Akt prawny
obowiązujący
Wersja aktualna od 2023-11-11
Wersja aktualna od 2023-11-11
obowiązujący
Alerty
ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 224/2014
z dnia 10 marca 2014 r.
w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Republice Środkowoafrykańskiej
(ostatnia zmiana: DUUEL. z 2023 r., Nr 47, poz. 1) Pokaż wszystkie zmiany
Alerty
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 215,
uwzględniając decyzję Rady 2013/798/WPZiB z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie środków ograniczających wobec Republiki Środkowoafrykańskiej (1 ),
uwzględniając wspólny wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 2127 (2013) z dnia 5 grudnia 2013 r., rezolucją Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 2134 (2014) z dnia 28 stycznia 2014 r. oraz decyzją 2013/798/WPZiB zmieniona decyzją Rady 2014/125/WPZiB (2 ) stanowi o embargu na wywóz broni do Republiki Środkowoafrykańskiej oraz o zamrożeniu funduszy i zasobów gospodarczych pewnych osób, które prowadzą albo wspierają działania zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej.
(2) Pewne środki przewidziane w rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2127 (2013) i rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2134 (2014) wchodzą w zakres stosowania Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zatem do ich wdrożenia konieczne jest podjęcie działań regulacyjnych na szczeblu Unii, w szczególności w celu zapewnienia jednolitego stosowania tych środków przez podmioty gospodarcze we wszystkich państwach członkowskich.
(3) Niniejsze rozporządzenie respektuje prawa podstawowe i przestrzega zasad określonych w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a zwłaszcza prawa do skutecznego środka prawnego, dostępu do bezstronnego sądu oraz do ochrony danych osobowych. Niniejsze rozporządzenie należy stosować zgodnie z tymi prawami i zasadami.
(4) Uprawnienie do zmiany wykazu zawartego w załączniku I do niniejszego rozporządzenia powinno być wykonywane przez Radę ze względu na szczególne zagrożenie pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego w regionie spowodowane sytuacją w Republice Środkowoafrykańskiej oraz w celu zapewnienia spójności z procedurą zmian i dokonywania przeglądu załącznika do decyzji 2014/125/WPZiB.
(5) Procedura zmiany wykazu znajdującego się w załączniku I do niniejszego rozporządzenia powinna obejmować powiadomienie osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, których to dotyczy, o powodach umieszczenia ich w tych wykazach podanych przez Komitet Sankcji Rady Bezpieczeństwa ONZ zgodnie z ust. 57 rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ 2127(2013), tak by dać im możliwość zgłoszenia uwag. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna dokonać przeglądu swojej decyzji w sprawie załącznika I na podstawie tych uwag i poinformować odpowiednio daną osobę, podmiot lub organ.
(6) Na potrzeby wprowadzania w życie niniejszego rozporządzenia oraz w celu zapewnienia jak największej pewności prawa w Unii nazwiska i inne istotne dane dotyczące osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, których fundusze i zasoby gospodarcze muszą zostać zamrożone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, powinny zostać podane do wiadomości publicznej. Wszelkie operacje przetwarzania danych osobowych osób fizycznych na podstawie niniejszego rozporządzenia powinny odbywać się zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 45/2001 (3 ) i dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 95/46/WE (4 ).
(7) W celu zapewnienia skuteczności środków ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu musi ono wejść w życie w trybie natychmiastowym,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Na użytek niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
a) „usługi pośrednictwa” oznaczają:
(i) negocjowanie lub zawieranie transakcji zakupu, sprzedaży lub dostawy towarów i technologii lub usług finansowych i technicznych z państwa trzeciego do któregokolwiek innego państwa trzeciego; lub
(ii) sprzedaż lub zakup towarów i technologii lub usług finansowych i technicznych, które znajdują się w państwie trzecim, w celu ich przekazania do innego państwa trzeciego;
b) „roszczenie” oznacza każde roszczenie, dochodzone w postępowaniu sądowym lub nie, zgłoszone przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia lub po tym dniu, na mocy umowy bądź transakcji lub w związku z nimi, w szczególności obejmujące:
(i) roszczenie o wykonanie jakiegokolwiek zobowiązania powstałego na mocy umowy bądź transakcji lub w związku z nimi;
(ii) roszczenie o prolongatę lub spłatę zobowiązania, gwarancji finansowej lub odszkodowania w jakiejkolwiek formie;
(iii) roszczenie o odszkodowanie z tytułu umowy lub transakcji;
(iv) powództwo wzajemne;
(v) roszczenie uznania lub wykonania, łącznie z uznaniem na podstawie procedury exequatur, wyroku, orzeczenia arbitrażowego lub równoważnej decyzji, niezależnie od miejsca ich wydania;
c) „umowa lub transakcja” oznacza każdą transakcję, niezależnie od jej formy i mającego zastosowanie prawa, obejmującą jedną lub większą liczbę umów lub podobnych zobowiązań między tymi samymi lub różnymi stronami; do celów niniejszej definicji pojęcie „umowa” obejmuje zobowiązania, gwarancje lub listy gwarancyjne, w szczególności gwarancje finansowe lub finansowe listy gwarancyjne, oraz kredyty, prawnie niezależne lub nie, a także wszelkie przepisy z nimi związane, których źródłem jest taka transakcja lub które są z nią związane;
d) „właściwe organy” oznaczają właściwe organy państw członkowskich wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku II;
e) „zasoby gospodarcze” oznaczają wszelkiego rodzaju rzeczowe aktywa trwałe i wartości niematerialne i prawne, ruchome i nieruchome, które nie są funduszami, ale mogą być użyte do pozyskania funduszy, towarów lub usług;
f) „zamrożenie zasobów gospodarczych” oznacza uniemożliwienie wykorzystania zasobów gospodarczych do uzyskiwania funduszy, towarów lub usług w jakikolwiek sposób, między innymi poprzez ich sprzedaż, wynajem lub obciążenie hipoteką;
g) „zamrożenie funduszy” oznacza zapobieganie wszelkim ruchom tych funduszy, ich przekazywaniu, zmianom, wykorzystaniu, udostępnianiu lub dokonywaniu nimi transakcji w jakikolwiek sposób, który powodowałby jakąkolwiek zmianę ich wielkości, wartości, lokalizacji, własności, posiadania, charakteru, przeznaczenia lub inną zmianę, która umożliwiłaby korzystanie z nich, w tym zarządzanie portfelem;
h) „fundusze” oznaczają aktywa finansowe i różnego rodzaju świadczenia, między innymi:
(i) gotówkę, czeki, roszczenia pieniężne, weksle, przekazy pieniężne i inne instrumenty płatnicze;
(ii) depozyty złożone w instytucjach finansowych lub innych podmiotach, salda na rachunkach, wierzytelności i zobowiązania dłużne;
(iii) papiery wartościowe i papiery dłużne w obrocie publicznym lub niepublicznym, w tym akcje i udziały, certyfikaty papierów wartościowych, obligacje, weksle, warranty, skrypty dłużne, kontrakty na instrumenty pochodne;
(iv) odsetki, dywidendy lub inne przychody z aktywów oraz wartości narosłe z aktywów lub wygenerowane przez te aktywa;
(v) kredyty, tytuły do przeprowadzania kompensat, gwarancje, gwarancje należytego wykonania umów lub inne zobowiązania finansowe;
(vi) akredytywy, konosamenty, umowy sprzedaży; oraz
(vii) dokumenty poświadczające udział w funduszach lub zasobach finansowych;
i) „Komitet Sankcji” oznacza komitet Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych utworzony na mocy pkt 57 rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 2127 (2013);
j) „ pomoc techniczna” oznacza wszelkie wsparcie techniczne związane z naprawami, pracami rozwojowymi, produkcją, montażem, testami, konserwacją oraz wszelką inną obsługę techniczną, mogące przyjmować formy takie jak instruktaż, doradztwo, szkolenia, przekazanie praktycznej wiedzy lub umiejętności lub usługi konsultingowe; pomoc techniczna obejmuje także pomoc udzielaną w formie ustnej;
k) „terytorium Unii” oznacza wszystkie terytoria państw członkowskich, do których stosuje się Traktat, na warunkach określonych w Traktacie, w tym ich przestrzeń powietrzną.
Artykuł 2
Zakazuje się udzielania, bezpośrednio lub pośrednio:
a) osobom, podmiotom lub organom z Republiki Środkowoafrykańskiej – albo do użytku w Republice Środkowoafrykańskiej – pomocy technicznej lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z towarami i technologiami wyszczególnionymi we Wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej (5 ) (zwanym dalej „wspólnym wykazem uzbrojenia” ) lub związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją i użytkowaniem towarów zawartych w tym wykazie;
b) finansowania lub pomocy finansowej związanych ze sprzedażą, dostarczaniem, transferem lub wywozem towarów i technologii wymienionych we wspólnym wykazie uzbrojenia, w tym w szczególności udzielania dotacji, pożyczek i ubezpieczania kredytów eksportowych, a także ubezpieczeń i reasekuracji na potrzeby sprzedaży, dostaw, transferu lub wywozu takich produktów, lub na potrzeby udzielania związanej z tym pomocy technicznej bądź świadczenia usług pośrednictwa osobom, podmiotom lub organom z Republiki Środkowoafrykańskiej lub do użytku w Republice Środkowoafrykańskiej;
c) pomocy technicznej, finansowania lub pomocy finansowej, świadczenia usług pośrednictwa lub usług transportowych związanych z zapewnianiem uzbrojonego najemnego personelu wojskowego w Republice Środkowoafrykańskiej lub do wykorzystania w Republice Środkowoafrykańskiej.
Artykuł 3
Na zasadzie odstępstwa od art. 2 zakazy ustanowione w tym artykule nie mają zastosowania do udzielania pomocy technicznej, finansowania lub pomocy finansowej lub usług pośrednictwa:
a) przeznaczonych wyłącznie do wsparcia Wszechstronnej Zintegrowanej Misji Stabilizacyjnej ONZ w Republice Środkowoafrykańskiej (MINUSCA), misji Unii i sił francuskich rozmieszczonych w Republice Środkowoafrykańskiej, a także innych sił państw członkowskich ONZ zapewniających szkolenia i pomoc, zgodnie z powiadomieniem dokonanym zgodnie z lit. b);
b) związanych z dostawami nieśmiercionośnego sprzętu oraz zapewnieniem pomocy, w tym operacyjnego i nieoperacyjnego szkolenia przeznaczonego dla sił bezpieczeństwa Republiki Środkowoafrykańskiej, w tym również państwowych cywilnych organów egzekwowania prawa, wyłącznie do celów wsparcia w Republice Środkowoafrykańskiej procesu reformy sektora bezpieczeństwa, we współpracy z MINUSCA, pod warunkiem że o udzieleniu pomocy i świadczeniu usług powiadomiono z wyprzedzeniem Komitet Sankcji;
c) związanych z dostawami nieśmiercionośnego sprzętu wojskowego przeznaczonego wyłącznie do użytku humanitarnego lub ochronnego, pod warunkiem że o udzieleniu takiej pomocy lub świadczeniu takich usług powiadomiono z wyprzedzeniem Komitet Sankcji;
d) związanych z odzieżą ochronną, w tym kamizelkami kuloodpornymi i hełmami wojskowymi, czasowo wwożonymi do Republiki Środkowoafrykańskiej – wyłącznie do osobistego użytku – przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, personel Unii lub jej państw członkowskich, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i rozwojowych oraz personel pomocniczy;
e) [1] wiązanych z dostawami uzbrojenia i wszelkiego rodzaju materiału z nim związanego, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zamiennych do wyżej wymienionych, przeznaczonych dla sił bezpieczeństwa Republiki Środkowoafrykańskiej, w tym państwowych cywilnych organów egzekwowania prawa.
Artykuł 4
Na zasadzie odstępstwa od art. 2, pod warunkiem że udzielanie takiej pomocy technicznej, finansowania lub pomocy finansowej lub świadczenie usług pośrednictwa zostało uprzednio zatwierdzone przez Komitet Sankcji, zakazy określone w tym artykule nie mają zastosowania do dostarczania pomocy technicznej, finansowania lub pomocy finansowej do sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu towarów i technologii wymienionych we wspólnym wykazie uzbrojenia ani do udzielania związanej z tym pomocy technicznej lub usług pośrednictwa.
Artykuł 5
1. Zamraża się wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze będące własnością, pozostające w posiadaniu, w faktycznym władaniu lub pod kontrolą osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów ujętych w wykazie w załączniku I.
2. Nie udostępnia się osobom fizycznym ani prawnym, podmiotom ani organom ujętym w wykazie w załączniku I, ani też na ich rzecz – bezpośrednio lub pośrednio – żadnych funduszy ani zasobów gospodarczych.
3. W załączniku I wymieniono osoby fizyczne lub prawne, podmioty i organy, które Komitet Sankcji wskazał jako:
a) przeprowadzające lub wspierające akty zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej, w tym akty narażające na szwank lub utrudniające proces stabilizacji i pojednania, lub akty podsycające przemoc;
b) naruszające embargo na broń ustanowione w pkt 54 rezolucji RB ONZ nr 2127 (2013) lub które bezpośrednio lub pośrednio dostarczały, sprzedawały lub przekazywały ugrupowaniom zbrojnym lub sieciom przestępczym w Republice Środkowoafrykańskiej, lub same otrzymywały uzbrojenie lub materiały z nim związane, lub jakiekolwiek porady techniczne, szkolenie techniczne lub pomoc techniczną, w tym finansowanie i pomoc finansową, w związku z działaniami z użyciem przemocy prowadzonymi przez ugrupowania zbrojne lub sieci przestępcze w Republice Środkowoafrykańskiej;
c) uczestniczące w planowaniu, kierowaniu lub popełnianiu w Republice Środkowoafrykańskiej czynów naruszających prawo międzynarodowe dotyczące praw człowieka lub międzynarodowe prawo humanitarne, zależnie od przypadku, lub stanowiących nadużycie lub naruszenie praw człowieka, w tym również czynów związanych z atakowaniem ludności cywilnej, zamachami na tle etnicznym czy religijnym, zamachami na szkoły i szpitale oraz uprowadzaniem i przymusowym wysiedlaniem;
d) uczestniczące w planowaniu, kierownictwie lub popełnianiu aktów przemocy seksualnej i uwarunkowanej płcią w Republice Środkowoafrykańskiej;
e) rekrutujące dzieci lub angażujące je w konflikt zbrojny w Republice Środkowoafrykańskiej, z naruszeniem mającego zastosowanie prawa międzynarodowego;
f) udzielające wsparcia ugrupowaniom zbrojnym lub sieciom przestępczym poprzez nielegalną eksploatację bogactw naturalnych, w tym diamentów, złota, dzikiej fauny i flory oraz produktów od nich pochodnych, lub handel nimi, w Republice Środkowoafrykańskiej lub z terytorium tego kraju;
g) utrudniające dostarczanie pomocy humanitarnej do Republiki Środkowoafrykańskiej lub dostęp do tej pomocy, lub jej dystrybucję w Republice Środkowoafrykańskiej;
h) uczestniczące w planowaniu, kierowaniu, sponsorowaniu lub przeprowadzaniu zamachów na misje ONZ lub międzynarodowe siły bezpieczeństwa, w tym misję MINUSCA, misje Unii i siły francuskie, które je wspierają, jak również na personel organizacji humanitarnych;
i) stojące na czele podmiotów wskazanych przez Komitet Sankcji lub które udzielały wsparcia osobom lub podmiotom wskazanym przez Komitet Sankcji, lub działały na ich rzecz, w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub które stoją na czele podmiotów będących własnością lub kontrolowanych przez osoby lub podmioty wskazane przez Komitet Sankcji, udzielały im wsparcia lub działały na ich rzecz, w ich imieniu lub pod ich kierownictwem;
j) popełniające akty podżegania do przemocy, zwłaszcza na tle etnicznym lub religijnym, które zagrażają pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej oraz przeprowadzające lub wspierające akty zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej;
k) uczestniczące w planowaniu, kierowaniu, sponsorowaniu lub popełnianiu w Republice Środkowoafrykańskiej czynów naruszających międzynarodowe prawo humanitarne, w tym ataków na personel medyczny lub pracowników organizacji humanitarnych.
4. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do udostępniania funduszy lub zasobów gospodarczych niezbędnych do zapewnienia terminowego dostarczania pomocy humanitarnej lub do wspierania innych działań wspierających podstawowe potrzeby ludzkie, w przypadku gdy takiej pomocy dostarczają lub takie działania realizują.
a) Organizacja Narodów Zjednoczonych, w tym jej programy, fundusze oraz inne podmioty i organy, a także jej wyspecjalizowane agencje i organizacje powiązane;
b) organizacje międzynarodowe;
c) organizacje humanitarne posiadające status obserwatora w Zgromadzeniu Ogólnym Narodów Zjednoczonych oraz członkowie tych organizacji humanitarnych;
d) dwustronnie lub wielostronnie finansowane organizacje pozarządowe uczestniczące w organizowanych przez ONZ programach pomocy humanitarnej, programach pomocy na rzecz uchodźców, innych apelach ONZ lub klastrach pomocy humanitarnej koordynowanych przez Biuro ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (OCHA);
e) pracownicy, beneficjenci, jednostki zależne lub partnerzy wykonawczy podmiotów wymienionych w lit. a)–d), w czasie i w zakresie, w jakim działają w takim charakterze; lub
f) odpowiednie inne podmioty określone przez Komitet ds. Sankcji.
Artykuł 6
Na zasadzie odstępstwa od art. 5 właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych lub udostępnienie niektórych funduszy lub zasobów gospodarczych, na warunkach, jakie uznają za stosowne, o ile spełnione są następujące warunki:
a) dany właściwy organ ustalił, że fundusze lub zasoby gospodarcze są:
(i) niezbędne do zaspokojenia podstawowych potrzeb osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu ujętych w wykazie w załączniku I oraz członków ich rodzin pozostających na utrzymaniu takich osób fizycznych, w tym opłat za żywność, z tytułu najmu lub kredytu hipotecznego, za leki i leczenie, podatków, składek ubezpieczeniowych oraz opłat za usługi użyteczności publicznej;
(ii) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych honorariów lub zwrot wydatków związanych ze świadczeniem usług prawniczych; lub
(iii) przeznaczone wyłącznie na pokrycie kosztów opłat lub usług związanych ze zwykłym przechowywaniem lub utrzymywaniem zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych; oraz
b) dane państwo członkowskie powiadomiło Komitet Sankcji o ustaleniu, o którym mowa w lit. a), i o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia, a Komitet Sankcji nie wyraził sprzeciwu w ciągu pięciu dni roboczych od dnia powiadomienia.
Artykuł 7
Na zasadzie odstępstwa od art. 5 właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych lub udostępnienie niektórych funduszy lub zasobów gospodarczych na warunkach, jakie uznają za stosowne, o ile odpowiedni właściwy organ stwierdził, że są one niezbędne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, a zainteresowane państwo członkowskie powiadomiło Komitet Sankcji o tych ustaleniach i Komitet Sankcji te ustalenia zatwierdził.
Artykuł 8
Na zasadzie odstępstwa od art. 5 właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, o ile spełnione są następujące warunki:
a) dane fundusze lub zasoby gospodarcze są przedmiotem zastawu sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego ustanowionego przed datą umieszczenia w załączniku I osoby, podmiotu lub organu, o których mowa w art. 5, lub orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego wydanego przed tą datą;
b) dane fundusze lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane wyłącznie do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub uznanych za uzasadnione w takim orzeczeniu, w granicach określonych przez mające zastosowanie przepisy ustawowe i wykonawcze regulujące prawa osób mających takie roszczenia;
c) decyzja o zastawie lub orzeczenie nie zostały wydane na korzyść osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu ujętych w wykazie w załączniku I;
d) uznanie decyzji o zastawie lub orzeczenia nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego państwa członkowskiego; oraz
e) Komitet Sankcji został powiadomiony przez państwo członkowskie o zastawie lub orzeczeniu.
Artykuł 9
Na zasadzie odstępstwa od art. 5 i pod warunkiem, że płatność dokonywana przez osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ ujęty w wykazie w załączniku I jest należna na mocy umowy lub porozumienia zawartego przez daną osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ lub na mocy zobowiązania je obciążającego zanim ta osoba fizyczna lub prawna, podmiot lub organ zostały wskazane przez Radę Bezpieczeństwa ONZ lub Komitet Sankcji, właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić, na warunkach, jakie uznają za stosowne, na uwolnienie niektórych zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, o ile spełnione są następujące warunki:
a) fundusze lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane do dokonania płatności przez osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ ujęte w wykazie w załączniku I;
b) dokonanie płatności nie narusza art. 5 ust. 2; oraz
c) Komitet Sankcji został powiadomiony przez dane państwo członkowskie o zamiarze udzielenia zezwolenia z dziesięciodniowym wyprzedzeniem.
Artykuł 10
1. Art. 5 ust. 2 nie stanowi przeszkody dla zasilania zamrożonych rachunków przez instytucje finansowe lub kredytowe otrzymujące fundusze przekazywane im przez strony trzecie na rachunek ujętych w wykazie osób fizycznych lub prawnych umieszczonym w załączniku I, podmiotów lub organów, o ile wszelkie kwoty dodatkowe na takich rachunkach zostają również zamrożone. Instytucja finansowa lub kredytowa niezwłocznie powiadamia właściwe organy o takich transakcjach.
2. Art. 5 ust. 2 nie stosuje się do księgowania na zamrożonych rachunkach:
a) odsetek i innych dochodów od tych rachunków;
b) płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed datą umieszczenia w załączniku I osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, o których mowa w art. 5; lub
c) płatności należnych z tytułu zastawu lub orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, zgodnie z art. 8; oraz
pod warunkiem że wszelkie takie odsetki, inne dochody oraz płatności zostaną zamrożone zgodnie z art. 5 ust. 1.
Artykuł 11
1. Bez uszczerbku dla mających zastosowanie przepisów dotyczących sprawozdawczości, poufności i tajemnicy służbowej, osoby fizyczne i prawne, podmioty i organy:
a) niezwłocznie dostarczają wszelkie informacje, które ułatwiłyby przestrzeganie przepisów niniejszego rozporządzenia, takie jak informacje dotyczące rachunków lub kwot zamrożonych zgodnie z art. 5, właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym te osoby fizyczne i prawne, podmioty lub organy mają miejsce zamieszkania lub siedzibę, i przekazują takie informacje Komisji, bezpośrednio albo za pośrednictwem państw członkowskich; oraz
b) współpracują z właściwym organem przy weryfikacji takich informacji.
2. Wszelkie dodatkowe informacje uzyskane bezpośrednio przez Komisję są udostępniane państwom członkowskim.
3. Wszelkie informacje dostarczone lub otrzymane zgodnie z niniejszym artykułem są wykorzystywane jedynie do celów, dla których je dostarczono lub otrzymano.
Artykuł 12
Zakazuje się świadomego i celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście środków, o których mowa w art. 2, art. 5 ust. 1 i art. 5 ust. 2.
Artykuł 13
1. Osoby fizyczne lub prawne lub podmioty lub organy lub ich dyrektorzy lub pracownicy, którzy zamrażają fundusze i zasoby gospodarcze lub odmawiają ich udostępnienia w dobrej wierze i w oparciu o przekonanie, że działanie takie jest zgodne z niniejszym rozporządzeniem, nie ponoszą z tego tytułu żadnej odpowiedzialności, chyba że zostanie dowiedzione, że fundusze i zasoby gospodarcze zostały zamrożone lub zatrzymane na skutek zaniedbania.
2. Działanie osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów nie stanowi podstawy do żadnej odpowiedzialności z ich strony, jeżeli nie wiedziały one i nie miały uzasadnionego powodu do przypuszczenia, że ich działania mogą naruszyć zakazy określone w niniejszym rozporządzeniu.
Artykuł 14
1. Nie są zaspokajane żadne roszczenia w związku z jakąkolwiek umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, w całości lub części, przez środki nałożone na mocy niniejszego rozporządzenia, w tym roszczenia odszkodowawcze lub jakiekolwiek inne roszczenia tego rodzaju, takie jak roszczenia o odszkodowanie lub roszczenia wynikające z gwarancji, w szczególności roszczenia o prolongatę lub spłatę zobowiązań, gwarancji lub odszkodowania, zwłaszcza gwarancji finansowych lub finansowych listów gwarancyjnych, w jakiejkolwiek formie, o ile zostały one wniesione przez:
a) wskazane osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy ujęte w wykazie w załączniku I;
b) wszelkie osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy działające za pośrednictwem lub w imieniu osób, podmiotów lub organów, o których mowa w lit. a).
2. We wszelkich postępowaniach zmierzających do zaspokojenia roszczenia ciężar dowodu, że zaspokojenie roszczenia nie jest zakazane przez ust. 1, spoczywa na osobie fizycznej lub prawnej, podmiocie lub organie dochodzącym zaspokojenia tego roszczenia.
3. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa osób fizycznych lub prawnych, podmiotów i organów, o których mowa w ust. 1, do wystąpienia o sądową kontrolę legalności niewypełnienia zobowiązań umownych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
Artykuł 15
1. Komisja i państwa członkowskie informują się wzajemnie o środkach podjętych na mocy niniejszego rozporządzenia i dzielą się wszelkimi innymi dostępnymi im istotnymi informacjami w związku z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacjami dotyczącymi:
a) funduszy zamrożonych na mocy art. 5 oraz zezwoleń udzielonych na mocy art. 7, 8 i 9;
b) naruszeń przepisów i trudności z ich egzekwowaniem oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.
2. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują sobie wzajemnie oraz Komisji wszelkie inne dostępne im istotne informacje, które mogą mieć wpływ na skuteczne wdrożenie niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 16
Komisja jest uprawniona do zmiany załącznika II na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.
Artykuł 17
1. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa ONZ lub Komitet Sankcji umieszczają w wykazie osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ i przedstawiają uzasadnienie takiego wskazania, Rada umieszcza daną osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ w załączniku I. Rada powiadamia o swojej decyzji i uzasadnieniu daną osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając tej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi przedstawienie uwag.
2. W przypadku gdy zostają zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada weryfikuje swoją decyzję i stosownie informuje daną osobę, podmiot lub organ.
3. W przypadku gdy ONZ podejmuje decyzję o usunięciu z wykazu osoby, podmiotu lub organu, lub o zmianie danych identyfikacyjnych osoby, podmiotu lub organu umieszczonych w wykazie, Rada zmienia odpowiednio załącznik I.
Artykuł 18
Załącznik I obejmuje dostępne informacje przekazane przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet Sankcji niezbędne do identyfikacji danych osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów. W odniesieniu do osób fizycznych informacje takie mogą obejmować nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres – o ile jest znany – oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do osób prawnych, podmiotów lub organów informacje takie mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załączniku I umieszczana jest także data wskazania przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet Sankcji.
Artykuł 19
1. Państwa członkowskie przyjmują przepisy określające sankcje mające zastosowanie w przypadkach naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia ich stosowania. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.
2. Państwa członkowskie zgłaszają Komisji przepisy, o których mowa w ust. 1, niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach.
Artykuł 19a
1. Rada, Komisja oraz Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Polityki Zagranicznej i Polityki Bezpieczeństwa (zwany dalej „Wysokim Przedstawicielem”) mogą przetwarzać dane osobowe w celu wykonywania swoich zadań wynikających z niniejszego rozporządzenia. Do zadań tych należy:
a) jeśli chodzi o Radę: przygotowywanie i wprowadzanie zmian do załącznika I;
b) jeśli chodzi o Wysokiego Przedstawiciela: przygotowywanie zmian do załącznika I;
c) jeśli chodzi o Komisję:
(i) dodanie treści załącznika I do elektronicznego skonsolidowanego wykazu osób, grup i podmiotów podlegających finansowym środkom ograniczającym Unii oraz na interaktywnej mapie sankcji, przy czym zarówno wykaz, jak i mapa są ogólnie dostępne;
(ii) przetwarzanie informacji na temat wpływu środków podjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia, takich jak wartość zamrożonych środków finansowych i informacje o zezwoleniach wydanych przez właściwe organy.
2. Rada, Komisja oraz Wysoki Przedstawiciel mogą, w stosownych przypadkach, przetwarzać odpowiednie dane dotyczące przestępstw popełnionych przez osoby fizyczne ujęte w wykazie, wyroków skazujących za przestępstwa dotyczących takich osób lub środków bezpieczeństwa dotyczących takich osób, jedynie w zakresie, w jakim przetwarzanie to jest niezbędne do przygotowania załącznika I.
3. Do celów niniejszego rozporządzenia Rada, służby Komisji wymienione w załączniku II niniejszego rozporządzenia oraz Wysoki Przedstawiciel są wyznaczeni jako „administratorzy danych” w rozumieniu art. 3 pkt 8 rozporządzenia (UE) 2018/1725 w celu zapewnienia, aby zainteresowane osoby fizyczne mogły wykonywać swoje prawa zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1725.
Artykuł 20
1. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, i wskazują je na stronach internetowych wymienionych w załączniku II. Państwa członkowskie zgłaszają Komisji wszelkie zmiany swoich adresów stron internetowych wymienionych w załączniku II.
2. Państwa członkowskie zgłaszają Komisji swoje właściwe organy, w tym dane kontaktowe tych właściwych organów, niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, a następnie powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach.
3. Adres i inne dane kontaktowe Komisji na potrzeby powiadamiania, informowania lub innego porozumiewania się we wszystkich przypadkach, gdy wymagają tego przepisy niniejszego rozporządzenia, wskazane są w załączniku II.
Artykuł 21
Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie:
a) na terytorium Unii, w tym także w granicach jej przestrzeni powietrznej;
b) na pokładach wszystkich statków powietrznych lub wodnych podlegających jurysdykcji państw członkowskich;
c) wobec każdej osoby będącej obywatelem jednego z państw członkowskich, przebywającej na terytorium Unii lub poza nim;
d) wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu, na terytorium Unii lub poza nim, zarejestrowanych lub utworzonych na mocy prawa państwa członkowskiego;
e) wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu w odniesieniu do wszelkiego rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej całkowicie lub częściowo na terytorium Unii.
Artykuł 22
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 10 marca 2014 r.
(1) Dz.U. L 352 z 24.12.2013, s. 51.
(2) Decyzja Rady 2014/125/WPZiB z dnia 10 marca 2014 r. zmieniająca decyzję 2013/798/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Republiki Środkowoafrykańskiej (Zob. s. 22 niniejszego Dziennika Urzędowego.).
(3) Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).
(4) Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).
(5) Dz.U. C 69 z 18.3.2010, s. 19.
ZAŁĄCZNIK I
Wykaz osób i podmiotów, o których mowa w art. 5
A Osoby
1. Francois Yangouvonda BOZIZÉ (alias: a) Bozizé Yangouvonda b) Samuel Peter Mudde (urodzony 16 grudnia 1948 r. w Izo, Sudan Południowy)
Stanowisko: a) były szef państwa Republiki Środkowoafrykańskiej b) profesor
Data urodzenia: a) 14 października 1946 r., b) 16 grudnia 1948 r.
Miejsce urodzenia: a) Mouila, Gabon; b) Izo, Sudan Południowy
Obywatelstwo: a) Republika Środkowoafrykańska; b) Sudan Południowy
Numer paszportu: D00002264, wydany 11 czerwca 2013 r. przez ministra spraw zagranicznych w Dżubie (Sudan Południowy); data ważności: 11 czerwca 2017 r.; paszport dyplomatyczny wydany na nazwisko Samuel Peter Mudde
Krajowy numer identyfikacyjny: M4800002143743 (osobisty numer identyfikacyjny w paszporcie).
Adres: a) Uganda b) Bangi, Republika Środkowoafrykańska (od powrotu z Ugandy w grudniu 2019 r.)
Data umieszczenia w wykazie ONZ: 9 maja 2014 r.
Inne informacje: Imię i nazwisko matki: Martine Kofio. Dostępne zdjęcie do załączenia do specjalnego ogłoszenia Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych: https://www.interpol.int/en/How-we-work/Notices/View-UN-Notices-Individuals
Informacje pochodzące z opisowego streszczenia powodów umieszczenia w wykazie sporządzonego przez Komitet Sankcji:
Bozizé został umieszczony w wykazie w dniu 9 maja 2014 r. na podstawie pkt 36 rezolucji 2134 (2014) jako „osoba przeprowadzająca lub wspierająca działania zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej”.
Dodatkowe informacje
W porozumieniu ze swoimi poplecznikami Bozizé nakłaniał do ataku na Bangi, który miał miejsce 5 grudnia 2013 r. Od tego czasu Bozizé wciąż próbuje przeprowadzać operacje destabilizujące, aby utrzymywać napiętą sytuację w stolicy Republiki Środkowoafrykańskiej. Bozizému przypisuje się utworzenie ugrupowania zbrojnego Antybalaka, zanim zbiegł z Republiki Środkowoafrykańskiej 24 marca 2013 r. Bozizé wydał oświadczenie, w którym wezwał swoich bojówkarzy do kontynuowania aktów okrucieństwa wobec aktualnych władz oraz islamistów. Według doniesień Bozizé udzielał wsparcia finansowego i materialnego bojówkarzom, którzy prowadzą działania destabilizujące obecny proces przemian i zmierzające do przywrócenia Bozizégo do władzy. Bojówki Antybalaki składają się w większości z sił zbrojnych Republiki Środkowoafrykańskiej, które po zamachu stanu rozproszyły się po kraju, a następnie zostały przegrupowane przez Bozizégo. Bozizé i jego poplecznicy kontrolują ponad połowę jednostek Antybalaki.
Siły lojalne wobec Bozizégo zostały uzbrojone w karabiny automatyczne, moździerze i wyrzutnie rakietowe i w coraz większym stopniu uczestniczą w atakach odwetowych na ludność muzułmańską Republiki Środkowoafrykańskiej. Sytuacja w Republice Środkowoafrykańskiej szybko się pogorszyła po ataku sił Antybalaki w Bangi 5 grudnia 2013 r., w wyniku którego zginęło ponad 700 osób.
2. Nourredine ADAM (alias: a) Nureldine Adam; b) Nourreldine Adam; c) Nourreddine Adam; d) Mahamat Nouradine Adam); e) Mohamed Adam Brema Abdallah
Funkcje: a) generał b) minister bezpieczeństwa c) dyrektor generalny Nadzwyczajnego Komitetu ds. Obrony Osiągnięć Demokratycznych (Extraordinary Committee for the Defence of Democratic Achievements)
Data urodzenia: a) 1970 r. b) 1969 r. c) 1971 r. d) 1 stycznia 1970 r. e) 1 stycznia 1971 r.
Miejsce urodzenia: a) Ndele, Republika Środkowoafrykańska b) Algenana, Sudan
Obywatelstwo: a) Republika Środkowoafrykańska b) Sudan
Nr paszportu: a) D00001184 (paszport Republiki Środkowoafrykańskiej) b) nr: P04838205, data wydania: 10 czerwca 2018 r., (miejsce wydania: Bahri, Sudan. Data ważności: 9 czerwca 2023 r. Paszport wydany na nazwisko: Mohamed Adam Brema Abdallah)
Krajowy numer identyfikacyjny: a) 202-2708-8368 (Sudan)
Adres: a) Birao, Republika Środkowoafrykańska b) Sudan
Data umieszczenia w wykazie ONZ: 9 maja 2014 r.
Inne informacje: Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/How-we-work/Notices/View-UN-Notices-Individuals
Informacje pochodzące z opisowego streszczenia powodów umieszczenia w wykazie dostarczonego przez Komitet Sankcji:
Nourredine został umieszczony w wykazie w dniu 9 maja 2014 r. na podstawie pkt 36 rezolucji 2134 (2014) jako „osoba przeprowadzająca lub wspierająca akty zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej”.
Informacje dodatkowe
Noureddine to jeden z pierwszych przywódców koalicji Séléka. Ustalono, że jest zarówno generałem, jak i przewodniczącym jednej ze zbrojnych grup rebeliantów koalicji Séléka: centrali PJCC, grupy znanej formalnie jako Konwent Patriotów na rzecz Sprawiedliwości i Pokoju, funkcjonującej także pod skrótem CPJP. Jako były przywódca odłamu „Fundamentalni” Konwentu Patriotów na rzecz Sprawiedliwości i Pokoju (CPJP/F), był wojskowym koordynatorem działań prowadzonych przez byłych członków koalicji Séléka podczas ofensyw w trakcie wcześniejszej rebelii w Republice Środkowoafrykańskiej między początkiem grudnia 2012 r. a marcem 2013 r. Bez pomocy udzielanej przez Noureddine'a oraz bliskich stosunków z czadyjskimi siłami specjalnymi koalicja Séléka nie byłaby w stanie przejąć władzy z rąk byłego prezydenta Republiki Środkowoafrykańskiej François Bozizé.
Od czasu mianowania Catherine Samby-Panzy tymczasową prezydent w dniu 20 stycznia 2014 r. był jednym z głównych architektów taktycznego wycofania się sił skupiających byłych członków koalicji Séléka do miejscowości Sibut, by zrealizować jego plan polegający na utworzeniu bastionu muzułmańskiego na północy kraju. Jednoznacznie apelował do swoich sił, by nie stosowały się do nakazów wydawanych przez rząd tymczasowy i przez przywódców wojskowych międzynarodowej misji wsparcia w Republice Środkowoafrykańskiej pod dowództwem sił afrykańskich (MISCA). Noureddine aktywnie kieruje siłami byłej koalicji Séléka, którą Michel Djotodia rozwiązał rzekomo we wrześniu 2013 r., i operacjami skierowanymi przeciwko dzielnicom chrześcijańskim oraz nadal w znacznym stopniu wspiera siły skupiające byłych członków koalicji Séléka działające w Republice Środkowoafrykańskiej i w znacznym stopniu nimi kieruje.
Nourredine został również umieszczony w wykazie w dniu 9 maja 2014 r. na podstawie pkt 37 lit. b) rezolucji 2134 (2014) jako „osoba odpowiedzialna za uczestnictwo w planowaniu czynów łamiących międzynarodowe przepisy o prawach człowieka lub, zależnie od przypadku, międzynarodowe przepisy humanitarne, kierowaniu nimi lub ich popełnianiu”.
Po przejęciu kontroli w Bangi przez koalicję Séléka w dniu 24 marca 2013 r., Nourredine Adam został mianowany ministrem bezpieczeństwa, a następnie dyrektorem generalnym Nadzwyczajnego Komitetu ds. Obrony Osiągnięć Demokratycznych (Comité extraordinaire de défense des acquis démocratiques – CEDAD, nieistniejących już służb wywiadowczych Republiki Środkowoafrykańskiej). Nourredine Adam używał CEDAD jako swojej osobistej policji politycznej, dokonującej wielu niesłusznych aresztowań, aktów tortur i egzekucji pozasądowych. Ponadto był jedną z głównych postaci stojących za krwawą operacją w Boy Rabe. W sierpniu 2013 r. siły koalicji Séléka przypuściły szturm na Boy Rabe, dzielnicę w Republice Środkowoafrykańskiej uważaną za bastion zwolenników Françoisa Bozizé i jego grupy etnicznej. Pod pretekstem poszukiwania tajnych składów broni, wojska koalicji Séléka — jak wynika z doniesień — zabiły dziesiątki cywili, a następnie zdemolowały i splądrowały dzielnicę. Gdy napaści takie rozprzestrzeniły się na pozostałe dzielnice, tysiące mieszkańców opanowały lotnisko międzynarodowe, które uważane było za bezpieczne ze względu na obecność wojsk francuskich, i zajęły pas startowy.
Nourredine został również umieszczony w wykazie w dniu 9 maja 2014 r. na podstawie pkt 37 lit. d) rezolucji 2134 (2014) jako „osoba odpowiedzialna za wspieranie ugrupowań zbrojnych lub siatek przestępczych poprzez nielegalną eksploatację bogactw naturalnych”.
Na początku 2013 r. Nourredine Adam odgrywał ważną rolę w sieciach finansujących byłą koalicję Séléka. Podróżował do Arabii Saudyjskiej, Kataru i Zjednoczonych Emiratów Arabskich, by gromadzić fundusze na wcześniejszą rebelię. Działał także jako pośrednik dla wywodzącego się z Czadu gangu przemycającego diamenty między Republiką Środkowoafrykańską a Czadem.
3. (skreślona).
4. Alfred YEKATOM (alias: a) Alfred Yekatom Saragba b) Alfred Ekatom c) Alfred Saragba d) pułkownik Rombhot e) pułkownik Rambo f) pułkownik Rambot g) pułkownik Rombot h) pułkownik Romboh)
Funkcja: Starszy kapral środkowoafrykańskich sił zbrojnych (Forces Armées Centrafricaines (FACA))
Data urodzenia: 23 czerwca 1976 r.
Miejsce urodzenia: Republika Środkowoafrykańska
Obywatelstwo: Republika Środkowoafrykańska
Adres: Mbaïki, prefektura Lobaye, Republika Środkowoafrykańska (tel. +236 72 15 47 07/+236 75 09 43 41), b) Bimbo, prefektura Ombella-Mpoko, Republika Środkowoafrykańska (poprzednie miejsce pobytu), Haga (od przekazania go Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu 17 listopada 2018 r.)
Data umieszczenia w wykazie ONZ: 20 sierpnia 2015 r.
Inne informacje: Kontrolował dużą grupę uzbrojonych bojówkarzy i dowodził nią. Imię i nazwisko ojca (ojciec adopcyjny): Ekatom Saragba (alternatywna pisownia: Yekatom Saragba). Brat: Yves Saragba, dowódca bojówek Antybalaki w Batalimo, prefektura Lobaye oraz były żołnierz FACA. Cechy fizyczne: kolor oczu – czarny; kolor włosów: łysy; kolor skóry: czarny; wzrost: 170 cm; waga: 100 kg.
Dostępne zdjęcie do załączenia do specjalnego ogłoszenia Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych: https://www.interpol.int/en/ How-we-work/Notices/View-UN-Notices-Individuals
Informacje pochodzące z opisowego streszczenia powodów umieszczenia w wykazie sporządzonego przez Komitet Sankcji:
Alfred Yekatom został umieszczony w wykazie 20 sierpnia 2015 r. na podstawie pkt 11 rezolucji 2196 (2015) jako osoba „przeprowadzająca lub wspierająca działania zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej, w tym działania narażające na szwank lub naruszające umowy przejściowe, bądź działania narażające na szwank lub utrudniające proces przemian politycznych, również przemian służących organizacji wolnych i sprawiedliwych demokratycznych wyborów, a także działania prowadzące do przemocy”.
Dodatkowe informacje
Alfred Yekatom, znany również jako pułkownik Rombhot, jest przywódcą odłamu bojówki ruchu Antybalaki znanego jako „Antybalaka z południa”. Służył w randze starszego kaprala w środkowoafrykańskich siłach zbrojnych (Forces Armées Centrafricaines (FACA)).
Yekatom przeprowadzał i wspierał działania zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej, w tym działania narażające na szwank umowy przejściowe i proces przemian politycznych. Yekatom kontrolował dużą grupę uzbrojonych bojówkarzy i dowodził nią; grupa ta działała w dzielnicy PK9 w Bangi, jak również w miejscowościach Bimbo (prefektura Ombella-Mpoko), Cekia, Pissa i Mbaïki (stolicy prefektury Lobaye), oraz miała swą siedzibę w okręgu leśnym w Batalimo.
Yekatom bezpośrednio kontrolował kilkanaście posterunków obsadzonych przez średnio dziesięciu uzbrojonych bojówkarzy w mundurach wojskowych, wyposażonych m.in. w karabiny automatyczne; posterunki ustawiono od głównego mostu między Bimbo i Bangi do Mbaïki (prefektura Lobaye) oraz od Pissy do Batalimo (w pobliżu granicy z Republiką Konga); pobierały one bezprawnie podatki od prywatnych pojazdów i motocykli, furgonetek pasażerskich i ciężarówek eksportujących zasoby leśne do Kamerunu i Czadu, jak również od jednostek poruszających się po rzece Ubangi. Według obserwatorów część tych bezprawnych podatków Yekatom pobierał osobiście. Yekatom i jego bojówki mieli również zabijać ludność cywilną.
5. Habib SOUSSOU (alias: Soussou Abib)
Funkcja: koordynator Antybalaki na prefekturę Lobaye b) starszy kapral środkowoafrykańskich sił zbrojnych (FACA)
Data urodzenia: 13 marca 1980 r.
Miejsce urodzenia: Republika Środkowoafrykańska
Obywatelstwo: Republika Środkowoafrykańska
Adres: Boda, Republika Środkowoafrykańska (tel. +236 72198628).
Data umieszczenia w wykazie ONZ: 20 sierpnia 2015 r.
Inne informacje: 11 kwietnia 2014 r. mianowany dowódcą strefy Antybalaka na miasto Boda, a 28 czerwca 2014 r. – na całą prefekturę Lobaye. Pod jego dowództwem nadal dochodziło do zabójstw, starć i zamachów na pracowników organizacji humanitarnych. Cechy fizyczne: kolor oczu – brązowy; kolor włosów: czarny; wzrost: 160 cm; waga: 60 kg. Dostępne zdjęcie do załączenia do specjalnego ogłoszenia Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych: https://www.interpol.int/en/How-we-work/Notices/View-UN-Notices-Individuals
Informacje pochodzące z opisowego streszczenia powodów umieszczenia w wykazie sporządzonego przez Komitet Sankcji:
Habib Soussou został umieszczony w wykazie 20 sierpnia 2015 r. na podstawie pkt 11 i 12 lit. b) i e) rezolucji 2196 (2015) jako osoba „przeprowadzająca lub wspierająca działania zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej, w tym działania narażające na szwank lub naruszające umowy przejściowe, bądź działania narażające na szwank lub utrudniające proces przemian politycznych, również przemian służących organizacji wolnych i sprawiedliwych demokratycznych wyborów, a także działania prowadzące do przemocy”, „osoba uczestnicząca w planowaniu, koordynowaniu lub popełnianiu czynów łamiących prawo międzynarodowe dotyczące praw człowieka lub międzynarodowe prawo humanitarne, bądź czynów stanowiących naruszenie lub łamanie praw człowieka, w Republice Środkowoafrykańskiej, w tym czynów obejmujących przemoc seksualną, ataki na ludność cywilną, zamachy na tle etnicznym czy religijnym, zamachy na szkoły i szpitale oraz uprowadzanie i przymusowe wysiedlenia” oraz „osoba utrudniająca dostarczanie pomocy humanitarnej do Republiki Środkowoafrykańskiej bądź też dostęp do tej pomocy lub jej dystrybucję w Republice Środkowoafrykańskiej”.
Dodatkowe informacje
Habib Soussou został mianowany 11 kwietnia 2014 r. dowódcą strefy Antybalaki (COMZONE) w mieście Boda; oświadczył, że w związku z tym jest odpowiedzialny za zapewnianie bezpieczeństwa na terenie podprefektury. 28 czerwca 2014 r. główny koordynator Antybalaki Patrice Edouard Ngaissona mianował Habiba Soussou koordynatorem regionalnym na miasto Bodą od 11 kwietnia 2014 r., a od 28 czerwca 2014 r. – na całą prefekturę Lobaye. W Bodzie, w obszarach, w których Soussou jest dowódcą lub koordynatorem Antybalaki, co tydzień dochodziło do starć oraz do zabójstw i zamachów wymierzonych w pracowników organizacji humanitarnych. Soussou i siły Antybalaki w tych obszarach atakowali również ludność cywilną i grozili jej atakami.
6. Oumar YOUNOUS ABDOULAY (alias: a) Oumar Younous; b) Omar Younous; c) Oumar Sodiam; d) Oumar Younous M'Betibangui).
Funkcje: Generał byłej koalicji Séléka.
Data urodzenia: 2 kwietnia 1970 r.
Obywatelstwo: sudańskie, paszport dyplomatyczny Republiki Środkowoafrykańskiej nr D 00000898, wydany 11 kwietnia 2013 r. (ważny do 10 kwietnia 2018 r.).
Adres: a) Bria, Republika Środkowoafrykańska (tel. +236 75507560); b) Birao, Republika Środkowoafrykańska; c) Tullus, Darfur południowy, Sudan (poprzednie miejsce pobytu).
Data umieszczenia w wykazie ONZ: 20 sierpnia 2015 r.
Informacje dodatkowe:
Jest przemytnikiem diamentów i trzygwiazdkowym generałem koalicji Séléka oraz bliskim powiernikiem byłego tymczasowego prezydenta Republiki Środkowoafrykańskiej Michela Djotodii. Opis cech fizycznych: kolor włosów: czarny; wzrost: 180 cm; należy do grupy etnicznej Fulani. Dostępne zdjęcie do załączenia do specjalnego ogłoszenia Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ. Według doniesień zmarł 11 października 2015 r. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www. interpol.int/en/notice/search/un/5903116
Informacje pochodzące z opisowego streszczenia powodów umieszczenia w wykazie dostarczonego przez Komitet Sankcji:
Oumar Younous został umieszczony w wykazie 20 sierpnia 2015 r. na podstawie pkt 11 i pkt 12 lit. d) rezolucji nr 2196 (2015) jako „osoba przeprowadzająca lub wspierająca akty zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej, w tym akty narażające na szwank lub naruszające umowy przejściowe lub akty narażające na szwank lub utrudniające proces przemian politycznych, w tym działania na rzecz przeprowadzenia wolnych i uczciwych wyborów demokratycznych, lub akty podsycające przemoc” oraz „osoba udzielająca wsparcia ugrupowaniom zbrojnym lub sieciom przestępczym poprzez nielegalną eksploatację bogactw naturalnych, w tym diamentów, złota, dzikiej fauny i flory oraz produktów od nich pochodnych, lub handel nimi, w Republice Środkowoafrykańskiej”.
Informacje dodatkowe
Oumar Younous, jako generał byłej koalicji Séléka i przemytnik diamentów, udzielał wsparcia ugrupowaniu zbrojnemu poprzez nielegalną eksploatację bogactw naturalnych, w tym diamentów, oraz handel nimi w Republice Środkowoafrykańskiej.
W październiku 2008 r. Oumar Younous, były kierowca skupującego diamenty przedsiębiorstwa SODIAM, przystąpił do ugrupowania rebeliantów Mowement des Libérateurs Centrafricains pour la Justice (MLCJ). W grudniu 2013 r. ustalono, że Oumar Younous jest trzygwiazdkowym generałem koalicji Séléka oraz bliskim powiernikiem byłego tymczasowego prezydenta Michela Djotodii.
Younous jest zamieszany w handel diamentami z miejscowości Bria i Sam Ouandja do Sudanu. Źródła donoszą, że Oumar Younous był zaangażowany w odbieranie przesyłek z diamentami ukrytych w miejscowości Bria i zabieranie ich do Sudanu na sprzedaż.
7. Haroun GAYE (alias: a) Haroun Geye, b) Aroun Gaye, c) Aroun Geye
Funkcja: Sprawozdawca ds. koordynacji politycznej Ludowego Ruchu na rzecz Odrodzenia Afryki Środkowej (FPRC).
Data urodzenia: a) 30 stycznia 1968 r., b) 30 stycznia 1969 r.
Numer paszportu: Republika Środkowoafrykańska numer 000065772 (po literze „O” następują trzy zera), data ważności: 30 grudnia 2019 r.
Adres: a) Bangi, Republika Środkowoafrykańska, b) Ndélé, Bamingui-Bangoran
Data umieszczenia w wykazie ONZ: 17 grudnia 2015 r.
Inne informacje: Gaye jest jednym z przywódców Ludowego Frontu na rzecz Odrodzenia Afryki Środkowej (FPRC) (nieumieszczonego w wykazie), zmarginalizowanego ugrupowania zbrojnego, dawniej należącego do sojuszu Séléka w Bangi. Jest również przywódcą Komitetu Obronnego w dzielnicy PK5 w Bangi (znanego jako Ruch Oporu PK5 lub Texas) (nieumieszczonego w wykazie), wymuszającego pieniądze od mieszkańców i stosującego przemoc fizyczną. 2 listopada 2014 r. Gaye został mianowany przez Nourredine'a Adama (CFi.002) sprawozdawcą ds. koordynacji politycznej FPRC. 9 maja 2014 r. Komitet Rady Bezpieczeństwa ustanowiony na mocy rezolucji 2127 (2013) dotyczącej Republiki Środkowoafrykańskiej wpisał Adama do swojego wykazu sankcji. Dostępne zdjęcie do załączenia do specjalnego ogłoszenia Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych: https://www.interpol.int/en/How-we-work/Notices/View-UN-Notices-Individuals
Informacje pochodzące z opisowego streszczenia powodów umieszczenia w wykazie sporządzonego przez Komitet Sankcji:
Haroun Gaye został umieszczony w wykazie 17 grudnia 2015 r. na podstawie pkt 11 i pkt 12 lit. b) i f) rezolucji nr 2196 (2015) jako „osoba przeprowadzająca lub wspierająca akty zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej, „osoba uczestnicząca w planowaniu, koordynowaniu lub popełnianiu czynów łamiących prawo międzynarodowe dotyczące praw człowieka lub międzynarodowe prawo humanitarne, bądź czynów stanowiących naruszenie lub łamanie praw człowieka, w Republice Środkowoafrykańskiej, w tym czynów obejmujących przemoc seksualną, ataki na ludność cywilną, zamachy na tle etnicznym czy religijnym, zamachy na szkoły i szpitale oraz uprowadzanie i przymusowe wysiedlenia” oraz „osoba uczestnicząca w planowaniu, koordynowaniu, sponsorowaniu lub przeprowadzaniu zamachów na misje ONZ lub międzynarodowe siły bezpieczeństwa, w tym misję MINUSCA, misje Unii Europejskiej i operacje francuskie, które je wspierają”.
Dodatkowe informacje
Haroun Gaye jest od początku 2014 r. jednym z przywódców ugrupowania zbrojnego działającego w dzielnicy PK5 w Bangi. Przedstawiciele organizacji społeczeństwa obywatelskiego dzielnicy PK5 twierdzą, że Gaye i jego ugrupowanie zbrojne podsycają konflikt w Bangi, sprzeciwiają się pojednaniu i uniemożliwiają ludności przemieszczanie się do i z trzeciej dzielnicy Bangi. 11 maja 2015 r. Gaye wraz z 300 demonstrantami zablokował dostęp do Tymczasowej Rady Narodowej, by zakłócić obrady podczas ostatniego dnia forum w Bangi. Według doniesień Gaye współpracował z członkami Antybalaki, aby skoordynować zakłócenie obrad.
26 czerwca 2015 r. Gaye z małą grupą swych zwolenników zakłócił rozpoczęcie rejestracji wyborców w dzielnicy PK5 w Bangi, na skutek czego rejestrację zamknięto.
2 sierpnia 2015 r. członkowie misji MINUSCA próbowali aresztować Gaye'a zgodnie z postanowieniami pkt 32 lit. f) ppkt (i) rezolucji Rady Bezpieczeństwa 2217 (2015). Gaye, który według doniesień został zawczasu poinformowany o próbie aresztowania, był przygotowany i otoczony poplecznikami uzbrojonymi w broń ciężką. Siły Gaye'a otworzyły ogień do wspólnej grupy zadaniowej MINUSCA. Podczas trwającej siedem godzin wymiany ognia ludzie Gaye użyli przeciwko żołnierzom MINUSCA broni palnej, granatów ręcznych i granatów o napędzie rakietowym i zabili jednego żołnierza sił pokojowych, a ranili ośmiu. Gaye brał udział we wspieraniu brutalnych protestów i starć pod koniec września 2015 r. – jak się wydaje, była to próba zamachu stanu w celu obalenia rządu tymczasowego. Za próbą tą stali prawdopodobnie zwolennicy byłego prezydenta François Bozizégo, który zawarł tymczasowy sojusz z Gaye'em i innymi przywódcami FPRC. Jak się wydaje, celem Gaye'a było dokonanie serii ataków odwetowych, które mogłyby utrudnić zbliżające się wybory. Gaye był odpowiedzialny za koordynowanie działań ze zmarginalizowanymi częściami Antybalaki.
1 października 2015 r. w dzielnicy PK5 w Bangi doszło do spotkania Gaye'a z Eugène'em Barretem Ngaikossetą, członkiem zmarginalizowanego ugrupowania Antybalaki; celem spotkania było zaplanowanie wspólnego ataku na Bangi w sobotę 3 października. Ugrupowanie Gaye'a uniemożliwiło ludności opuszczanie dzielnicy PK5, by wzmocnić poczucie tożsamości lokalnej wśród ludności muzułmańskiej oraz zaostrzyć napięcia między grupami etnicznymi i uniemożliwić pojednanie. 26 października 2015 r. Gaye wraz ze swoim ugrupowaniem zakłócił spotkanie między arcybiskupem Bangi a imamem centralnego meczetu w Bangi, a także zagroził delegacji, która musiała wycofać się z centralnego meczetu i salwować się ucieczką z dzielnicy PK5.
8. Eugène BARRET NGAÏKOSSET (alias: a) Eugene Ngaikosset; b) Eugene Ngaikoisset; c) Eugene Ngakosset; d) Eugene Barret Ngaikosse; e) Eugene Ngaikouesset; f) „The Butcher of Papua”; g) Ngakosset)
Funkcje: a) były kapitan, Straż Prezydencka Republiki Środkowoafrykańskiej; b) były kapitan, marynarka wojenna Republiki Środkowoafrykańskiej.
Data urodzenia: 8 października 1967 r.
Krajowy numer identyfikacyjny: wojskowy numer identyfikacyjny sił zbrojnych Republiki Środkowoafrykańskiej (FACA): 911-10-77.
Adres: Bangi, Republika Środkowoafrykańska.
Data umieszczenia w wykazie przez ONZ: 17 grudnia 2015 r.
Inne informacje: Informacje dodatkowe: Kapitan Eugène Barret Ngaïkosset jest byłym członkiem Straży Prezydenckiej byłego prezydenta Françoisa Bozizé i jest powiązany z ruchem Antybalaka. Dnia 17 maja 2015 r. uciekł z więzienia po ekstradycji z Brazzaville i utworzył własną frakcję Antybalaki złożoną z byłych bojowników FACA. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/6217455
Informacje pochodzące z opisowego streszczenia powodów umieszczenia w wykazie dostarczonego przez Komitet Sankcji:
Eugène Barret Ngaïkosset został umieszczony w wykazie 17 grudnia 2015 r. na podstawie pkt 11 i pkt 12 lit. b) i f) rezolucji nr 2196 (2015) jako „osoba przeprowadzająca lub wspierająca akty zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej”; „osoba uczestnicząca w nadzorowaniu, planowaniu lub popełnianiu czynów łamiących obowiązujące prawo międzynarodowe dotyczące praw człowieka lub międzynarodowe prawo humanitarne, lub czynów stanowiących naruszenie lub łamanie praw człowieka w Republice Środkowoafrykańskiej, w tym czynów związanych z przemocą seksualną, atakowaniem ludności cywilnej, zamachami na tle etnicznym czy religijnym, zamachami na szkoły i szpitale oraz uprowadzaniem i przymusowym wysiedlaniem”; oraz „osoba uczestnicząca w planowaniu, kierownictwie, sponsorowaniu lub przeprowadzaniu zamachów na misje ONZ lub międzynarodowe siły bezpieczeństwa, w tym misję MINUSCA, misje Unii Europejskiej i operacje francuskie, które je wspierają”.
Informacje dodatkowe:
Eugène Barret Ngaïkosset jest jednym z głównych sprawców przemocy, która wybuchła w Bangi pod koniec września 2015 r. Eugène Barret Ngaïkosset i inni członkowie Antybalaki współpracowali z marginalizowanymi członkami byłej koalicji Séléka, dążąc do destabilizacji rządu tymczasowego Republiki Środkowoafrykańskiej. W nocy z dnia 27 na 28 września 2015 r. Ngaïkosset i inni dokonali nieskutecznego ataku na obóz żandarmerii „Izamo” w celu kradzieży broni i amunicji. Dnia 28 września grupa otoczyła biura państwowego radia Republiki Środkowoafrykańskiej.
Dnia 1 października 2015 r. w dystrykcie PK5 w Bangi odbyło się spotkanie Ngaïkosseta i Harouna Gaye, przywódcy Front Populaire pour la Renaissance de Centrafrique (Ludowego Frontu Odrodzenia Afryki Środkowej (FPRC)), którego celem było zaplanowanie wspólnego ataku na Bangi w sobotę, dnia 3 października.
Dnia 8 października 2015 r. minister sprawiedliwości Republiki Środkowoafrykańskiej ogłosił zamiar zbadania roli Ngaïkosseta i innych osób w aktach przemocy, które miały miejsce we wrześniu 2015 r. w Bangi. Ngaïkosset i inni zostali uznani za zamieszanych w „rażące akty stanowiące naruszenia zasad dotyczących wewnętrznego bezpieczeństwa państwa, spiskowanie, podżeganie do wojny domowej, nieposłuszeństwo obywatelskie, nienawiść i współudział”. Organy ścigania Republiki Środkowoafrykańskiej zostały poinstruowane, by rozpocząć śledztwo, które miałoby doprowadzić do odszukania i aresztowania sprawców i wspólników.
Dnia 11 października 2015 r. Ngaïkosset miał zwrócić się do bojówki Antybalaki pod jego dowództwem z poleceniem przeprowadzenia porwań, ze szczególnym uwzględnieniem obywateli francuskich, lecz również polityków Republiki Środkowoafrykańskiej i urzędników ONZ, w celu wymuszenia ustąpienia tymczasowego prezydenta, Catherine Samby-Panzy.
9. Joseph KONY (Alias: a) Kony b) Joseph Rao Kony c) Josef Kony d) Le Messie sanglant)
Funkcje: Dowódca Bożej Armii Oporu
Data urodzenia: a) 1959 r. b) 1960 r. c) 1961 r. d) 1963 r. e) 18 września 1964 r. f) 1965 r. g) (sierpień 1961 r.) h) (lipiec 1961 r.) i) 1 stycznia 1961 r. j) (kwiecień 1963 r.)
Miejsce urodzenia: a) wieś Palaro, parafia Palaro, hrabstwo Omoro, okręg Gulu, Uganda b) Odek, Omoro, Gulu, Uganda c) Atyak, Uganda
Obywatelstwo: Paszport ugandyjski
Adres: a) Vakaga, Republika Środkowoafrykańska, b) Haute-Kotto, Republika Środkowoafrykańska, c) Basse-Kotto, Republika Środkowoafrykańska, d) Haut-Mbomou, Republika Środkowoafrykańska, e) Mbomou, Republika Środkowoafrykańska, f) Haut-Uolo, Demokratyczna Republika Konga, g) Bas-Uolo, Demokratyczna Republika Konga, h) (Domniemany adres: Kafia Kingi (obszar na granicy między Sudanem a Sudanem Południowym o nieokreślonym jeszcze statusie). Według stanu na styczeń 2015 r. 500 członków Bożej Armii Oporu zostało według doniesień wydalonych z Sudanu.
Data umieszczenia w wykazie ONZ: 7 marca 2016 r.
Informacje dodatkowe:
Kony jest założycielem i przywódcą Bożej Armii Oporu (Lord's Resistance Army – LRA) (CFe.002). Pod jego przywództwem LRA dopuszcza się uprowadzeń, zabójstw i okaleczeń tysięcy cywilów w całej Afryce Środkowej. LRA jest odpowiedzialna za porwania, przesiedlenia, akty przemocy seksualnej i zabójstwa wobec setek osób w całej Republice Środkowoafrykańskiej; dopuszcza się też plądrowania i niszczenia własności cywilnej. Imię ojca: Luizi Obol. Imię matki: Nora Obol. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5932340
Informacje pochodzące z opisowego streszczenia powodów umieszczenia w wykazie dostarczonego przez Komitet Sankcji:
Joseph Kony został umieszczony w wykazie w dniu 7 marca 2016 r. na podstawie pkt 12 i 13 lit. b), c) i d) rezolucji 2262 (2016) jako „osoba odpowiedzialna za przeprowadzanie lub wspieranie aktów zagrażających pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej”, „osoba uczestnicząca w planowaniu, kierowaniu lub popełnianiu czynów naruszających międzynarodowe przepisy o prawach człowieka lub międzynarodowe przepisy humanitarne, zależnie od tego, które przepisy mają zastosowanie, lub stanowiących naruszenie lub łamanie praw człowieka w Republice Środkowoafrykańskiej, w tym czynów związanych z przemocą seksualną, atakowaniem ludności cywilnej, zamachami na tle etnicznym czy religijnym, zamachami na szkoły i szpitale oraz uprowadzaniem i przymusowym wysiedlaniem”, „osoba rekrutująca dzieci lub angażująca je w konflikt zbrojny w Republice Środkowoafrykańskiej, z naruszeniem mającego zastosowanie prawa międzynarodowego” oraz „osoba udzielająca wsparcia ugrupowaniom zbrojnym lub sieciom przestępczym poprzez nielegalną eksploatację bogactw naturalnych, w tym diamentów, złota, dzikiej fauny i flory oraz produktów od nich pochodnych, lub handel nimi, w Republice Środkowoafrykańskiej lub z terytorium tego kraju”.
Informacje dodatkowe
Kony założył Bożą Armię Oporu (LRA) i jest określany jako założyciel ugrupowania, przywódca religijny, przewodniczący i głównodowodzący. LRA wyrosła w północnej Ugandzie w latach 80. XX wieku i dopuściła się uprowadzeń, zabójstw i okaleczeń tysięcy cywilów w całej Afryce Środkowej. W obliczu coraz większej presji ze strony wojska Kony nakazał LRA wycofanie się z Ugandy w latach 2005-2006. Od tamtej pory LRA prowadzi działalność na terytorium Demokratycznej Republiki Konga (DRK), Republiki Środkowoafrykańskiej, Sudanu Południowego i według doniesień również Sudanu.Kony jako przywódca LRA tworzy i realizuje strategię ugrupowania, wydając również rozkazy ciągłego atakowania i stosowania przemocy wobec ludności cywilnej. Od grudnia 2013 r. LRA pod przywództwem Josepha Kon/ego dopuściła się porwań, przesiedleń, aktów zabójstw i przemocy seksualnej wobec setek osób w całej Republice Środkowoafrykańskiej; odpowiada też za plądrowanie i niszczenie własności cywilnej. Siły LRA skupione są na wschodzie Republiki Środkowoafrykańskiej i według doniesień w Kafia Kingi – obszarze na granicy między Sudanem a Sudanem Południowym, który nie ma jeszcze określonego statusu, ale znajduje się pod kontrolą wojskową Sudanu – dopuszczają się napadów na wioski w celu grabieży żywności i zapasów. Bojownicy zastawiają pułapki na siły bezpieczeństwa reagujące na ataki LRA, napadając na nie i rabując ich wyposażenie; bojownicy LRA zasadzają się także na wsie, w których nie stacjonuje wojsko, i plądrują je. LRA zintensyfikowała również ataki na kopalnie diamentów i złota.
Międzynarodowy Trybunał Karny wydał nakaz aresztowania Kony'ego. MTK postawił mu dwanaście zarzutów dotyczących zbrodni przeciwko ludzkości, w tym morderstwa, zniewolenia, zniewolenia seksualnego, gwałtu, niehumanitarnego postępowania polegającego na spowodowaniu poważnych obrażeń ciała i cierpień oraz dwadzieścia jeden zarzutów zbrodni wojennych, w tym morderstwa, okrutnego traktowania ludności cywilnej, celowego przeprowadzenia ataku na ludność cywilną, grabieży, nakłaniania do gwałtu, jak również wcielania do armii dzieci w wieku poniżej 1 5 lat poprzez ich uprowadzanie.
Kony wydał rebeliantom rozkaz ciągłego rabowania diamentów i złota indywidualnym górnikom na wschodzie Republiki Środkowoafrykańskiej. Według doniesień niektóre minerały są następnie transportowane przez ugrupowanie Josepha Kony'ego do Sudanu lub sprzedawane lokalnym cywilom i byłym członkom koalicji Séléka.
Kony polecił także swoim bojownikom, aby nielegalnie polowali na słonie w Parku Narodowym Garamba w Demokratycznej Republice Konga, skąd według doniesień ciosy słoni transportowane są przez wschodnią część Republiki Środkowoafrykańskiej do Sudanu, gdzie według doniesień wysoko postawieni funkcjonariusze LRA sprzedają je i handlują nimi z sudańskimi biznesmenami i lokalnymi urzędnikami. Handel kością słoniową stanowi dla ugrupowania Kon/ego istotne źródło dochodów. Według stanu na styczeń 2015 r. 500 członków Bożej Armii Oporu zostało według doniesień wydalonych z Sudanu.
10. Ali KONY (Alias: a) Ali Lalobo b) Ali Mohammad Labolo c) Ali Mohammed d) Ali Mohammed Lalobo e) Ali Mohammed Kony f) Ali Mohammed Labola g) Ali Mohammed Salongo h) Ali Bashir Lalobo i) Ali Lalobo Bashir j) Otim Kapere k) „Bashir” l) „Caesar” m) „One-P” n) „1-P”
Funkcje: Zastępca dowódcy Bożej Armii Oporu
Data urodzenia: a) 1994 r. b) 1993 r. c) 1995 r. d) 1992 r.
Adres: Kafia Kingi (obszar na granicy między Sudanem a Sudanem Południowym o nieokreślonym jeszcze statusie).
Data umieszczenia w wykazie ONZ: 23 sierpnia 2016 r.
Informacje dodatkowe:
Ali Kony jest zastępcą dowódcy Bożej Armii Oporu (LRA), podmiotu umieszczonego w wykazie, i synem przywódcy LRA Josepha Kon/ego, osoby umieszczonej w wykazie. Ali Kony został włączony do hierarchii przywództwa LRA w 2010 r. Należy do grupy oficerów LRA wyższego stopnia, którzy pracują z Josephem Konym. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www. interpol.int/en/notice/search/un/5971056
Informacje pochodzące z opisowego streszczenia powodów umieszczenia w wykazie dostarczonego przez Komitet Sankcji:
Ali Kony został umieszczony w wykazie w dniu 23 sierpnia 2016 r. na podstawie pkt 12 i 13 lit. d) i g) rezolucji nr 2262 (2016) jako „osoba przeprowadzająca lub wspierająca akty zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej”; „osoba udzielająca wsparcia ugrupowaniom zbrojnym lub sieciom przestępczym poprzez nielegalną eksploatację bogactw naturalnych, w tym diamentów, złota, dzikiej fauny i flory oraz produktów od nich pochodnych, lub handel nimi, w Republice Środkowoafrykańskiej lub z terytorium tego kraju”; „osoba stojąca na czele podmiotów wskazanych przez komitet zgodnie z rezolucją nr 2134 (2014) pkt. 36 lub 37 lub rezolucją 2262 (2016) lub osoba, która udzielała wsparcia osobom lub podmiotom wskazanym przez ten komitet zgodnie z rezolucją nr 2134 (2014) pkt. 36 lub 37 lub rezolucją 2262 (2016), działała na ich rzecz, w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotu będącego własnością wskazanej osoby lub podmiotu lub przez nie kontrolowanego”.
Ali Kony jest uważany za potencjalnego następcę Josepha Kon/ego jako przywódca LRA. Ali jest w coraz większym stopniu zaangażowany w planowanie operacyjne LRA i jest postrzegany jako osoba umożliwiająca dotarcie do Josepha Kon/ego. Ali jest także oficerem wywiadu LRA mającym do 10 podwładnych.
Ali i jego brat Salim Kony byli odpowiedzialni za utrzymanie dyscypliny w szeregach LRA. Uznaje się, że obaj bracia należą do wąskiego grona najbliższych współpracowników Josepha Kony'ego i są odpowiedzialni za wykonywanie jego rozkazów. Obaj podejmowali decyzje dyscyplinarne, aby ukarać lub zabić członków LRA, którzy naruszali zasady LRA. Zgodnie z rozkazami wydawanymi przez Josepha Kon/ego, Salim i Ali biorą udział w nielegalnym przewozie kości słoniowej z Parku Narodowego Garamba w północnej części Demokratycznej Republiki Konga (DRK) przez Republikę Środkowoafrykańską do spornego regionu Kafia Kingi z przeznaczeniem na sprzedaż lub handel z lokalnymi kupcami.
Ali Kony jest odpowiedzialny za negocjowanie cen kości słoniowej i handel barterowy kością słoniową z kupcami. Ali spotyka się raz lub dwa razy w miesiącu z kupcami, aby negocjować cenę kości słoniowej LRA w dolarach amerykańskich lub funtach sudańskich lub by prowadzić handel bronią, amunicją i żywnością. Joseph Kony nakazał Alemu użyć największych ciosów słoni do zakupu min przeciwpiechotnych, aby otoczyć obóz Kon/ego. W lipcu 2014 r. Ali Kony nadzorował operację przekazania 52 kawałków kości słoniowej w celu dostarczenia ich Josephowi Kon/emu, a następnie ich sprzedaży.
W kwietniu 2015 r. Salim Kony opuścił Kafia Kingi, aby odebrać ładunek ciosów słoni. W maju Salim uczestniczył w transporcie 20 kawałków kości słoniowej z DRK do Kafia Kingi. Mniej więcej w tym samym czasie Ali spotkał się z kupcami w celu zakupu dostaw i zaplanowania spotkania w przyszłości służącego kolejnym transakcjom oraz w celu uzgodnienia w imieniu LRA warunków zakupu, jak się ocenia, kości słoniowej, której przewóz eskortował Salim.
11. Salim KONY (Alias: a) Salim Saleh Kony b) Salim Saleh c) Salim Ogaro d) Okolu Salim e) Salim Saleh Obol Ogaro f) Simon Salim Obol)
Funkcje: Zastępca dowódcy Bożej Armii Oporu
Data urodzenia: a) 1992 r. b) 1991 r. c) 1993 r.
Adres: Kafia Kingi (obszar na granicy między Sudanem a Sudanem Południowym o nieokreślonym jeszcze statusie) b) Republika Środkowoafrykańska
Data umieszczenia w wykazie ONZ: 23 sierpnia 2016 r.
Informacje dodatkowe:
Salim Kony jest zastępcą dowódcy Bożej Armii Oporu (LRA), podmiotu umieszczonego w wykazie, i synem przywódcy LRA Josepha Kony'ego, osoby umieszczonej w wykazie. Salim Kony został włączony do hierarchii przywództwa LRA w 2010 r. Należy do grupy oficerów LRA wyższego stopnia, którzy pracują z Josephem Konym. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www. interpol.int/en/notice/search/un/5971058
Informacje pochodzące z opisowego streszczenia powodów umieszczenia w wykazie dostarczonego przez Komitet Sankcji:
Salim Kony został umieszczony w wykazie w dniu 23 sierpnia 2016 r. na podstawie pkt 12 i 13 lit. d) i g) rezolucji nr 2262 (2016) jako osoba „odpowiedzialna za przeprowadzanie lub wspieranie aktów zagrażających pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej”; „osoba udzielająca wsparcia ugrupowaniom zbrojnym lub sieciom przestępczym poprzez nielegalną eksploatację bogactw naturalnych, w tym diamentów, złota, dzikiej fauny i flory oraz produktów od nich pochodnych, lub handel nimi, w Republice Środkowoafrykańskiej lub z terytorium tego kraju”; „osoba stojąca na czele podmiotów wskazanych przez komitet zgodnie z rezolucją nr 2134 (2014) pkt. 36 lub 37 lub rezolucją 2262 (2016) lub osoba, która udzielała wsparcia osobom lub podmiotom wskazanym przez ten komitet zgodnie z rezolucją nr 2134 (2014) pkt. 36 lub 37 lub rezolucją 2262 (2016), działała na ich rzecz, w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotu będącego własnością wskazanej osoby lub podmiotu lub przez nie kontrolowanego”.
Salim Kony jest głównym dowódcą „sztabu polowego” LRA i od najmłodszych lat wspólnie z Josephem Konym planował ataki i środki obronne LRA. Poprzednio Salim przewodził grupie zapewniającej bezpieczeństwo Josephowi Kon/emu. Niedawno Joseph Kony powierzył Salimowi zarządzanie sieciami finansowymi i logistycznymi LRA.
Salim i jego brat Ali Kony byli odpowiedzialni za utrzymanie dyscypliny w szeregach LRA. Uznaje się, że obaj bracia należą do wąskiego grona najbliższych współpracowników Josepha Kony'ego i są odpowiedzialni za wykonywanie jego rozkazów. Obaj podejmowali decyzje dyscyplinarne, aby ukarać lub zabić członków LRA, którzy naruszali zasady LRA. Według doniesień Salim Kony zabijał członków LRA, którzy zamierzali zbiec, i składał sprawozdania Josephowi Kon/emu na temat działalności grupy i członków LRA.
Zgodnie z rozkazami wydawanymi przez Josepha Kon/ego, Salim i Ali biorą udział w nielegalnym przewozie kości słoniowej z Parku Narodowego Garamba w północnej części Demokratycznej Republiki Konga (DRK) przez Republikę Środkowoafrykańską do spornego regionu Kafia Kingi z przeznaczeniem na sprzedaż lub handel z lokalnymi kupcami.
Salim często udaje się na granicę z Republiką Środkowoafrykańską z kilkunastoma bojownikami, aby odebrać i eskortować inne grupy LRA przewożące kość słoniową z Parku Narodowego Garamba na północ kraju. W kwietniu 2015 r. Salim opuścił Kafia Kingi, aby odebrać ładunek ciosów słoni. W maju Salim uczestniczył w transporcie 20 kawałków kości słoniowej z DRK do Kafia Kingi.
Wcześniej, w czerwcu 2014 r., Salim przekroczył granicę DRK z grupą bojowników LRA, aby nielegalnie polować na słonie w Parku Narodowym Garamba. Joseph Kony powierzył Salimowi również zadanie eskortowania dwóch dowódców LRA do Parku Narodowego Garamba, aby zlikwidować znajdujące się tam tajne składy kości słoniowej sprzed wielu lat. W lipcu 2014 r. Salim Kony spotkał się z drugą grupą LRA, aby do Kafia Kingi przetransportować kość słoniową – łącznie 52 kawałki. Salim był odpowiedzialny za rozliczanie się z kości słoniowej przed Josephem Konym i za przekazywanie grupom LRA informacji na temat transakcji dotyczących kości słoniowej.
12. Abdoulaye HISSÈNE (alias: a) Abdoulaye Issène, b) Abdoulaye Hissèin, b) Hissène Abdoulaye, d) Abdoulaye Issène Ramadane, e) Abdoulaye Issene Ramadan, f) Issene Abdoulaye)
Tytuł: Przewodniczący Narodowej Rady Obrony i Bezpieczeństwa (CNDS) oraz przywódca wojskowy Ludowego Ruchu na rzecz Odrodzenia Afryki Środkowej.
Funkcja: „generał”
Data urodzenia: a) 1967 r., b) 1 stycznia 1967 r.
Miejsce urodzenia: Ndélé, Bamingui-Bangoran, Republika Środkowoafrykańska, b) Haraze Mangueigne, Czad
Obywatelstwo: a) Republika Środkowoafrykańska, b) Czad
Numer paszportu: a) paszport dyplomatyczny Republiki Środkowoafrykańskiej nr D0000089 7 wydany 5 kwietnia 2013 r. (data ważności 4 kwietnia 2018 r.) b) paszport dyplomatyczny Republiki Środkowoafrykańskiej nr D00004262 wydany 11 marca 2014 r. (data ważności 10 marca 2019 r.)
Krajowy numer identyfikacyjny: Nr krajowego dowodu tożsamości (Czad): 103-00653129-22, wydany 21 kwietnia 2009 r. (data ważności 21 kwietnia 2019 r.)
Adres: a) KM5, Bangi, Republika Środkowoafrykańska, b) Nana-Grébizi, Republika Środkowoafrykańska, c) Ndżari, Ndżamena, Czad, d) Ndélé, Bamingui-Bangoran (główne miejsce pobytu od sierpnia 2016 r.)
Data umieszczenia w wykazie ONZ: 17 maja 2017 r.
Inne informacje: Hissène pełnił wcześniej funkcję ministra ds. młodzieży i sportu w rządzie byłego prezydenta Republiki Środkowoafrykańskiej Michela Djotodii. Przedtem był szefem partii politycznej Konwencja Patriotów na Rzecz Sprawiedliwości i Pokoju. Objął również przywództwo nad zbrojnymi bojówkami w Bangi, w szczególności w sektorze PK5 (3. dzielnica). W październiku 2016 r. Abdoulaye Hissène został mianowany przewodniczącym Narodowej Rady Obrony i Bezpieczeństwa, która została wtedy utworzona, by zgromadzić dowódców wojskowych i bojowników na przywódczych stanowiskach ze wszystkich frakcji wywodzących się z dawnej koalicji Séléka. Od tego czasu nadal zajmuje to stanowisko, ale faktycznie sprawuje wyłącznie kontrolę nad bojownikami FPRC. Imię ojca: Abdoulaye. Imię i nazwisko matki: Absita Moussa. Dostępne zdjęcie do załączenia do specjalnego ogłoszenia Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych:
https://www.interpol.int/en/How-we-work/Notices/View-UN-Notices-Individuals
Informacje pochodzące z opisowego streszczenia powodów umieszczenia w wykazie sporządzonego przez Komitet Sankcji:
Abdoulaye Hissène został umieszczony w wykazie 17 maja 2017 r. na podstawie pkt 16 i 17 lit. g) rezolucji 2339 (2017) jako osoba „przeprowadzająca lub wspierająca działania zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej, w tym działania narażające na szwank lub utrudniające proces przemian politycznych, proces stabilizacji i pojednania lub działania prowadzące do eskalacji przemocy” oraz „osoba uczestnicząca w planowaniu, koordynowaniu, sponsorowaniu lub przeprowadzaniu zamachów na misje ONZ lub międzynarodowe siły bezpieczeństwa, w tym misję MINUSCA, misje Unii Europejskiej i operacje francuskie, które je wspierają”.
Dodatkowe informacje
Abdoulaye Hissène i inni członkowie dawnej koalicji Séléka współpracowali z wichrzycielami z Antybalaki, którzy sprzymierzyli się z byłym prezydentem Republiki Środkowoafrykańskiej Francois Bozizém, w tym z Maxime'em Mokomem, aby podburzać do gwałtownych protestów i starć we wrześniu 2015 r. będących elementem nieudanego zamachu stanu mającego na celu obalenie rządu, w czasie gdy ówczesna prezydent okresu przejściowego, Catherine Samba-Panza, uczestniczyła w Zgromadzeniu Ogólnym ONZ z 2015 r. Mokom, Hissène i inni zostali oskarżeni przez rząd Republiki Środkowoafrykańskiej o różne przestępstwa, w tym zabójstwa, podpalenia, tortury i grabieże, dokonane w związku z nieudanym zamachem stanu.
Od 2015 r. Hissène stał się jednym z głównych przywódców zbrojnych bojówek działających w sektorze PK5 w Bangi; bojówki te liczą ponad 100 członków. Korzystając z tej roli, zakłócał swobodę przemieszczania się oraz uniemożliwiał powrót władzy państwowej na tym obszarze, w tym poprzez nielegalne opodatkowanie transportu i działalności handlowej. W drugiej połowie 2015 r. Hissène pełnił rolę przedstawiciela frakcji „Nairobistów” z dawnej koalicji Séléka w Bangi, działając w porozumieniu z bojówkarzami Antybalaki pod przywództwem Mokoma. Uzbrojeni bojówkarze pod dowództwem Harouna Gaye'a i Hissène'a uczestniczyli w brutalnych wydarzeniach, które miały miejsce w Bangi w okresie od 26 września do 3 października 2015 r.
Członkowie ugrupowania Hissène'a są podejrzewani o udział w zamachu przeprowadzonym 13 grudnia 2015 r. – w dniu referendum konstytucyjnego – na pojazd Mohameda Moussy Dhaffane'a, jednego z przywódców dawnej koalicji Séléka. Hissène jest oskarżony o zorganizowanie brutalnych działań w dzielnicy KM5 w Bangi, w wyniku których pięć osób zginęło, dwadzieścia zostało rannych, a mieszkańcom uniemożliwiono oddanie głosu w referendum konstytucyjnym. Hissène naraził na szwank wybory, prowokując cykl ataków odwetowych między różnymi ugrupowaniami.
15 marca 2016 r. Hissène został zatrzymany przez policję w porcie lotniczym M'poko w Bangi i przekazany wydziałowi badań i dochodzeń żandarmerii krajowej. Następnie został uwolniony przez swoje bojówki przy użyciu siły i ukradł jedną sztukę broni przekazaną uprzednio przez misję MINUSCA w ramach wniosku o wyłączenie zatwierdzonego przez Komitet.
19 czerwca 2016 r. w następstwie aresztowania muzułmańskich przedsiębiorców przez wewnętrzne siły bezpieczeństwa w sektorze PK12 bojówki Gaye'a i Hissène'a porwały pięciu funkcjonariuszy policji krajowej w Bangi. 20 czerwca misja MINUSCA podjęła próbę ich uwolnienia. Doszło do wymiany ognia między uzbrojonymi bojówkarzami dowodzonymi przez Hissène'a i Gayea a siłami pokojowymi usiłującymi uwolnić zakładników. W rezultacie zginęło co najmniej sześć osób, a jeden członek sił pokojowych został ranny.
12 sierpnia 2016 r. Hissène stanął na cele konwoju sześciu pojazdów, w których znajdowali się silnie uzbrojeni bojówkarze. Uciekający z Bangi konwój został przechwycony przez misję MINUSCA na południe od Sibutu. W drodze na północ przy kilku punktach kontrolnych doszło do wymiany ognia między konwojem a wewnętrznymi siłami bezpieczeństwa. Konwój został ostatecznie zatrzymany przez misję MINUSCA 40 km na południe od Sibutu. Po intensywnej wymianie ognia misja MINUSCA ujęła jedenastu walczących, ale Hissène i kilku innych uciekło. Aresztowani oznajmili misji MINUSCA, że Hissène był przywódcą konwoju, którego celem było dotarcie do miejscowości Bria i udział w zgromadzeniu ugrupowań wywodzących się z dawnej koalicji Séléka, które zorganizował Nourredine Adam.
W sierpniu i wrześniu 2016 r. panel ekspertów dwukrotnie udał się do Sibutu w celu przeprowadzenia kontroli przedmiotów znalezionych w konwoju Hissène'a, Gaye'a i Hamita Tidjaniego, które misja MINUSCA skonfiskowała 13 sierpnia. Panel przeprowadził również kontrolę amunicji przechwyconej w domu Hissène'a 16 sierpnia. W sześciu pojazdach oraz przy zatrzymanych osobach znaleziono śmiercionośny i nieśmiercionośny sprzęt wojskowy. 16 sierpnia 2016 r. żandarmeria centralna dokonała przeszukania w domu Hissène'a w Bangi. Znaleziono ponad 700 sztuk broni.
4 września 2016 r. grupa złożona z członków dawnej koalicji Séléka, która przybyła z Kaga-Bandoro na sześciu motocyklach po Hissène'a i jego popleczników, otworzyła ogień do członków misji MINUSCA niedaleko miejscowości Dékoa. W trakcie tego incydentu zginął jeden bojownik dawnej koalicji Séléka, raniono też dwóch członków sił pokojowych i jednego cywila.
13. Martin KOUMTAMADJI (alias: a) Abdoulaye Miskine b) Abdoullaye Miskine c) Martin Nadingar Koumtamadji d) Martin Nkoumtamadji e) Martin Koumta Madji f) Omar Mahamat)
Funkcja: Przewodniczący i głównodowodzący Demokratycznego Frontu Ludu Środkowoafrykańskiego (FDPC).
Data urodzenia: a) 5 października 1965 r., b) 3 marca 1965 r.
Miejsce urodzenia: a) Ndïnaba, Czad, b) Kobo, Republika Środkowoafrykańska, c) Kabo, Republika Środkowoafrykańska
Obywatelstwo: a) Czad, b) Republika Środkowoafrykańska, c) Kongo
Numer paszportu: a) paszport dyplomatyczny Republiki Środkowoafrykańskiej numer 06FBO2262, wydany 22 lutego 2007 r. (był ważny do do 21 lutego 2012 r.), b) kongijski paszport służbowy numer SA0020249, wydany 22 stycznia 2019 r., (data ważności 21 stycznia 2022 r.)
Adres: a) Am Dafock, prefektura Vakaga, Republika Środkowoafrykańska b) Ndżamena, Czad (od aresztowania w listopadzie 2019 r.)
Data umieszczenia w wykazie ONZ: 20 kwietnia 2020 r.
Inne informacje: Martin Koumtamadji założył FDPC w 2005 r. W grudniu 2012 r. przyłączył się do koalicji Séléka, a następnie opuścił ją w kwietniu 2013 r. po przejęciu władzy przez rebeliantów w Bangi. Po aresztowaniu w Kamerunie został następnie przeniesiony do Brazzaville w Republice Konga. Zawsze stał na czele swoich oddziałów na miejscu w Republice Środkowoafrykańskiej, nawet gdy znajdował się w Brazzaville przed powrotem do Republiki Środkowoafrykańskiej (w okresie od listopada 2014 r. do 2019 r.). 6 lutego 2019 r. FDPC podpisał porozumienie polityczne na rzecz pokoju i pojednania w Republice Środkowoafrykańskiej, jednak Martin Koumtamadji pozostaje zagrożeniem dla pokoju, stabilności i bezpieczeństwa Republiki Środkowoafrykańskiej. Dostępne zdjęcie do załączenia do specjalnego ogłoszenia Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych: https://www.interpol.int/en/How-we-work/Notices/View-UN-Notices-Individuals
Informacje pochodzące z opisowego streszczenia powodów umieszczenia w wykazie sporządzonego przez Komitet Sankcji:
Przewodniczący i głównodowodzący Demokratycznego Frontu Ludu Środkowoafrykańskiego (FDPC, grupa zbrojna prowadząca działalność z użyciem przemocy) Martin Koumatamadji brał udział w działaniach zagrażających pokojowi, stabilności i bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej, a w szczególności zagrażających realizacji porozumienia politycznego na rzecz pokoju i pojednania w Republice Środkowoafrykańskiej, podpisanego 6 lutego 2019 r. w Bangi.
Odmówił rozbrojenia bojowników FDPC, wbrew swoim zobowiązaniom jako sygnatariusza porozumienia politycznego na rzecz pokoju i pojednania w Republice Środkowoafrykańskiej, a w lipcu 2019 r. zagroził obaleniem prezydenta Touadéry.
W czerwcu 2019 r. rozpoczął współpracę z obłożonym sankcjami Nourredine'em Adamem (CFi.002) i zaangażował się – z bliskim współpracownikiem Nourredine'a Adama – w nielegalny handel bronią, by zwiększyć zdolności wojskowe FDPC.
Złożył również Ludowemu Ruchowi na rzecz Odrodzenia Afryki Środkowej (FPRC) ofertę dotyczącą przeprowadzenia operacji wojskowej ze swoją grupą zbrojną podczas walk w prefekturze Vakaga w 2019 r.
Wciąż utrudniał odbudowę władzy państwowej w obszarach działalności FPDC poprzez utrzymywanie nielegalnych blokad dróg służących wymuszeniom wobec hodowców bydła, podmiotów gospodarczych (w tym firm prowadzących wydobycie złota, działających w prefekturze Nana-Mambéré) i podróżnych.
Pod jego przywództwem FDPC naruszał lub łamał prawa człowieka w prefekturze Nana-Mambéré; m.in. w kwietniu 2019 r. przeprowadził ataki skierowane przeciwko ludności cywilnej, w marcu 2019 r. dopuścił się uprowadzeń cywilów (w pobliżu Zoukombo), a w maju 2019 r. aktów przemocy seksualnej i przemocy ze względu na płeć (w Bagary). W czasie konfliktu w 2017 r. FDPC dopuścił się również czternastu aktów przemocy seksualnej.
W latach 2016–2019 FDPC rekrutował dzieci na żołnierzy i wykorzystywał je w konfliktach zbrojnych; zmusił też jedenaście dziewcząt do zawarcia małżeństw z członkami FDPC.
W marcu 2019 r. brał udział w blokadzie dostaw pomocy humanitarnej, gdy FDPC, pod przywództwem Abdoulaye'a Miskine'a, przeprowadził serię ataków na główną drogę prowadzącą do Bangi z Kamerunu.
W kwietniu 2019 r. niedaleko Zoukombo (prefektura Nana-Mambéré) oraz na osi Bouar-Beleko doszło do potyczek członków FDPC z siłami MINUSCA.
14. Bi Sidi SOULEMAN (alias: a) Sidiki b) „General” Sidiki c) Sidiki Abbas d) Souleymane Bi Sidi e) Bi Sidi Soulemane)
Stanowisko: Przewodniczący i samozwańczy „generał” grupy Retour, Réclamation et Réhabilitation (3R)
Data urodzenia: 20 lipca 1962 r.
Miejsce urodzenia: Bocaranga, Republika Środkowoafrykańska
Obywatelstwo: Republika Środkowoafrykańska
Numer paszportu: Laissez-passer nr N°235/MISPAT/DIRCAB/DGPC/DGAEI/SI/SP, wydane w dniu 15 marca 2019 r. (wydane przez Ministra Spraw Wewnętrznych Republiki Środkowoafrykańskiej)
Adres: Koui, Ouham-Pendé prefecture, Central African Republic
Data umieszczenia w wykazie ONZ: 5 sierpnia 2020 r.
Inne informacje:
Bi Sidi Souleman przewodzi mającej siedzibę w Republice Środkowoafrykańskiej grupie bojówkarzy Retour, Réclamation, Réhabilitation (3R), która zabijała, torturowała, gwałciła i wysiedlała cywilów, a także uczestniczyła w nielegalnym handlu bronią, nielegalnych działaniach podatkowych oraz działaniach wojennych z innymi grupami bojówkarzy od czasu jej powstania w 2015 r. Bi Sidi Souleman również osobiście uczestniczył w torturach. 6 lutego 2019 r. grupa 3R podpisała porozumienie polityczne na rzecz pokoju i pojednania w Republice Środkowoafrykańskiej, jednak uczestniczyła w działaniach naruszających to porozumienie i pozostaje zagrożeniem dla pokoju, stabilności i bezpieczeństwa Republiki Środkowoafrykańskiej. Na przykład 21 maja 2019 r. grupa 3R zabiła 34 nieuzbrojonych cywilów w trzech wsiach, dokonując egzekucji doraźnych na dorosłych mężczyznach. Bi Bidi Souleman otwarcie potwierdził podmiotowi ONZ, że rozkazał członkom grupy 3R udać się do tych wsi w dniu ataków, ale nie przyznał się do wydania 3R rozkazów zabójstwa. W grudniu 2020 r., po dołączeniu do koalicji grup zbrojnych utworzonej w celu zakłócenia procesu wyborczego, Bi Sidi Souleman podobno zginął podczas walk.
Informacje pochodzące z opisowego streszczenia powodów umieszczenia w wykazie dostarczonego przez Komitet Sankcji:
Bi Sidi Souleman został umieszczony w wykazie 5 sierpnia 2020 r. na podstawie pkt 20 i 21 lit. b) rezolucji 2399 (2018), rozszerzonej na mocy pkt 5 rezolucji 2507 (2020), jako osoba przeprowadzająca lub wspierająca działania zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej, w tym działania narażające na szwank lub utrudniające proces stabilizacji i pojednania lub działania prowadzące do eskalacji przemocy; oraz uczestnicząca w planowaniu, nadzorowaniu lub popełnianiu w Republice Środkowoafrykańskiej czynów naruszających międzynarodowe prawo dotyczące praw człowieka lub międzynarodowe prawo humanitarne, zależnie od przypadku, lub stanowiących nadużycie lub naruszenie praw człowieka, w tym również czynów związanych z atakowaniem ludności cywilnej, zamachami na tle etnicznym lub religijnym, atakami na obiekty cywilne, w tym ośrodki administracyjne, sądy, szkoły i szpitale, oraz uprowadzaniem i przymusowym wysiedlaniem.
Informacje dodatkowe
Przewodniczący i i samozwańczy „generał” ugrupowania zbrojnego Retour, Réclamation et Réhabilitation (3R) Bi Sidi Souleman brał udział w działaniach zagrażających pokojowi, stabilności i bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej, a w szczególności zagrażających realizacji porozumienia politycznego na rzecz pokoju i pojednania w Republice Środkowoafrykańskiej, podpisanego 6 lutego 2019 r. w Bangi.
On sam i pozostający pod jego rozkazami bojówkarze popełnili czyny stanowiące poważne naruszenie międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka lub międzynarodowego prawa humanitarnego. 21 maja 2019 r. grupa 3R zabiła 34 nieuzbrojonych cywilów w trzech wsiach (Koundjili, Lemouna i Bohong), dokonując egzekucji doraźnych na dorosłych mężczyznach.
Pod jego przywództwem członkowie grupy 3R dokonali aktów przemocy seksualnej i przemocy ze względu na płeć. We wrześniu 2017 r., podczas ataku na Bocaranga, członkowie grupy 3R zgwałcili kilka kobiet i dziewcząt. W okresie od marca do kwietnia 2020 r. członkowie grupy 3R brali udział w siedmiu przypadkach przemocy seksualnej w trzech wsiach w prefekturze Ouham-Pendé.
Pod jego przywództwem grupa 3R nadal utrudniała przywrócenie władzy państwowej na obszarach jej działań, poprzez utrzymywanie nielegalnych systemów podatkowych, w szczególności obejmujących pasterstwo transhumancyjne oraz podróżnych, jak również przez zaangażowanie w nielegalną eksploatację złota w prefekturach Mambéré-Kadéi i Nana-Mambéré.
W 2019 r., pod jego przywództwem, grupa 3R dopuściła się pierwszych naruszeń porozumienia pokojowego. Bi Sidi Souleman początkowo odmówił rozpoczęcia rozbrojenia i demobilizacji bojówkarzy 3R, którzy rzekomo uczestniczyli w pierwszej, specjalnej mieszanej jednostce bezpieczeństwa na zachodzie Republiki Środkowoafrykańskiej; grupa 3R nadal rozszerzała również kontrolę nad terytoriami, zmuszając MINUSCA do rozpoczęcia we wrześniu 2019 r. operacji w prefekturach Ouham-Pendé, Nana-Mambéré i Mambéré-Kadéi, angażowała się też w nielegalny handel bronią, aby zwiększyć swoje zdolności wojskowe i rekrutować bojowników z zagranicy.
W 2020 r., pod jego przywództwem, grupa 3R nadal naruszała porozumienie pokojowe i rozszerzała kontrolę na terytoriach zachodnich. W maju 2020 r. członkowie grupy 3R okupowali posterunek żandarmerii w Besson w prefekturze Nana-Mambéré, a byli członkowie grupy 3R opuścili specjalną mieszaną jednostkę bezpieczeństwa (USMS) w mieście Bouar. 5 czerwca 2020 r. Bi Sidi Souleman ogłosił, że zawiesza do odwołania uczestnictwo grupy 3R w mechanizmach monitorowania porozumienia. 9 czerwca 2020 r. członkowie grupy 3R zaatakowali obóz szkoleniowy jednostki USMS w Bouarze, jak również wspólny punkt kontroli MINUSCA i sił krajowych w miejscowości Pougol. 21 czerwca 2020 r. członkowie grupy 3R zaatakowali wspólny patrol MINUSCA i sił krajowych niedaleko Besson, w wyniku czego zginęło trzech żołnierzy Republiki Środkowoafrykańskiej.
15. Ali DARASSA (alias: a) Ali Darassa Mahamat b) Ali Mahamat Darassa c) Ali Daras d) Ali Darrassa e) Général Ali Darassa)
Funkcja: Założyciel i przywódca Unité pour la Paix en Centrafrique (UPC)
Data urodzenia: 22 września 1978 r.
Miejsce urodzenia: Kabo, prefektura Ouham, Republika Środkowoafrykańska
Obywatelstwo: Republika Środkowoafrykańska
Krajowy numer identyfikacyjny: 10978000004482
Data umieszczenia w wykazie ONZ: 21 grudnia 2021 r.
Inne informacje:
Ali Darassa założył mającą siedzibę w Republice Środkowoafrykańskiej grupę bojówkarzy Unité pour la Paix en Centrafrique (UPC) i nadal jej przewodzi; grupa ta od czasu jej powstania w 2014 r. zabijała, torturowała, gwałciła i wysiedlała cywilów, dopuściła się wielu naruszeń praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego, a także uczestniczyła w nielegalnym handlu bronią, nielegalnych działaniach podatkowych oraz działaniach wojennych przeciwko siłom obronnym i siłom bezpieczeństwa Republiki Środkowoafrykańskiej, a także innym bojówkom. W grudniu 2020 r. odegrał wiodącą rolę w utworzeniu Coalition des patriotes pour le changement (CPC), która wystąpiła zbrojnie przeciwko wyborom i próbowała wkroczyć do stolicy Bangi, z naruszeniem zobowiązań poczynionych przez UPC w ramach porozumienia Accord politique pour la paix et la reconciliation (APPR) podpisanego 6 lutego 2019 r. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych: https://www.interpol.int/en/How-we-work/Notices/View-UN-Notices-Individuals.
Informacje pochodzące z opisowego streszczenia powodów umieszczenia w wykazie dostarczonego przez Komitet Sankcji:
Ali Darassa został umieszczony w wykazie 21 grudnia 2021 r. na podstawie pkt 20 i 21 lit. b) rezolucji 2399 (2018), rozszerzonej na mocy rezolucji 2588 (2021), jako osoba przeprowadzająca lub wspierająca działania zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej, w tym działania narażające na szwank lub utrudniające proces stabilizacji i pojednania lub działania prowadzące do eskalacji przemocy; oraz uczestnicząca w planowaniu, nadzorowaniu lub popełnianiu w Republice Środkowoafrykańskiej czynów naruszających międzynarodowe prawo dotyczące praw człowieka i międzynarodowe prawo humanitarne, zależnie od przypadku, lub stanowiących nadużycie lub naruszenie praw człowieka, w tym również czynów związanych z atakowaniem ludności cywilnej, zamachami na tle etnicznym lub religijnym, atakami na obiekty cywilne, w tym ośrodki administracyjne, sądy, szkoły i szpitale, oraz uprowadzaniem i przymusowym wysiedlaniem.
Informacje dodatkowe
Ali Darassa założył mającą siedzibę w Republice Środkowoafrykańskiej grupę bojówkarzy Unité pour la Paix en Centrafrique (UPC) i nadal jej przewodzi; grupa ta od czasu jej powstania w 2014 r. zabijała, torturowała, gwałciła i wysiedlała cywilów, dopuściła się wielu naruszeń praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego, a także uczestniczyła w nielegalnym handlu bronią, nielegalnych działaniach podatkowych oraz działaniach wojennych przeciwko siłom obronnym i siłom bezpieczeństwa Republiki Środkowoafrykańskiej, a także innym bojówkom. W grudniu 2020 r. odegrał wiodącą rolę w utworzeniu Coalition des patriotes pour le changement (CPC), która wystąpiła zbrojnie przeciwko wyborom i próbowała wkroczyć do stolicy, z naruszeniem zobowiązań poczynionych przez UPC w ramach porozumienia Accord politique pour la paix et la reconciliation (APPR) podpisanego 6 lutego 2019 r.
Bojówkarze pod dowództwem Alego Darassy popełnili czyny stanowiące poważne naruszenia praw człowieka i naruszenia międzynarodowego prawa humanitarnego. 10 listopada 2014 r. bojówkarze UPC zaatakowali wioski Bolo w prefekturze Ouaka, przy czym zabito 10 cywilów, w tym trzy starsze kobiety, które spalono żywcem w ich domach. 12 grudnia 2017 r. oddziały UPC i FPRC ostrzelały szpital, w wyniku czego zginęło 17 cywilów, w tym 4 dzieci. 15 listopada 2018 r. oddziały UPC zaatakowały obóz dla osób wewnętrznie przesiedlonych w Alindao, zabijając od 70 do 100 cywilów.
Pod przewodnictwem Alego Darassy UPC nadal sprzeciwiała się przywróceniu władzy państwowej. W 2016 r. bojownicy UPC wielokrotnie stanowili zagrożenie dla procesu wyborczego. 29 marca 2016 r. bojownicy UPC ostrzelali lokal wyborczy i zranili kilka osób wewnętrznie przesiedlonych.
Od grudnia 2020 r., jako jeden z przywódców CPC, Ali Darassa, uczestniczył w naruszeniach APPR, próbach zapobiegania wyborom parlamentarnym i prezydenckim oraz, w szerszym ujęciu, destabilizacji Republiki Środkowoafrykańskiej. Ze względu na groźby ze strony bojowników UPC pod dowództwem Alego Darassy, 27 grudnia 2020 r. nie udało się przeprowadzić głosowania na obszarach znajdujących się pod kontrolą UPC, na przykład na kilku obszarach w prefekturach Ouaka i Haut-Mbomou. W styczniu 2021 r. UPC usiłowała wkroczyć do Bangi siłą.
B. Podmioty
1. (skreślony)
2. BOŻA ARMIA OPORU (alias: a) LRA b) Boży Ruch Oporu (LRM) c) Boży Ruch/Boża Armia Oporu (LRM/A);
Adres: a) Vakaga, Republika Środkowoafrykańska, b) Haute-Kotto, Republika Środkowoafrykańska, c) Basse-Kotto, Republika Środkowoafrykańska, d) Haut-Mbomou, Republika Środkowoafrykańska, e) Mbomou, Republika Środkowoafrykańska, f) Haut-Uolo, Demokratyczna Republika Konga, g) Bas-Uolo, Demokratyczna Republika Konga, h) (Domniemany adres: Kafia Kingi (obszar na granicy między Sudanem a Sudanem Południowym o nieokreślonym jeszcze statusie). Według stanu na styczeń 2015 r. 500 członków Bożej Armii Oporu zostało według doniesień wydalonych z Sudanu.
Data umieszczenia w wykazie ONZ: 7 marca 2016 r.
Informacje dodatkowe:
Ugrupowanie wyrosło w północnej Ugandzie w latach 80. XX wieku. Dopuszczało się uprowadzania, zabijania i okaleczania tysięcy cywilów w Afryce Środkowej, w tym setek w Republice Środkowoafrykańskiej. Przywódca: Joseph Kony. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www. interpol.int/en/notice/search/un/5932344
Informacje pochodzące z opisowego streszczenia powodów umieszczenia w wykazie dostarczonego przez Komitet Sankcji:
Boża Armia Oporu została umieszczona w wykazie w dniu 7 marca 2016 r. na podstawie pkt 12 i 13 lit. b), c) i d) rezolucji 2262 (2016) jako „podmiot odpowiedzialny za przeprowadzanie lub wspieranie aktów zagrażających pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej”, „podmiot uczestniczący w planowaniu, kierowaniu lub popełnianiu czynów naruszających międzynarodowe przepisy o prawach człowieka lub międzynarodowe przepisy humanitarne, zależnie od tego, które przepisy mają zastosowanie, lub stanowiących naruszenie lub łamanie praw człowieka w Republice Środkowoafrykańskiej, w tym czynów związanych z przemocą seksualną, atakowaniem ludności cywilnej, zamachami na tle etnicznym czy religijnym, zamachami na szkoły i szpitale oraz uprowadzaniem i przymusowym wysiedlaniem”, „podmiot rekrutujący dzieci lub angażujący je w konflikt zbrojny w Republice Środkowoafrykańskiej, z naruszeniem mającego zastosowanie prawa międzynarodowego” oraz „podmiot udzielający wsparcia ugrupowaniom zbrojnym lub sieciom przestępczym poprzez nielegalną eksploatację bogactw naturalnych, w tym diamentów, złota, dzikiej fauny i flory oraz produktów od nich pochodnych, lub handel nimi, w Republice Środkowoafrykańskiej lub z terytorium tego kraju”.
Informacje dodatkowe
LRA wyrosła w północnej Ugandzie w latach 80. XX wieku i dopuściła się uprowadzeń, zabójstw i okaleczeń tysięcy cywilów w całej Afryce Środkowej. W obliczu coraz większej presji ze strony wojska przywódca LRA, Joseph Kony, nakazał LRA wycofanie się z Ugandy w latach 2005-2006. Od tamtej pory LRA prowadzi działalność na terytorium Demokratycznej Republiki Konga (DRK), Republiki Środkowoafrykańskiej, Sudanu Południowego i według doniesień również Sudanu.
Od grudnia 2013 r. LRA dopuściła się porwań, przesiedleń, aktów zabójstw i przemocy seksualnej wobec setek osób w całej Republice Środkowoafrykańskiej; odpowiada też za plądrowanie i niszczenie własności cywilnej. Siły LRA skupione są na wschodzie Republiki Środkowoafrykańskiej i według doniesień w Kafia Kingi – obszarze na granicy między Sudanem a Sudanem Południowym, który to obszar nie ma jeszcze określonego statusu, ale znajduje się pod kontrolą wojskową Sudanu – dopuszczają się napadów na wioski w celu grabieży żywności i zapasów. Bojownicy zastawiają pułapki na siły bezpieczeństwa reagujące na ataki LRA, napadając na nie i rabując ich wyposażenie; bojownicy LRA zasadzają się także na wsie, w których nie stacjonuje wojsko, i plądrują je. LRA zintensyfikowała również ataki na kopalnie diamentów i złota.
Oddziałom LRA często towarzyszą więźniowie, którzy są zmuszani do pracy jako tragarze, kucharze i niewolnicy seksualni. LRA dopuszcza się aktów przemocy uwarunkowanej płcią, w tym gwałtów na kobietach i dziewczętach.
W grudniu 2013 r. LRA uprowadziła kilkadziesiąt osób w prefekturze Haute-Kotto. Według doniesień LRA od początku 2014 r. uczestniczyła w uprowadzeniach setek cywilów w Republice Środkowoafrykańskiej.
W 2014 r. bojownicy LRA kilkakrotnie atakowali miasto Obo w prefekturze Haut-Mbomou we wschodniej części Republiki Środkowoafrykańskiej.
Od maja do lipca 2014 LRA w dalszym ciągu dopuszczała się ataków na Obo i inne miejsca w południowo-wschodniej części Republiki Środkowoafrykańskiej, w tym najwyraźniej skoordynowanych ataków i uprowadzeń w prefekturze Mbomou na początku czerwca.
LRA przynajmniej od 2014 r. zamieszana w nielegalne polowania na słonie i handel produktami z nich dla zysku. LRA według doniesień zajmuje się też przemytem kości słoniowej z Parku Narodowego Garamba w północnej części DRK do Darfuru, wymieniając ją na broń i zapasy. LRA według doniesień przewozi pochodzące z kłusownictwa ciosy słoni przez terytorium Republiki Środkowoafrykańskiej do Darfuru w Sudanie w celu ich sprzedaży. Ponadto na początku 2014 r. Kony według doniesień nakazał bojownikom LRA rabowanie diamentów i złota górnikom na wschodzie Republiki Środkowoafrykańskiej w celu przewozu zrabowanych surowców do Sudanu. Według stanu na styczeń 2015 r. 500 członków Bożej Armii Oporu zostało według doniesień wydalonych z Sudanu.
Na początku lutego 2015 r. bojownicy LRA uzbrojeni w broń ciężką dopuścili się porwania cywilów w miejscowości Kpangbayanga w prefekturze Haut-Mbomou i rabunku żywności.
20 kwietnia 2015 r. na skutek ataku LRA i uprowadzeń dzieci z Ndambissoua w południowo-wschodniej części Republiki Środkowoafrykańskie większość mieszkańców tej wsi zbiegła. Natomiast na początku lipca 2015 r. LRA przypuściła atak na kilka wsi w południowej części prefektury Haute-Kotto; podczas ataku doszło do grabieży, aktów przemocy wobec ludności cywilnej, palenia domów i porwań.
Od stycznia 2016 r. ataki przypisywane Bożej Armii Oporu nasiliły się w prefekturach Mbomou, Haut-Mbomou i Haute-Kotto, w szczególności w niektórych obszarach górniczych w Haute-Kotto. Z atakami wiązały się grabieże, przemoc wobec ludności cywilnej, niszczenie mienia i uprowadzenia. Doprowadziły one do wysiedleń ludności, w tym około 700 osób, które szukały schronienia w mieście Bria.
ZAŁĄCZNIK II
Strony internetowe zawierające informacje o właściwych organach oraz adres, na który wysyłać należy powiadomienia skierowane do Komisji Europejskiej
BELGIA
https://diplomatie.belgium.be/en/policy/policy_areas/peace_and_security/sanctions
BUŁGARIA
https://www.mfa.bg/en/EU-sanctions
CZECHY
www.financnianalytickyurad.cz/mezinarodni-sankce.html
DANIA
http://um.dk/da/Udenrigspolitik/folkeretten/sanktioner/
NIEMCY
https://www.bmwi.de/Redaktion/DE/Artikel/Aussenwirtschaft/embargos-aussenwirtschaftsrecht.html
ESTONIA
https://vm.ee/et/rahvusvahelised-sanktsioonid
IRLANDIA
https://www.dfa.ie/our-role-policies/ireland-in-the-eu/eu-restrictive-measures/
GRECJA
http://www.mfa.gr/en/foreign-policy/global-issues/international-sanctions.html
HISZPANIA
https://www.exteriores.gob.es/es/PoliticaExterior/Paginas/SancionesInternacionales.aspx
FRANCJA
http://www.diplomatie.gouv.fr/fr/autorites-sanctions/
CHORWACJA
https://mvep.gov.hr/vanjska-politika/medjunarodne-mjere-ogranicavanja/22955
WŁOCHY
https://www.esteri.it/it/politica-estera-e-cooperazione-allo-sviluppo/politica_europea/misure_deroghe/
CYPR
https://mfa.gov.cy/themes/
ŁOTWA
http://www.mfa.gov.lv/en/security/4539
LITWA
http://www.urm.lt/sanctions
LUKSEMBURG
https://maee.gouvernement.lu/fr/directions-du-ministere/affaires-europeennes/organisations-economiques-int/mesures-restrictives.html
WĘGRY
https://kormany.hu/kulgazdasagi-es-kulugyminiszterium/ensz-eu-szankcios-tajekoztato
MALTA
https://foreignandeu.gov.mt/en/Government/SMB/Pages/SMB-Home.aspx
NIDERLANDY
https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/internationale-sancties
AUSTRIA
https://www.bmeia.gv.at/themen/aussenpolitik/europa/eu-sanktionen-nationale-behoerden/
POLSKA
https://www.gov.pl/web/dyplomacja/sankcje-miedzynarodowe
https://www.gov.pl/web/diplomacy/international-sanctions
PORTUGALIA
https://www.portaldiplomatico.mne.gov.pt/politica-externa/medidas-restritivas
RUMUNIA
http://www.mae.ro/node/1548
SŁOWENIA
http://www.mzz.gov.si/si/omejevalni_ukrepi
SŁOWACJA
https://www.mzv.sk/europske_zalezitosti/europske_politiky-sankcie_eu
FINLANDIA
https://um.fi/pakotteet
SZWECJA
https://www.regeringen.se/sanktioner
Adres, na który należy przesyłać powiadomienia do Komisji Europejskiej:
European Commission
Directorate-General for Financial Stability, Financial Services and Capital Markets Union (DG FISMA)
Rue de Spa/Spastraat 2
B-1049 Brussels, Belgia
E-mail: relex-sanctions@ec.europa.eu
[1] Art. 3 lit. e) w brzmieniu ustalonym przez art. 1 rozporządzenia Rady (UE) 2023/2506 z dnia 9 listopada 2023 r. zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 224/2014 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Republice Środkowoafrykańskie (Dz.Urz.UE.L.2023.2506 z 10.11.2023 r.). Zmiana weszła w życie 11 listopada 2023 r.
