Interpretacja indywidualna z dnia 30 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.46.2022.4.ALN

Brak podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT usług świadczonych w ramach umowy o zarządzanie.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 stycznia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 23 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od  towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT usług świadczonych w ramach umowy o zarządzanie. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 marca 2023 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest rezydentem podatkowym Rzeczpospolitej Polskiej. Wnioskodawczyni będzie uzyskiwała przychody ze świadczenia usług w ramach zawartej umowy o świadczenie usług zarządzania (dalej: „Umowa o zarządzanie”). Mając na uwadze ustawowe terminy do wydania indywidualnej interpretacji podatkowej - pierwszy przychód zostanie uzyskany przed jej wydaniem.

Zgodnie z postanowieniami Umowy o zarządzanie, Wnioskodawczyni będzie występowała w relacji wewnątrz oraz na zewnątrz podmiotu dla którego świadczy przedmiotowe usługi (dalej : „Spółka") jako Dyrektor Zarządzający. Zauważyć należy, że Wnioskodawczyni nie jest członkiem zarządu, rady nadzorczej, ani innych organów stanowiących Spółki, na rzecz której będzie świadczyła usługi objęte Umową o zarządzanie.

Do zakresu obowiązków Wnioskodawczyni, które będą wykonywane w ramach Umowy o zarządzanie należy: realizacja wyznaczonych Wnioskodawczyni celów oraz współdziałanie z członkami zarządu Spółki; wsparcie zarządu Spółki w jego pracach, z uwzględnieniem praw i obowiązków wynikających z zawartej Umowy o zarządzanie; zarządzanie powierzonymi obszarami działalności Spółki; troska o materialne i niematerialne interesy Spółki, jej udziałowców i klientów, a tym samym kreowanie i podtrzymywanie dobrego wizerunku Spółki na rynku; zarządzanie zespołem, zatrudnieniem oraz organizowanie pracy podległych osób, wyznaczanie celów osobom podległym i nadzorowanie ich realizacji, dokonywanie oceny efektów pracy podległych osób w zakresie jakości, terminowości i prawidłowości wykonywania obowiązków, zarządzanie organizacją zatrudnienia z uwzględnieniem planów rozwojowych Spółki, opracowywanie budżetów z tym związanych i zarządzanie realizacją tego budżetu, budowanie wizerunku Spółki w relacjach z zewnętrznymi interesariuszami, jej reprezentowanie przed urzędami i kontrahentami.

W ramach zawartej Umowy o zarządzanie, Wnioskodawczyni zobowiązana jest do świadczenia usług z zachowaniem należytej staranności, właściwej dla zawodowego charakteru działalności, osobiście, bez możliwości powierzenia ich osobie trzeciej, w czasie i miejscu zgodnym z celami i przedmiotem umowy, w wymiarze niezbędnym do należytego ich realizowania, posiada prawo do wyboru przez siebie terminów, czasu i sposobu realizacji usług, nie będąc zobowiązanym do rozliczania się z czasu i sposobu poświęconego na realizacji usług, jednakże minimalny czas obecności w spółce powinien umożliwić prawidłowe wykonywanie usług i koordynowanie jego działań z działaniami innych osób.

Zgodnie z postanowieniami Umowy o zarządzanie, Wnioskodawczyni otrzyma od Spółki w celu realizacji Umowy o zarządzanie narzędzia, w szczególności: komputer, telefon. Spółka poniesie koszty eksploatacji tych narzędzi przez Wnioskodawczynię, z tym zastrzeżeniem, że Wnioskodawczyni jest uprawniona do korzystania z nich wyłącznie w celu wykonywania Umowy o zarządzanie i wyłącznie przez czas jej trwania.

Wnioskodawczyni jest uprawniona również do korzystania z urządzeń technicznych (w szczególności: ksero, drukarka) oraz zasobów stanowiących mienie Spółki w granicach uzasadnionych celem wykonywania Umowy o zarządzanie.

Ponadto Spółka zobowiązana jest do pokrywania ewentualnych kosztów związanych z realizacją Umowy o zarządzanie. Wnioskodawczyni ma prawo do ponoszenia wydatków przy użyciu udostępnionej jej karty kredytowej wystawionej przez bank na Spółkę.

Z tytułu świadczenia usług objętych Umową o zarządzanie, Wnioskodawczyni przysługuje wynagrodzenie miesięczne w kwocie określonej w tej umowie. Z zachowaniem pełnego prawa do Wynagrodzenia z tytułu wykonywania Usług objętych celem i przedmiotem Umowy, Zarządzający jest uprawniony do powstrzymania się od świadczenia usług w wymiarze nieprzekraczającym 30 dni roboczych w każdym roku kalendarzowym, niezależnie od sobót i dni ustawowo wolnych od pracy.

W przypadku niezdolności do świadczenia usług spowodowanej chorobą, Wnioskodawczyni przysługuje wynagrodzenie w wysokości 75% Wynagrodzenia za faktyczny czas przerw w świadczeniu usług z tytułu choroby, ale nie dłużej niż przez 30 dni roboczych w każdym roku kalendarzowym, po przedstawieniu Spółce stosownego zwolnienia lekarskiego.

Spółka zobowiązana jest do naliczania i odprowadzania, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz, jeżeli będzie miało to zastosowanie, składek na ubezpieczenie społeczne, od świadczeń wypłacanych Wnioskodawczyni na podstawie postanowień Umowy o zarządzanie.

Postanowienia zawartej Umowy o zarządzanie obejmują również obowiązek zachowania w tajemnicy wszelkich nieujawnionych do publicznej wiadomości informacji dotyczących Wnioskodawczyni lub Spółki, a w szczególności dotyczących prowadzonej działalności, klientów, danych technicznych, technologicznych lub ekonomicznych, rozwiązań biznesowych, źródeł zaopatrzenia, posiadanych danych, w tym danych osobowych, a także wszelkich innych informacji i faktów, o których dowiedziała się w toku lub przy okazji wykonywania umowy.

Co do odpowiedzialności, Umowa o zarządzanie wskazuje, że w przypadku winy umyślnej, Wnioskodawczyni ponosi odpowiedzialność wyłącznie za poniesione straty, z wyłączeniem utraconych korzyści, a łączna odpowiedzialność Wnioskodawcy wobec Spółki ze wszystkich tytułów jest ograniczona do kwoty określonej w Umowie o zarządzanie. Ponadto, zgodnie z postanowieniami Umowy o zarządzanie, Wnioskodawczyni nie ponosi odpowiedzialności za usługi objęte przedmiotową umową wobec osób trzecich. Odpowiedzialność wobec osób trzecich ponosi Spółka.

W ramach Umowy o zarządzanie, Wnioskodawczyni nie świadczy usług innych niż opisane w Umowie o zarządzanie, w szczególności z zakresu doradztwa prawnego, podatkowego, finansowego czy architektonicznego.

Ponadto, w ramach prowadzonej jednoosobowej, pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni będzie osiągała przychody z umów o świadczenie usług doradztwa zawartych z podmiotami powiązanymi i niepowiązanymi, których sposób opodatkowania został objęty osobnym wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej.

Na pytania w wezwaniu w zakresie podatku od towarów i usług o treści:

1)Czy wynagrodzenie, które będzie Pani otrzymywała w związku z umową o zarządzanie, stanowi przychód,o którym mowa w:

·art. 12 ust. 1-6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.)? Prosimy wskazać konkretny ustęp art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

·art. 13 pkt 2 do 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? Prosimy wskazać konkretny punkt art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2)Czy będzie Pani miała wpływ na wysokość przyznanego Pani wynagrodzenia, które wynika z umowy o zarządzanie? Jeśli tak, to w jaki sposób?

3)Czy wynagrodzenie przewidziane w umowie o zarządzanie jest stałym wynagrodzeniem? Czy umowa o zarządzanie przewiduje wynagrodzenie zmienne? Jeśli tak, to od czego zależy jego wypłata na Pani rzecz?

4)Czy świadcząc usługi w ramach umowy o zarządzanie będzie wyrażała Pani oświadczenie woli w imieniu i na rzecz Spółki?

5)Czy będzie Pani ponosiła ryzyko gospodarcze, ekonomiczne za czynności wykonywane na podstawie zawartej umowy? Jeśli nie, to kto będzie ponosił to ryzyko?

udzieliła Pani odpowiedzi:

AD. 1)

W ocenie Wnioskodawczyni, przychód osiągany z tytułu umowy o zarządzanie powinien zostać zakwalifikowany jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U z 2022 r. poz. 2647).

Niemniej jednak, Wnioskodawczyni wskazuje, że w przedmiotowym wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, w pytaniu 1 wniosła również o potwierdzenie prawidłowości dokonania kwalifikacji przychodu osiąganego w ramach umowy o zarządzanie do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

W związku z powyższym, odpowiedź na pytanie 2 zawarte w tym samym wniosku, a dotyczące kwestii braku podlegania opodatkowania podatkiem od towarów i usług, uzależniona jest od uznania przez organ podatkowy stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania 1 za prawidłowe. Jak bowiem Wnioskodawczyni wskazała w przedmiotowym wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej: „Przyjmując, że stanowisko Wnioskodawczyni zawarte w pytaniu 1 przedmiotowego wniosku jest prawidłowe tj. że przychody osiągane w ramach zawartej Umowy o zarządzanie kwalifikowane są do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, usługi te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, w przypadku łącznego spełnienia pozostałych, ww. trzech przesłanek, których interpretacja została dokonana w ogólnej interpretacji Ministra Finansów, czy też w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego.”

Ad. 2)

Wysokość wynagrodzenia jakie Wnioskodawczyni będzie otrzymywała w związku z wykonywaniem przedmiotowej umowy została ustalona przez strony i określona kwotowo w umowie o zarządzanie. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni uważa, że nie będzie miała wpływu na jego wysokość.

Ad. 3)

Zgodnie z postanowieniami umowy o zarządzanie, z tytułu świadczenia usług objętych umową o zarządzanie, Wnioskodawczyni przysługuje wynagrodzenie miesięczne w kwocie określonej w tej umowie. W przypadku niezdolności do świadczenia usług spowodowanej chorobą, Wnioskodawczyni przysługuje wynagrodzenie w wysokości 75% Wynagrodzenia za faktyczny czas przerw w świadczeniu usług z tytułu choroby, ale nie dłużej niż przez 30 dni roboczych w każdym roku kalendarzowym, po przedstawieniu Spółce stosownego zwolnienia lekarskiego.

Jak wynika z interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Rozwoju i Finansów z 6.10.2017 r. nr PT3.8101.11.2017 „dla uznania spełnienia badanego warunku nie ma znaczenia okoliczność, że w umowie przewiduje się przykładowo (proporcjonalne) zmniejszenie wynagrodzenia z racji czasowego braku wykonywania czynności przez zarządzającego (wskutek własnej decyzji, choroby, zawieszenia w wykonywaniu funkcji, itp.).”

W ocenie Wnioskodawczyni, na podstawie ww. postanowień umowy o zarządzanie stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni będzie otrzymywała wynagrodzenie stałe.

Umowa o zarządzanie nie przewiduje wynagrodzenia zmiennego.

Ad. 4)

Wnioskodawczyni nie jest członkiem Zarządu ani prokurentem Spółki, z którą Wnioskodawczyni zawarła umowę o zarządzanie (co potwierdzają dane ujawnione w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego). Wnioskodawczyni nie ma zatem prawa do wyrażania oświadczenia woli w imieniu i na rzecz Spółki. Jedyną zatem możliwością kiedy Wnioskodawczyni miałaby prawo do wyrażania oświadczenia woli w imieniu i na rzecz Spółki, byłoby udzielenie Wnioskodawczyni pełnomocnictwa przez osoby uprawnione do reprezentowania Spółki. Umowa o zarządzanie wprost takiej możliwości nie przewiduje, niemniej jednak na podstawie ogólnych przepisów Kodeksu cywilnego taka możliwość istnieje. Wnioskodawczyni nie wyklucza, że Spółka zażąda od niej takiej formy działania w trakcie świadczenia usług na podstawie zawartej umowy o zarządzanie.

Ad.5) Wnioskodawczyni będzie korzystała z infrastruktury Spółki w zakresie wskazanym we wniosku, a wynagrodzenie określone jest w sposób stały. Jak wskazano we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, zgodnie ze stanowiskiem zawartym w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Rozwoju i Finansów z 6.10.2017 r. nr PT3.8101.11.2017 „zakładając, że umowa przewiduje, że zarządzający korzysta z infrastruktury i organizacji wewnętrznej spółki (spełniony warunek pierwszy), ustalenie, że warunek drugi jest spełniony w praktyce sprowadza się do weryfikacji czy umowa cywilnoprawna przewiduje dla zarządzającego stałe wynagrodzenie. Jeżeli umowa przewiduje stałe wynagrodzenie nie można mówić o ponoszeniu ryzyka ekonomicznego przez zarządzającego.”

Ponadto, w myśl stanowiska zawartego we wskazanej wyżej interpretacji ogólnej: „trzeci warunek - odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich. Warunek będzie spełniony jeżeli zgodnie z umową odpowiedzialność jest po stronie spółki, a nie po stronie faktycznego wykonawcy (zarządzającego), co wyklucza samodzielny charakter jego działalności. Warunek będzie także spełniony gdy dana umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności”.

Co do odpowiedzialności, zgodnie z postanowieniami umowy o zarządzanie, Wnioskodawczyni nie ponosi odpowiedzialności za usługi objęte umową wobec osób trzecich. Odpowiedzialność ta jest po stronie Spółki. 

Umowa o zarządzanie wskazuje, że w odniesieniu do relacji ze Spółką, w przypadku winy umyślnej, w stosunku do Spółki Wnioskodawczyni ponosi odpowiedzialność wobec Spółki wyłącznie za poniesione straty, z wyłączeniem utraconych korzyści, a łączna odpowiedzialność Wnioskodawcy wobec Spółki ze wszystkich tytułów jest ograniczona do kwoty określonej w umowie o zarządzanie.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawczyni nie ponosi ona ryzyka gospodarczego ani ekonomicznego za czynności wykonywane na podstawie zawartej umowy. W ocenie Wnioskodawczyni, ryzyka te ponosi Spółka.

Pytanie

Czy usługi świadczone przez Wnioskodawczynię w ramach Umowy o zarządzanie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2022 r. poz. 931), (dalej: „ustawa o VAT”)? (pytanie oznaczone we wniosku, jako nr 2)

Pani stanowisko w sprawie

Stanowisko do pytania oznaczonego we wniosku, jako nr 2.

W ocenie Wnioskodawczyni, usługi świadczone w ramach Umowy o zarządzanie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Analiza postanowień zawartej Umowy o zarządzanie prowadzi bowiem do wniosku, że usługi te, zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3) ustawy o VAT nie będą uznawane w świetle ustawy o VAT za usługi świadczone w ramach samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1) ustawy o VAT opodatkowaniu podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przede wszystkim każde świadczenie (...), które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Wskazane w ustawie o VAT czynności podlegają opodatkowaniu w przypadku, gdy wykonywane są przez podatnika działającego w takim charakterze w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Co istotne, w myśl art. 15 ust. 3 pkt 3) ustawy o VAT, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się m.in. czynności: z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności:

·co do warunków wykonywania tych czynności,

·wynagrodzenia i

·odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Przyjmując, że stanowisko Wnioskodawczyni zawarte w pytaniu 1 przedmiotowego wniosku jest prawidłowe tj. że przychody osiągane w ramach zawartej Umowy o zarządzanie kwalifikowane są do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, usługi te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, w przypadku łącznego spełnienia pozostałych, ww. trzech przesłanek, których interpretacja została dokonana w ogólnej interpretacji Ministra Finansów, czy też w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Zgodnie ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, zawartym w wyroku z 30 września 2014 r. sygn. akt I FSK 1479/13 za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą „(...) nie będzie mogła zostać uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest z wykorzystaniem infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona (...)”.

Ponadto, jak wynika z interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Rozwoju i Finansów z 6.10.2017 r. nr PT3.8101.11.2017 dotyczącym wprawdzie członka zarządu świadczącego usługi w ramach kontraktu menadżerskiego ale w zakresie interpretacji ww. przepisów ustawy o VAT, w ocenie Wnioskodawcy mającego zastosowanie również w przedmiotowej sprawie: „Warunek pierwszy - warunki wykonywania czynności. Należy uznać, że co do zasady w istotę typowej umowy cywilnoprawnej, której przedmiotem jest zarządzanie spółką przez osobę fizyczną (zobowiązaną do osobistego świadczenia), wpisane jest wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej tej spółki (osoba taka zarządza tą infrastrukturą, personelem, całą organizacją i jednocześnie korzysta z niej w tym celu). (...). W tym kontekście należy zauważyć, że wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej zarządzanej spółki powoduje, że zarządzający nie ponosi również w tym zakresie ryzyka ekonomicznego (co ma ścisły związek z tym jak kształtuje się wynagrodzenie - warunek drugi). Uznaniu, że ten warunek jest spełniony nie stoi na przeszkodzie to, że w ramach przedmiotowej umowy cywilnoprawnej (stosunku prawnego) zarządzający dysponuje szerokim zakresem swobody w organizacji swojej pracy, wyznaczaniu celów itd."

Zgodnie z postanowieniami Umowy o zarządzanie Spółka zapewni Wnioskodawczyni narzędzia, w szczególności: komputer, telefon służące do realizacji Umowy o zarządzanie, a w razie potrzeby poniesie ewentualne koszty związane ze świadczeniem usług przez Wnioskodawczynię. Zgodnie z postanowieniami Umowy o zarządzanie wszelkie uzasadnione i uzgodnione ze spółką koszty i wydatki związane z wykonywaniem obowiązków wynikających z Umowy o zarządzanie ponosi Spółka. Wnioskodawczyni posiada prawo do ponoszenia wydatków związanych ze świadczeniem usług na warunkach wynikających z zwartej umowy za pomocą udostępnionej mu przez Spółkę karty kredytowej wystawionej przez bank na Spółkę. Ponadto, Wnioskodawczyni jest uprawniona do korzystania z urządzeń technicznych oraz zasobów stanowiących mienie Spółki w granicach uzasadnionych celem wykonywania Umowy o zarządzanie.

Z powyższego wynika niewątpliwie, że Wnioskodawczyni na mocy Umowy o zarządzanie będzie korzystała z infrastruktury Spółki, a z zakresu powierzonych obowiązków wynika również, że będzie zarządzała powierzonymi obszarami Spółki, czy też zespołem.

Należy również podkreślić, że Wnioskodawczyni będzie świadczyła usługi objęte Umową osobiście, bez możliwości powierzenia ich osobie trzeciej, w czasie i miejscu zgodnym z celami i przedmiotem umowy, w wymiarze niezbędnym do należytego ich realizowania oraz posiada prawo do wyboru przez siebie terminów, czasu i sposobu realizacji usług, nie będąc zobowiązanym do rozliczania się z czasu i sposobu poświęconego na realizacji usług z tym zastrzeżeniem, że minimalny czas obecności w Spółce powinien umożliwić prawidłowe wykonywanie usług i koordynowanie jego działań z działaniami innych osób. Jak wynika z ww. interpretacji ogólnej, zapewnienie swobody w organizacji pracy nie stoi na przeszkodzie, aby warunek pierwszy został uznany za spełniony.

Z postanowień Umowy o zarządzanie wynika, że obowiązki wynikające z Umowy będą realizowane przez Wnioskodawczynię osobiście, w oparciu o infrastrukturę Spółki z zapewnieniem swobody w ramach określonych w Umowie o zarządzanie. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawczyni warunek pierwszy dotyczący związania Spółki (zlecającego) i Wnioskodawczyni więzami tworzącymi stosunek prawny, co do warunków wykonywania czynności objętych umową został spełniony.

Zgodnie z ww. interpretacją ogólną: „warunek drugi - wynagrodzenie. Zakładając, że umowa przewiduje, że zarządzający korzysta z infrastruktury i organizacji wewnętrznej spółki (spełniony warunek pierwszy), ustalenie, że warunek drugi jest spełniony w praktyce sprowadza się do weryfikacji czy umowa cywilnoprawna przewiduje dla zarządzającego stałe wynagrodzenie. Jeżeli umowa przewiduje stałe wynagrodzenie nie można mówić o ponoszeniu ryzyka ekonomicznego przez zarządzającego. Jednocześnie rozpatrywany warunek będzie spełniony także jeżeli wynagrodzenie oprócz stałego elementu będzie zawierać element zmienny (np. wypłacany pod warunkiem i/lub w wysokości określonej realizacją wyznaczonych celów zarządczych, które mogą dotyczyć w szczególności kondycji finansowej spółki, jej pozycji rynkowej, realizacji określonej inwestycji, strategii itd.) pod warunkiem jednak, że element stały będzie stanowił istotną wielkość i/lub część całkowitego wynagrodzenia.(...) Należy uznać, że takie ukształtowanie wynagrodzenia spełnia badany warunek. Podobnie przykładowo ustalenie w umowie dla zarządzającego stałego wynagrodzenia miesięcznego w wielkości adekwatnej do pozycji spółki, zakresu zadań itd. oraz rocznej premii stanowiącej określony procent wypracowanego w danym roku zysku spełni badany warunek. Dla uznania spełnienia badanego warunku nie ma znaczenia okoliczność, że w umowie przewiduje się przykładowo (proporcjonalne) zmniejszenie wynagrodzenia z racji czasowego braku wykonywania czynności przez zarządzającego (wskutek własnej decyzji, choroby, zawieszenia w wykonywaniu funkcji, itp.)."

W ramach zawartej Umowy o zarządzanie, Wnioskodawczyni przysługuje wynagrodzenie wypłacane co miesiąc w określonej w tej umowie wysokości.

Zgodnie z postanowieniami Umowy o zarządzanie, Wnioskodawczyni zachowuje prawo do wynagrodzenia w przypadku powstrzymania się od świadczenia usług w wymiarze nieprzekraczającym 30 dni. Z kolei w przypadku niezdolności do świadczenia usług spowodowanej chorobą, Wnioskodawczyni przysługuje wynagrodzenie w wysokości stanowiącej określony w Umowie o zarządzanie procent wynagrodzenia za faktyczny czas przerw w świadczeniu usług z tytułu choroby, ale nie dłużej niż przez 30 dni roboczych w każdym roku kalendarzowym.

Wynagrodzenie określone jest w stałe wysokości, wypłacane miesięcznie. Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ww. interpretacji ogólnej, zmniejszenie wynagrodzenia w określonych przypadkach - nie ma znaczenia dla uznania spełnienia przedmiotowego warunku. W konsekwencji, stwierdzić należy, że warunek drugi dotyczący uregulowania wynagrodzenia został spełniony.

W myśl stanowiska zawartego we wskazanej wyżej interpretacji ogólnej: „trzeci warunek - odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich. Warunek będzie spełniony jeżeli zgodnie z umową odpowiedzialność jest po stronie spółki, a nie po stronie faktycznego wykonawcy (zarządzającego), co wyklucza samodzielny charakter jego działalności. Warunek będzie także spełniony gdy dana umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności".

Zgodnie z postanowieniami Umowy o zarządzanie, Wnioskodawczyni nie ponosi odpowiedzialności za usługi objęte umową wobec osób trzecich. Odpowiedzialność ta jest po stronie Spółki. W konsekwencji, warunek trzeci również jest spełniony w przedmiotowym stanie faktycznym.

Podsumowując, stwierdzić należy, że usługi świadczone w ramach Umowy o zarządzanie zawartej poza prowadzoną przez Wnioskodawczynię, pozarolniczą działalnością gospodarczą, kwalifikowane w świetle ustawy o PIT do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. .j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Należy wskazać, że aby dana czynność stanowiąca świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Z kolei, art. 15 ust. 3 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 15 ust. 3a ustawy:

W myśl art. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Z przywołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 3 ustawy wynika, że warunkiem dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, jest uznanie przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że w Jej ocenie, przychód osiągany z tytułu umowy o zarządzanie powinien zostać zakwalifikowany jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W interpretacji z wniosku, która dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych z 29 marca 2023 r., znak (….) wskazałem, że wypłacane Pani na podstawie opisanej umowy przychody powinny być zakwalifikowane jako przychody ze źródła określonego w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowane według skali podatkowej zgodnie z art. 27 ww. ustawy.

Ponadto, z cytowanego przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym, a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

• wykonywania tych czynności,
• wynagrodzenia, oraz
• odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Użycie słowa „samodzielnie” w kontekście art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, wyklucza opodatkowanie pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący więzi (stosunek podporządkowania) między pracodawcą a pracownikiem co do (w zakresie) warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko winny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in., czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze fakt, że w zasadzie każdy stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, określa wynagrodzenie oraz przynajmniej podstawowe warunki wykonywania czynności, należy uznać, że „odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich” jest kryterium kluczowym dla oceny charakteru prawno-podatkowego danego podmiotu. Jest to czynnik odróżniający na gruncie ustawy VAT prowadzenie działalności gospodarczej (przesłanki warunkującej status podatnika podatku VAT) od innego rodzaju aktywności zawodowej nie powodującej powstania podmiotowości prawno-podatkowej na gruncie ww. ustawy.

Istotna jest w tym przypadku analiza istoty odpowiedzialności, wynikającej z charakteru stosunku prawnego łączącego Panią oraz Spółkę.

Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane zostało również w drugim akapicie art. 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE. W myśl tego artykułu działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Przepis ten stwierdza, że wykorzystywanie własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych w sposób ciągły, należy w szczególności uznać za działalność gospodarczą.

W akapicie pierwszym, artykuł 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE, określa osobę, która może stać się podatnikiem, jako każdą osobę, która niezależnie prowadzi w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Artykuł 10 Dyrektywy 2006/112/WE wyjaśnia znaczenie terminu „samodzielnie” użytego w art. 9 (1). W myśl ww. art. 10 Dyrektywy 2006/112/WE warunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1, przewidujący, że działalność gospodarcza jest prowadzona samodzielnie wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

W celu określenia granic pojęcia „działalności gospodarczej” i „podatnika” należy przypomnieć art. 9 (2) i 12 (1) Dyrektywy 2006/112/WE. Artykuł 9 (2) Dyrektywy 2006/112/WE stwierdza, że poza osobami, o których mowa w ust. 1, za podatnika uznawana jest każda osoba, która okazjonalnie dokonuje dostawy nowego środka transportu wysyłanego lub transportowanego do nabywcy przez sprzedawcę, przez nabywcę albo na rzecz sprzedawcy lub nabywcy, do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium państwa członkowskiego, ale na terytorium Wspólnoty. Przy czym, artykuł 12 (1) stanowi, że „państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi (...)”.

Dyrektywa 2006/112/WE wskazuje na bardzo szeroki zakres działalności gospodarczej, obejmujący wszystkie etapy produkcji, dystrybucji i dostarczania towarów i usług. To, że działalność gospodarcza, która ma być traktowana jako taka, nie jest działalnością wykonywaną okazjonalnie, nie oznacza, że działalność ta, aby mieścić się w zakresie podatku VAT, musi osiągnąć pewną liczbę operacji lub osiągnąć określony poziom dochodu. Decydującym elementem jest wola lub zamiar osoby dokonującej czynności, aby brać udział w produkcji, dystrybucji lub dostarczaniu dóbr lub usług. Elementem definiującym działalność gospodarczą na gruncie przepisów Dyrektywy jest to, że osoba, w celu wykonywania swoich działań, wykorzystuje zasoby ludzkie lub rzeczowe w taki sam sposób, jak są one wykorzystywane przez producenta, handlowca lub osoby świadczące usługi. Działalność gospodarcza w rozumieniu Dyrektywy będzie miała miejsce, gdy zaistnieje zamiar wykorzystania i zorganizowania środków w celu wzięcia udziału w produkcji, dystrybucji towarów lub świadczeniu usług.

Przedmiotowe zagadnienie było również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera v. segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością.

Ponadto,  zgodnie  z  opinią  RG M.G. Tesauro z dnia  4  czerwca  1991 r.  do  sprawy C-202/90, co się tyczy warunków pracy należy przeanalizować czy pracownik jest niejako zintegrowany z organizacją pracodawcy (...) czy i w jakim zakresie może swobodnie zorganizować swoją działalność. Jest oczywistym, że możliwość swobodnego zorganizowania (wybór współpracowników, struktury niezbędne do wykonywania zadań, godziny pracy), jak  też brak zintegrowania w przedsiębiorstwie czy w administracji stanowią elementy typowe dla działalności wykonywanej w sposób samodzielny. Jednakże poddanie się niektórym dyrektywom jak też pewnej kontroli czy władzy dyscyplinarnej pracodawcy, które odnajdujemy również w stosunku pracy nie wykluczają charakteru samodzielnego działalności. Co się tyczy warunków wynagrodzenia, okoliczność, że wynagrodzenie (także to określone ustawą) jest proporcjonalne do usług i charakter przypadkowy, który z tego wynika stanowią jasne wskaźniki istnienia stosunku samodzielnej pracy. Nie ma wątpliwości, że ryzyko w ramach stosunku pracy podporządkowanej spoczywa tylko na pracodawcy. W zakresie odpowiedzialności wskazano, że należy badać czy pracownik jest odpowiedzialny wobec osób trzecich za czynności i działania, które można mu przypisać (pkt 6).

Sformułowanie w powołanym art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnoszące się do odpowiedzialności, należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy, w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy. Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

O wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług można zatem mówić w przypadku, gdy zleceniobiorcę będą łączyć ze zleceniodawcą więzi analogiczne jak w przypadku stosunku pracy, jako że nie będzie on ponosił ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywaniem czynności, będących przedmiotem wskazanych umów, a odpowiedzialność za te czynności w stosunku do osób trzecich będzie bezwzględnie ponosił zlecający. Oznacza to, że z treści zawartych umów wynikać winno zobowiązanie, które w swej istocie kładzie na zlecającego odpowiedzialność, zamiast na zleceniobiorcę, podobnie jak ma to miejsce w przypadku stosunku pracy.

Powyższe oznacza, że jeżeli analiza umowy cywilnoprawnej (stosunku prawnego) pomiędzy Zleceniobiorcą – Panią a Zleceniodawcą – Spółką wykaże, że spełnione są wszystkie trzy warunki, to nie można uznać Pani za podatnika VAT.

Jednocześnie brak spełnienia któregokolwiek warunku oznacza, że Pani jako Zleceniobiorca występuje w charakterze podatnika VAT.

Opisana we wniosku umowa, w ramach której będzie Pani świadczyć usługi zarządzania oraz warunki jej świadczenia i wynagrodzenia przysługującego Pani pozwalają na stwierdzenie, że dwa pierwsze warunki są spełnione. Umowa na usługi zarządzania będzie zawarta, a więc nastąpi związanie formalne stron stosunkiem prawnym. Umowa jasno również określa zakres czynności i wynagrodzenie Pani należne.

W istotę typowej umowy zlecenia, wpisane jest wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej Zlecającego – w niniejszej sprawie Spółki. W tym kontekście, wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej Zlecającego powoduje, że Zleceniobiorca nie ponosi również w tym zakresie ryzyka ekonomicznego (co ma ścisły związek z tym jak kształtuje się wynagrodzenie – warunek drugi). Warunek drugi – wynagrodzenie. Zakładając, że umowa przewiduje, że Zleceniobiorca korzysta z infrastruktury i organizacji wewnętrznej Zlecającego (spełniony warunek pierwszy), ustalenie, że warunek drugi jest spełniony w praktyce sprowadza się do weryfikacji czy umowa przewiduje stałe wynagrodzenie. Jeżeli umowa przewiduje stałe wynagrodzenie, nie można mówić o ponoszeniu przez Panią ryzyka ekonomicznego.

Warunek trzeci – odpowiedzialność Zlecającego wobec osób trzecich. Warunek będzie spełniony, jeżeli zgodnie z umową odpowiedzialność jest po stronie Zlecającego, a nie po  stronie faktycznego wykonawcy – Zleceniobiorcy, co wyklucza samodzielny charakter jego działalności. Warunek będzie także spełniony, gdy dana umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności. Analiza okoliczności sprawy i powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że świadczenie przez Panią usług zarządzania na podstawie zawartej umowy ze Spółką, nie mieści się w definicji działalności gospodarczej określonej w ustawie o podatku od towarów i usług, a tym samym nie będzie Pani z tego tytułu podatnikiem zobowiązanym do rozliczania tego podatku.

Zatem, w odniesieniu do świadczonych przez Panią usług zarządzania zaistnieją przesłanki z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, co oznacza, że zostaną spełnione kryteria wyłączające świadczenie ww. usług zarządzania, objętych zawartą umową, z czynności podlegających ustawie. Zatem świadczenie przez Panią, w okolicznościach przedstawionych we wniosku, opisanych usług zarządzania nie będzie stanowić wykonywanej samodzielnie działalności gospodarczej i w efekcie nie będzie Pani z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług, a wykonywane czynności nie będą podlegały opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem usługi zarządzania świadczone przez Panią na podstawie umowy zawartej ze Spółką nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Pani w zakresie pytania nr 2 uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy wniosku w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu),na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).