego i z jakich przyczyn zaproponowana przez podatnika metoda obliczenia prewspółczynnika jest najbardziej miarodajna, precyzyjna oraz najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych nabyć.

Państwa argumentem przemawiającym za zastosowaniem proponowanej metody jest okoliczność, że wskaźnik związany z powierzchnią jest najbardziej adekwatny do rodzaju prowadzonej działalności (wynajem powierzchni).

Należy stwierdzić zatem, że nie przedstawili Państwo w tym zakresie żadnych obiektywnych argumentów, nie wyjaśnili dlaczego wskazaną przez Państwa metodę można uznać za najbardziej odpowiadającą specyfice wykonywanej działalności i dokonywanych przez Państwa nabyć. Nie przedstawili Państwo wiarygodnych przesłanek pozwalających na stwierdzenie, że przedstawiony sposób będzie gwarantował, że zakres wykorzystywania do działalności gospodarczej nabywanych towarów i usług będzie odzwierciedlony w sposób obiektywny i pełny. Zdaniem Organu, przedstawiony sposób nie jest w pełni obiektywny i nie jest w stanie precyzyjnie odzwierciedlić stopnia wykorzystania wydatków związanych z nabywaniem mediów oraz wydatków inwestycyjnych do działalności gospodarczej oraz do działalności innej niż gospodarcza.

W tym miejscu należy również wskazać na orzeczenie TSUE z 8 listopada 2012 r. C-511/10, w którym stwierdzono, że państwa członkowskie są uprawnione do stosowania jako kryterium podziału do celów obliczenia podlegającej odliczeniu proporcjonalnej części naliczonego podatku od wartości dodanej dla danej transakcji, takiej jak wzniesienie budynku o mieszanym użytku, kryterium innego niż kryterium oparte na wielkości obrotu, pod warunkiem, że przyjęta przez te państwa metoda gwarantuje dokładniejsze ustalenie rzeczonej proporcjonalnej części odliczenia.

Z uwagi na przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie sposób określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2c pkt 4 ustawy nie jest metodą, która może być uznana za najbardziej reprezentatywną dla wyliczenia sposobu określania proporcji.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przy odliczaniu podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z nabywaniem mediów oraz wydatki inwestycyjne nie mogą Państwo zastosować proponowanej metody powierzchniowej, tj. współczynnika powierzchni wykorzystywanej do celów działalności gospodarczej w stosunku do ogólnej powierzchni.

Odnosząc się z kolei do Państwa prośby o uzasadnienie braku prawnej możliwości odliczenia podatku VAT (wraz ze wskazaniem podstawy prawnej), w tej części, w jakiej część z posiadanych nieruchomości jest w pełni wykorzystywana na cele prowadzonej działalności gospodarczej i opodatkowana podatkiem VAT, który jest odprowadzany przez Wnioskodawcę do właściwego urzędu skarbowego, należy wskazać, że taka sytuacja nie ma w niniejszej sprawie miejsca. Jak zostało rozstrzygnięte powyżej, przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z nabywaniem mediów oraz wydatków inwestycyjnych opisanych we wniosku, jednakże wyłącznie w zakresie w jakim nabywane towary i usługi będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W przypadku wydatków związanych z nabywaniem energii elektrycznej zużywanej przez sklepik, którą Parafia jest w stanie przypisać w całości do działalności gospodarczej (podlicznik), przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości. W odniesieniu natomiast do pozostałych wydatków związanych z nabywaniem mediów oraz w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych, które – jak Państwo wskazali – są wykorzystywane zarówno do celów działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza i Parafia nie może przypisać ich w całości do działalności gospodarczej, przy odliczaniu podatku naliczonego zastosowanie znajdują regulacje art. 86 ust. 2a-2h ustawy. Przy czym zaproponowana przez Państwa metoda powierzchniowa, tj. współczynnik powierzchni wykorzystywanej do celów działalności gospodarczej w stosunku do ogólnej powierzchni nie może zostać uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez Państwa działalności i dokonywanych przez Państwa nabyć.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie współczynnika powierzchni wykorzystywanej do celów działalności gospodarczej w stosunku do ogólnej powierzchni, jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa pytań). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do wydatków związanych z nabywanymi mediami oraz wydatków inwestycyjnych. Nie odnosi się natomiast do wydatków ponoszonych na materiały biurowe, paliwo do kosiarki, serwis budynku, placu zabaw czy inne tego typu wydatki wskazane w uzupełnieniu wniosku, bowiem nie znajdują one odzwierciedlenia w przedstawionym opisie sprawy.

Odnosząc się natomiast do wskazanej przez Państwa interpretacji indywidualnej znak 0112-KDIL1-2.4012.335.2021.2.NF, należy zauważyć, że dotyczy odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków bieżących i inwestycyjnych dotyczących gminnej infrastruktury kanalizacyjnej w oparciu o prewspółczynnik kalkulowany na bazie wzoru uwzględniającego udział odebranych ścieków w m³.

Tym samym wskazana przez Państwa interpretacja indywidualna nie może stanowić o potwierdzeniu prezentowanego stanowiska, gdyż dotyczy sytuacji odmiennej niż będąca przedmiotem Państwa zapytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W tym miejscu organ interpretacyjny zastrzega jednak, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).