Interpretacja indywidualna z dnia 24 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.47.2023.2.IM

Opodatkowanie przychodów z najmu.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 20 stycznia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 19 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 marca 2023 r. (wpływ 20 marca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanów faktycznych

Pan, zwany dalej podatnikiem, stroną, wspólnikiem lub wnioskodawcą, jest wspólnikiem spółki jawnej prowadzącej działalność pod firmą: A Spółka jawna, zwanej dalej w skrócie Spółką, prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie regeneracji części zamiennych do pojazdów samochodowych.

Spółka jest podatnikiem czynnym VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dochód uzyskany przez stronę, jako wspólnika Spółki, jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg stawki podatkowej w wysokości 19%. Zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych strona jest zobowiązana płacić kwartalnie.

Wspólnikami Spółki są dwie osoby fizyczne, tj. małżonkowie M. oraz Wnioskodawca. Udziały wspólników w dochodach i kosztach Spółki są równe. W roku podatkowym 2023 oraz w latach podatkowych następnych Spółka jest i będzie zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach określonych rozporządzeniem z dnia 26 sierpnia 2003 r.

Spółka jest właścicielem nieruchomości w B., zabudowanej budynkiem usługowo-mieszkalnym, zwanym dalej w skrócie budynkiem. Cześć ww. budynku o powierzchni około 125,00 m² wydzielona jako powierzchnia mieszkalna, zwana dalej w skrócie powierzchnią mieszkalną, jest wynajmowana przez Spółkę dla żony wnioskodawcy. Spółka ponosi wszelkie wydatki związane z utrzymaniem ww. budynku, tj. między innymi amortyzację, koszty ogrzewania, remonty konieczne, zwane dalej wydatkami związanymi z utrzymaniem budynku, oraz ewidencjonuje ww. wydatki w podatkowej księdze przychodów prowadzonej przez Spółkę, zaliczając ww. wydatki do kosztów uzyskania przychodów. Uzyskany przez Spółkę przychód z tytułu wynajmu powierzchni mieszkalnej w roku 2023 oraz a latach podatkowych następnych nie przekroczy kwoty w wysokości 100.000,00 zł.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku doprecyzował Pan opis sprawy, wskazując, że stosownie do punktu 2 objaśnień wstępnych do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych ( PKOB) – (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), z uwagi na fakt, iż powierzchnia mieszkalna opisanego we wniosku budynku nie zajmuje co najmniej połowy całkowitej powierzchni użytkowej w ww. budynku, budynek w B. został przez wnioskodawcę sklasyfikowany jako budynek niemieszkalny.

Pytanie

1.Czy Wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2023 r. ma obowiązek należny jej udział w przychodach Spółki z tytułu wynajmu powierzchni mieszkalnej zaliczyć do przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym zryczałtowanym według stawki podatkowej w wysokości 8,5%, skutkiem czego nie spoczywa na stronie obowiązek ewidencjonowania przychodu z najmu powierzchni mieszkalnej w podatkowej księdze przychodów i rozchodów?

2.Czy Wnioskodawca ma prawo zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez Spółkę wszelkie wydatki związane z utrzymaniem budynku oraz czy wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2023 r. ma prawo ww. wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu danego roku podatkowego?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie – w odniesieniu do pytania nr 1 – z uwagi na fakt, iż wynajmującym powierzchnię mieszkaniową w budynku jest Spółka, która prowadzi przedmiotowy wynajem w ramach działalności gospodarczej, ww. przychody z najmu powierzchni mieszkaniowej od dnia 1 stycznia 2023 r. stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinny być zaliczane przez wnioskodawcę do przychodów uzyskanych przez stronę z działalności gospodarczej.

Dlatego też reasumując powyższe, należy uznać, iż na wnioskodawcy od dnia 1 stycznia 2023 r. nie spoczywa obowiązek uznania, że należny jej udział w przychodach Spółki z tytułu wynajmu powierzchni mieszkalnej strona zobowiązana jest zaliczyć do przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym zryczałtowanym według stawki podatkowej w wysokości 8,5%.

Powyższe stanowi także, że na stronie od dnia 1 stycznia 2023 r. spoczywa obowiązek ewidencjonowania przychodu z najmu powierzchni mieszkaniowej w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez Spółkę.

W Pana ocenie – w odniesieniu do pytania nr 2 – wydatki związane z utrzymaniem budynku są bezpośrednio związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, co skutkuje, że stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych strona ww. wydatki ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodu.

Dlatego też reasumując powyższe, należy uznać, iż Wnioskodawca ma prawo zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez Spółkę wszelkie wydatki związane z utrzymaniem budynku oraz wnioskodawca ma prawo ww. wydatki zaliczyć od dnia 1 stycznia 2023 r. do kosztów uzyskania przychodu danego roku podatkowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.

Tym samym, do 31 grudnia 2021 r. istniała możliwość wyboru formy opodatkowania przychodów (dochodów) osiąganych m.in. z najmu nieruchomości.

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, od 1 stycznia 2022 r. nadano nowe brzmienie art. 9a ust. 6, który stanowi, że:

Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i pkt 6 tego przepisu:

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Regulacja art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że:

Z przytoczonych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wynajem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny).

W sytuacji, gdy wynajem faktycznie wypełnia przesłanki pozwalające na uznanie go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub gdy przedmiot wynajmu związany jest z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, to powinien zostać on rozliczony tak jak przychody z tej działalności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jest Pan wspólnikiem spółki jawnej (dalej: Spółka) prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie regeneracji części zamiennych do pojazdów samochodowych. Dochody z tego tytułu opodatkowuje Pan wg stawki podatkowej w wysokości 19%. W roku podatkowym 2023 oraz w latach następnych Spółka jest i będzie zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wskazał Pan również, że Spółka jest właścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem usługowo-mieszkalnym (dalej: budynek). Cześć tego budynku wydzielona jako powierzchnia mieszkalna jest wynajmowana przez Spółkę dla Pana żony. Spółka ponosi wszelkie wydatki związane z utrzymaniem tego budynku, tj. między innymi amortyzację, koszty ogrzewania, remonty konieczne oraz ewidencjonuje te wydatki w podatkowej księdze przychodów prowadzonej przez Spółkę. Ponadto doprecyzował Pan, że stosownie do punktu 2 objaśnień wstępnych do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, z uwagi na fakt, że powierzchnia mieszkalna opisanego budynku nie zajmuje co najmniej połowy całkowitej powierzchni użytkowej w tym budynku, budynek został przez Pana sklasyfikowany jako budynek niemieszkalny.

Na podstawie zaprezentowanych przepisów prawa podatkowego oraz przedstawionego opisu sprawy stwierdzam, że skoro przedmiotem najmu będzie składnik majątku związany z działalnością gospodarczą Spółki, w której jest Pan wspólnikiem, to przychody uzyskane z umowy najmu będą zaliczane do przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza.

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą zgodnie z cytowanym wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych albo najem jest przedmiotem tej działalności, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2540 ze zm.):

Według art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Zatem, zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. brzmieniem art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Stosownie do art. 71 ust. 1 ustawy z 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw – Dz. U. poz. 2105 ze zm.:

Na podstawie przepisów przejściowych w 2022 r. można było stosować dotychczasowe zasady opodatkowania najmu prywatnego, tj. a) na zasadach ogólnych według skali podatkowej albo b) ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Od 2023 r. weszła w życie zasada, że przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy mogą być opodatkowane wyłącznie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, jeżeli będą uzyskiwane poza działalnością gospodarczą.

Skoro uzyskiwane przez Pana przychody z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną stanowią dla Pana przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, a więc stanowią źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nie jest Pan zobowiązany do opodatkowania uzyskanych przychodów z najmu zryczałtowanym podatkiem od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Dlatego też, z uwagi na wybraną przez Pana formę opodatkowania (podatek liniowy), dochody z tytułu najmu budynku podlegają opodatkowaniu wg stawki 19% zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie znajdą w Pana sytuacji zastosowania.

W odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W powołanym w zdaniu poprzednim przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów została uzależniona od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów bądź funkcjonowanie tego źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem że podatnik wykaże, że zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 22c pkt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jednocześnie zwracam uwagę, że stosownie do art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

To oznacza, że odpisy amortyzacyjne od budynku niemieszkalnego wynajmowanego przez Spółkę w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów danego roku podatkowego, stosownie do posiadanego przez Pana prawa do udziału w zysku Spółki.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zwracam uwagę, że remont nie został wymieniony w przytoczonej regulacji, co oznacza, że remont nie mieści się w pojęciu ulepszenia.

Pod pojęciem remontu należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu jest zatem przywrócenie (odtworzenie) pierwotnego stanu technicznego rzeczy, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie eksploatacji i wynikające z tej eksploatacji. Remont polega zatem na wykonaniu robót niezbędnych do utrzymania obiektu w odpowiednim stanie technicznym, by nie uległ on pogorszeniu z powodu eksploatacji.

Zatem, co do zasady, wydatki na remont środka trwałego, a więc odtworzenie pierwotnej wartości użytkowej, oraz inne wydatki, które nie mają charakteru ulepszenia w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poniesione po oddaniu tego środka do używania nie muszą być zaliczone do jego wartości początkowej. Tym samym mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Także koszty ogrzewania budynku stanowią koszty podatkowe w myśl cytowanego już art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym mieć na względzie treść art. 23o ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącego transakcji – jak w niniejszej sprawie – między podmiotami powiązanymi. Zgodnie bowiem z tym przepisem:

Reasumując od dnia 1 stycznia 2023 r. nie ma Pan obowiązku należnego Panu udziału w przychodach Spółki, z tytułu wynajmu powierzchni mieszkalnej, zaliczyć do przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym zryczałtowanym według stawki podatkowej w wysokości 8,5%. Spoczywa na Panu obowiązek ewidencjonowania przychodu z najmu powierzchni mieszkalnej w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Ma Pan prawo zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez Spółkę wydatki (m.in. amortyzację, koszty utrzymania ogrzewania, remonty konieczne) związane z utrzymaniem budynku oraz od dnia 1 stycznia 2023 r. ma Pan prawo ww. wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu danego roku podatkowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pan sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanów faktycznych i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).