Wyrok SN z dnia 6 czerwca 2023 r., sygn. II USKP 47/22

Zawieszenie wypłaty emerytury przez ZUS bez właściwej weryfikacji faktów oraz bez wezwania ubezpieczonej do przedłożenia dokumentów potwierdzających rozwiązanie stosunku pracy jest błędem organu rentowego. Prawo do emerytury nie może być zawieszone w sytuacji, gdy ubezpieczony rozwiązał stosunek pracy w okresie między złożeniem wniosku a wydaniem decyzji o przyznaniu świadczenia, a organ rentowy ma obowiązek działania na korzyść ubezpieczonego, co implikuje konieczność dokładnego wyjaśnienia okoliczności sprawy przed podjęciem decyzji o zawieszeniu wypłaty świadczenia.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Staryk (przewodniczący, sprawozdawca)

‎SSN Halina Kiryło

‎SSN Romualda Spyt

w sprawie z odwołania M.N.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B. o wyrównanie emerytury,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 6 czerwca 2023 r.,
‎skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w G.
‎z dnia 26 listopada 2020 r., sygn. akt III AUa 1389/20,

I. uchyla zaskarżony wyrok i oddala apelację oraz zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. na rzecz M.N. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów pełnomocnika w postępowaniu apelacyjnym.

II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. na rzecz radcy prawnego M.P. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł, powiększoną o należną stawkę podatku od towarów i usług, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 30 czerwca 2020 r. Sąd Okręgowy w B. zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. (dalej również jako: ZUS) w ten sposób, że zobowiązał ZUS do podjęcia zawieszonej emerytury M.N. i jej wypłaty od dnia 11 października 2017 r. (pkt 1); stwierdził, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji (pkt 2).

Sąd ustalił, że M.N. na przełomie stycznia i lutego 2017 r. przebyła ciężki udar z porażeniem prawostronnym i leżała w szpitalu trzy tygodnie. Po udarze miała kłopoty z odnalezieniem się w nowej sytuacji, miała częściowo sparaliżowaną twarz, kłopoty z czytaniem i mówieniem, duże luki w pamięci. W dniu 10 października 2017 r. wysłała do pracodawcy wniosek o rozwiązanie stosunku pracy na zasadzie porozumienia stron oraz złożyła w ZUS wniosek o emeryturę, wskazując, że pozostaje nadal w stosunku pracy do 15 października 2017 r. (gdyż nie wiedziała kiedy dojdzie do pracodawcy i jak zostanie załatwiony jej wniosek o rozwiązanie stosunku pracy). W dniu 10 października 2017 r. wraz z wnioskiem o emeryturę ubezpieczona złożyła wniosek o wypłatę emerytury na specjalnym druku oraz pokazała pracownikowi ZUS potwierdzenie wysłania do pracodawcy wniosku o rozwiązanie stosunku pracy, oznajmiając, że wszystkie dokumentny, które będą potrzebne organowi rentowemu prześle szkoła (pracodawca).