KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając decyzję Rady 2009/470/WE z dnia 25 maja 2009 r. w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii (¹), w szczególności jej art. 27 ust. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Decyzją 2009/470/WE ustanowiono procedury regulujące wkład finansowy Unii przeznaczony na programy zwalczania, kontroli i monitorowania chorób zwierząt i chorób odzwierzęcych.

(2) Ponadto w art. 27 ust. 1 decyzji 2009/470/WE przewidziano wprowadzenie unijnego środka finansowego na pokrycie wydatków poniesionych przez państwa członkowskie na finansowanie krajowych programów zwalczania, kontroli i monitorowania chorób zwierząt i chorób odzwierzęcych wymienionych w załączniku 1 do tej decyzji.

(3) Decyzja Komisji 2008/341/WE z dnia 25 kwietnia 2008 r. ustanawiająca wspólnotowe kryteria dla krajowych programów zwalczania, kontroli i monitorowania niektórych chorób zwierząt i chorób odzwierzęcych (²) stanowi, że aby uzyskać zatwierdzenie w ramach unijnych środków finansowych, programy przedkładane przez państwa członkowskie muszą co najmniej spełniać kryteria określone w załączniku do tej decyzji.

(4) Rozporządzenie (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiające zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych pasażowalnych gąbczastych encefalopatii (³) przewiduje przeprowadzanie przez państwa członkowskie corocznych programów monitorowania pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (TSE) u bydła, owiec i kóz.

(5) Dyrektywa Rady 2005/94/WE z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania grypy ptaków (⁴) również przewiduje programy nadzoru realizowane przez państwa członkowskie w odniesieniu do drobiu i dzikiego ptactwa w celu wzbogacenia – między innymi na podstawie regularnie uaktualnianej oceny ryzyka – wiedzy na temat zagrożeń, jakie stanowią dzikie ptaki, związanych z wszelkimi występującymi u ptaków wirusami grypy pochodzącymi od ptaków. Należy również zatwierdzić wspomniane roczne programy oraz ich finansowanie.

(6) Niektóre państwa członkowskie przedstawiły Komisji roczne i wieloletnie programy zwalczania, kontroli i monitorowania chorób zwierząt, programy kontroli mające na celu zapobieganie chorobom odzwierzęcym oraz roczne programy zwalczania i monitorowania niektórych TSE, na których realizację pragną otrzymać wkład finansowy Unii.

(7) Ze względu na znaczenie tych programów dla osiągnięcia celów Unii w dziedzinie zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt należy ustalić wkład finansowy Unii w koszty, które poniosą dane państwa członkowskie w związku ze środkami, o których mowa w niniejszej decyzji, do kwoty maksymalnej ustalonej dla każdego programu.

(8) Chociaż w ciągu ostatnich kilku lat sytuacja epidemiologiczna w Unii w zakresie TSE znacznie się poprawiła, monitorowanie TSE ukierunkowane na konkretne subpopulacje zwierząt ma nadal wielkie znaczenie dla zapewnienia wiarygodnych informacji o częstości występowania i rozwoju TSE w państwach członkowskich, a jednocześnie dla weryfikacji skuteczności środków zapobiegawczych. Dlatego należy ustalić wkład finansowy Unii na poziomie 100 % ponoszonych przez państwa członkowskie kosztów przeprowadzania pewnych badań laboratoryjnych do celów monitorowania TSE w ramach zatwierdzonych programów.

(9) Programy zwalczania wścieklizny w niektórych państwach członkowskich już niedługo pozwolą wyeliminować to poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego, podczas gdy w innych państwach członkowskich odgrywają one kluczową rolę w zapobieganiu ponownemu wprowadzeniu choroby do pozostałej części Unii. Należy utrzymać wysoki, 75-procentowy poziom dofinansowania ze strony Unii, aby wzmocnić działania państw członkowskich zmierzające do jak najszybszego zwalczenia tej choroby.

(10) Niektóre państwa członkowskie od kilku lat z powodzeniem wdrażające współfinansowane programy zwalczania wścieklizny mają granice lądowe z państwami trzecimi, w których występuje ta choroba. Aby ostatecznie zwalczyć wściekliznę, na terytoriach tych państw trzecich sąsiadujących z Unią należy przeprowadzić pewne działania w zakresie szczepień. Należy zapewnić pełne wsparcie dla działań w obszarach przygranicznych tych krajów trzecich w formie 100-procentowego wkładu finansowego Unii na pokrycie kosztu zakupu i dystrybucji szczepionek doustnych.

(11) Aby zapewnić nieprzerwane prowadzenie przez dotknięte wścieklizną państwa członkowskie szczepień doustnych przewidzianych w ich programach, należy umożliwić wypłatę zaliczek do wysokości 60 % kwoty maksymalnej ustalonej dla każdego programu na wniosek zainteresowanego państwa członkowskiego, pod warunkiem dostępności środków.

(12) Od 2012 r. klasyczny pomór świń wykryto w populacji dzików na Łotwie na obszarze graniczącym z Federacją Rosyjską i Białorusią. W celu kontroli rozprzestrzeniania się zakażenia oraz zapobiegania ponownemu zakażeniu na terytorium Łotwy decyzją wykonawczą Komisji 2013/427/UE (⁵) zapewniono wkład finansowy Unii z tytułu doustnych szczepień dzików przeciwko klasycznemu pomorowi świń na obszarach Białorusi sąsiadujących z obszarami zakażonymi na Łotwie na rok 2013. Należy utrzymać wsparcie dla tych działań na Białorusi w formie 100 % wkładu finansowego Unii na pokrycie niektórych odpowiednich kosztów.

(13) Z powodu szczególnej sytuacji epidemiologicznej i problemów finansowych, technicznych i administracyjnych utrudniających właściwe wdrożenie programu zwalczania brucelozy kóz i owiec w Grecji należy zwiększyć poziom finansowania niektórych środków i dofinansowywać wynagrodzenia prywatnych lekarzy weterynarii i pracowników sezonowych, aby zapewnić właściwe wdrożenie tego programu.

(14) Występowanie afrykańskiego pomoru świń na terenie Sardynii grozi rozprzestrzenieniem się choroby na inne obszary w Unii w wyniku nielegalnego przemieszczania produktów lub zwierząt. Aby zmniejszyć to ryzyko, należy zatwierdzić środek w zakresie wsparcia finansowego dla Włoch na potrzeby zaostrzonych kontroli w portach i na lotniskach Sardynii.

(15) Komisja oceniła roczne i wieloletnie programy przedstawione przez państwa członkowskie zarówno z weterynaryjnego, jak i finansowego punktu widzenia. Programy te są zgodne z odpowiednim prawodawstwem weterynaryjnym Unii, a zwłaszcza z kryteriami określonymi w decyzji 2008/341/WE.

(16) Środki kwalifikujące się do wsparcia finansowego Unii zostały określone w niniejszej decyzji wykonawczej Komisji. W przypadkach, w których uznano to za stosowne, Komisja poinformowała jednak na piśmie państwa członkowskie o ograniczeniach kwalifikowalności niektórych środków pod względem maksymalnej liczby podejmowanych działań lub pod względem obszarów geograficznych objętych programami.

(17) Ze względu na znaczenie rocznych i wieloletnich programów dla osiągnięcia celów Unii w zakresie zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt, jak również ze względu na obowiązek stosowania we wszystkich państwach członkowskich programów w zakresie pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (TSE) i ptasiej grypy, należy ustalić odpowiednią stawkę wkładu finansowego Unii w celu zwrócenia kosztów, które zainteresowane państwa członkowskie poniosą w związku ze środkami wspomnianymi w niniejszej decyzji, do maksymalnej kwoty ustalonej dla każdego programu.

(18) Zgodnie z art. 84 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (⁶) i z art. 94 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1268/2012 z dnia 29 października 2012 r. w sprawie zasad stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii (⁷) zaciąganie zobowiązań na wydatki z budżetu Unii powinno być poprzedzone decyzją w sprawie finansowania, określającą istotne składniki działania powodującego wydatki oraz przyjętą przez instytucję lub organy, którym instytucja ta przekazała uprawnienia.

(19) W celu uproszczenia i zmniejszenia obciążeń administracyjnych przy finansowym zarządzaniu programami przez państwa członkowskie i Komisję do ustalania wkładu Unii w kwalifikowalne działania w zakresie pobierania próbek i badań w ramach zatwierdzonych programów należy stosować system kosztów jednostkowych.

(20) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ I

Artykuł 1

Definicje

Do celów niniejszej decyzji wykonawczej stosuje się następujące definicje:

a) pobieranie próbek od zwierząt domowych: procedura zbierania materiału biologicznego od zwierząt w gospodarstwie przez właściwy organ lub w jego imieniu do celów badań laboratoryjnych;

b) pobieranie próbek ze stad drobiu: pobieranie próbek w otoczeniu stada drobiu, przeprowadzane przez właściwy organ lub w jego imieniu w ramach programu zwalczania niektórych form salmonelli odzwierzęcej;

c) badanie: procedura przeprowadzana na próbce w laboratorium w celu wykrycia, zdiagnozowania lub oceny obecności lub nieobecności czynnika chorobotwórczego, procesu chorobowego lub wrażliwości na określony czynnik chorobotwórczy;

d) próba tuberkulinowa; procedura przeprowadzania skórnej próby tuberkulinowej określonej w załączniku B pkt 2 dyrektywy Rady 64/432/EWG (⁸) w ramach programu zwalczania gruźlicy bydła.

Artykuł 2

Bruceloza bydła

1. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. programy zwalczania brucelozy bydła przedstawione przez Hiszpanię, Chorwację, Włochy, Portugalię i Zjednoczone Królestwo.

2. Wkład finansowy Unii:

a) stanowi 50 % kosztów jednostkowych określonych w pkt 1 lit. a) i pkt 4 lit. a) załącznika I, poniesionych na:

(i) pobieranie próbek od zwierząt domowych;

(ii) testy z różem bengalskim;

(iii) badania metodą odczynu wiązania dopełniacza;

b) stanowi 50 % kosztów kwalifikowanych, które poniesie każde państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1, na:

(i) testy SAT do maksymalnej kwoty średnio 0,25 EUR za test;

(ii) testy ELISA do maksymalnej kwoty średnio 0,50 EUR za test;

(iii) [1] badania bakteriologiczne/testy PCR do maksymalnej kwoty średnio 10 EUR za test;

(iv) zakup szczepionek do maksymalnej kwoty średnio 0,50 EUR za dawkę;

(v) wypłaty odszkodowań dla właścicieli za straty poniesione w związku z ubojem zwierząt objętych wspomnianymi programami do maksymalnej kwoty średnio 375 EUR na zwierzę;

c) [2] oraz nie przekracza następujących kwot:

(i) 5 100 000 EUR dla Hiszpanii;

(ii) 150 000 EUR dla Chorwacji;

(iii) 2 715 000 EUR dla Włoch;

(iv) 805 000 EUR dla Portugalii;

(v) 1 560 000 EUR dla Zjednoczonego Królestwa.

Artykuł 3

Gruźlica bydła

1. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. programy zwalczania gruźlicy bydła przedstawione przez Irlandię, Hiszpanię, Chorwację, Włochy, Portugalię i Zjednoczone Królestwo.

2. Wkład finansowy Unii dla poszczególnych państw członkowskich, o których mowa w ust. 1: [3]

a) stanowi 50 % kosztów jednostkowych określonych w załączniku I pkt 3 i pkt 4 lit. b), poniesionych na:

(i) próby tuberkulinowe;

(ii) testy wydzielania interferonu gamma;

b) stanowi 50 % kosztów kwalifikowanych, które poniesie każde państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1, na:

(i) [4] badania bakteriologiczne/testy PCR do maksymalnej kwoty średnio 10 EUR za test;

(ii) wypłaty odszkodowań dla właścicieli za straty poniesione w związku z ubojem zwierząt objętych wspomnianymi programami do maksymalnej kwoty średnio 375 EUR na zwierzę;

c) [5] oraz nie przekracza następujących kwot:

(i) 12 700 000 EUR dla Irlandii;

(ii) 14 000 000 EUR dla Hiszpanii;

(iii) 330 000 EUR dla Chorwacji;

(iv) 5 100 000 EUR dla Włoch;

(v) 1 035 000 EUR dla Portugalii;

(vi) 31 000 000 EUR dla Zjednoczonego Królestwa.

3. [6] Na zasadzie odstępstwa od art. 3 ust. 2, jeżeli koszty prób tuberkulinowych nie są bezpośrednio ponoszone przez państwo członkowskie, wkład finansowy Unii jest ograniczony do 50 % rzeczywistych kosztów poniesionych przez państwo członkowskie na zakup tuberkuliny.

Artykuł 4

Bruceloza kóz i owiec

1. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. programy zwalczania brucelozy kóz i owiec przedstawione przez Grecję, Hiszpanię, Chorwację, Włochy, Cypr i Portugalię.

2. Wkład finansowy Unii dla poszczególnych państw członkowskich, o których mowa w ust. 1, z wyjątkiem Grecji:

a) stanowi 50 % kosztów jednostkowych określonych w załączniku I pkt 1 lit. b) i pkt 4 lit. c), poniesionych na:

(i) pobieranie próbek od zwierząt domowych;

(ii) testy z różem bengalskim;

(iii) badania metodą odczynu wiązania dopełniacza;

b) stanowi 50 % kosztów kwalifikowanych, które poniesie każde państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1, na:

(i) [7] badania bakteriologiczne/testy PCR do maksymalnej kwoty średnio 10 EUR za test;

(ii) zakup szczepionek do maksymalnej kwoty średnio 0,50 EUR za dawkę;

(iii) wypłaty odszkodowań dla właścicieli za straty poniesione w związku z ubojem zwierząt objętych wspomnianymi programami do maksymalnej kwoty średnio 50 EUR na zwierzę;

c) [8] oraz nie przekracza następujących kwot:

(i) 7 300 000 EUR dla Hiszpanii;

(ii) 385 000 EUR dla Chorwacji;

(iii) 3 935 000 EUR dla Włoch;

(iv) 160 000 EUR dla Cypru;

(v) 1 125 000 EUR dla Portugalii.

3. Wkład finansowy Unii dla Grecji:

a) stanowi 75 % kosztów jednostkowych określonych w załączniku I pkt 4 lit. c), poniesionych na:

(i) testy z różem bengalskim;

(ii) badania metodą odczynu wiązania dopełniacza;

b) stanowi 75 % kosztów kwalifikowalnych poniesionych na:

(i) badania bakteriologiczne do maksymalnej kwoty średnio 15 EUR za test;

(ii) zakup szczepionek do maksymalnej kwoty średnio 0,75 EUR za dawkę;

(iii) wynagrodzenia dla prywatnych lekarzy weterynarii wykonujących szczepienia oraz pobierających próbki w ramach programu;

(iv) wynagrodzenia pracowników sezonowych zatrudnionych specjalnie do celów zarządzania danymi dotyczącymi wdrażania środków tego programu;

c) stanowi 50 % kosztów kwalifikowalnych, które zostaną poniesione na wypłaty odszkodowań dla właścicieli za wartość zwierząt poddanych ubojowi w ramach tego programu do maksymalnej kwoty średnio 50 EUR za zwierzę;

d) nie przekracza 3 290 000 EUR.

Artykuł 5

Choroba niebieskiego języka na obszarach endemicznych lub obszarach wysokiego ryzyka

1. [9] Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. programy zwalczania i monitorowania choroby niebieskiego języka u zwierząt domowych przedstawione przez Belgię, Bułgarię, Niemcy, Estonię, Grecję, Hiszpanię, Francję, Włochy, Łotwę, Litwę, Maltę, Austrię, Polskę, Portugalię, Rumunię, Słowenię, Słowację i Finlandię.

2. Wkład finansowy Unii:

a) stanowi 50 % kosztów jednostkowych określonych w załączniku I pkt 1 lit. c) i pkt 4 lit. d), poniesionych na:

(i) pobieranie próbek od zwierząt domowych;

(ii) testy ELISA;

(iii) testy PCR;

b) stanowi 50 % kosztów kwalifikowanych, które poniesie każde państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1, na zakup szczepionek do maksymalnej kwoty średnio 0,50 EUR za dawkę;

c) [10] nie przekracza następujących kwot:

(i) 11 000 EUR dla Belgii;

(ii) 100 000 EUR dla Bułgarii;

(iii) 72 000 EUR dla Niemiec;

(iv) 3 000 EUR dla Estonii;

(v) 75 000 EUR dla Grecji;

(vi) 850 000 EUR dla Hiszpanii;

(vii) 170 000 EUR dla Francji;

(viii) 2 150 000 EUR dla Włoch;

(ix) 6 000 EUR dla Łotwy;

(x) 8 000 EUR dla Litwy;

(xi) 5 000 EUR dla Malty;

(xii) 5 000 EUR dla Austrii;

(xiii) 25 000 EUR dla Polski;

(xiv) 155 000 EUR dla Portugalii;

(xv) 115 000 EUR dla Rumunii;

(xvi) 16 000 EUR dla Słowenii;

(xvii) 25 000 EUR dla Słowacji;

(xviii) 5 000 EUR dla Finlandii.

Artykuł 6

Salmonella odzwierzęca

1. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. roczne programy zwalczania niektórych form salmonelli odzwierzęcej w stadach hodowlanych, stadach nieśnych, stadach brojlerów gatunku Gallus gallus oraz stadach indyków (Meleagris gallopavo) przedstawione przez Bułgarię, Danię, Niemcy, Estonię, Irlandię, Grecję, Francję, Chorwację, Włochy, Cypr, Łotwę, Luksemburg, Węgry, Maltę, Niderlandy, Austrię, Portugalię, Rumunię, Słowenię, Słowację i Zjednoczone Królestwo.

2. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. roczny program zwalczania niektórych form salmonelli odzwierzęcej w stadach indyków (Meleagris gallopavo) przedstawiony przez Polskę.

3. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. roczny program zwalczania niektórych form salmonelli odzwierzęcej w stadach hodowlanych gatunku (Gallus gallus) przedstawiony przez Republikę Czeską.

4. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wieloletnie programy zwalczania niektórych form salmonelli odzwierzęcej w stadach nieśnych i stadach brojlerów gatunku Gallus gallus oraz w stadach indyków (Meleagris gallopavo) przedstawione przez Republikę Czeską.

5. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wieloletni program zwalczania niektórych form salmonelli odzwierzęcej w stadach hodowlanych, nieśnych i w stadach brojlerów gatunku Gallus gallus oraz w stadach indyków (Meleagris gallopavo) przedstawiony przez Hiszpanię.

6. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wieloletni program zwalczania niektórych form salmonelli odzwierzęcej w stadach hodowlanych, nieśnych i w stadach brojlerów gatunku (Gallus gallus) przedstawiony przez Polskę.

7. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. wieloletni program zwalczania niektórych form salmonelli odzwierzęcej w stadach hodowlanych i nieśnych gatunku (Gallus gallus) przedstawiony przez Belgię.

8. Wkład finansowy Unii na rok 2014:

a) stanowi 50 % kosztów jednostkowych określonych w załączniku I pkt 2 i pkt 4 lit. e), poniesionych na:

(i) pobieranie próbek ze stad drobiu;

(ii) testy bakteriologiczne;

(iii) testy w celu określenia serotypu;

(iv) badania w celu stwierdzenia skuteczności dezynfekcji;

(v) testy wykrywające środki przeciwdrobnoustrojowe;

b) stanowi 50 % kosztów kwalifikowanych, które poniesie każde państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1–7, na:

(i) zakup szczepionki do maksymalnej kwoty średnio 0,05 EUR za dawkę;

(ii) wypłaty odszkodowań dla właścicieli za straty poniesione w związku z:

– eliminacją ptaków hodowlanych gatunku Gallus gallus do maksymalnej kwoty średnio 4 EUR za ptaka,

– eliminacją niosek gatunku Gallus gallus do maksymalnej kwoty średnio 2,20 EUR za ptaka,

– eliminacją rodzicielskich ptaków hodowlanych gatunku Meleagris gallopavo do maksymalnej kwoty średnio 12 EUR za ptaka,

– zniszczeniem jaj wylęgowych ptaków rodzicielskich gatunku Gallus gallus do maksymalnej kwoty średnio 0,20 EUR za jajo,

– zniszczeniem jaj spożywczych ptaków gatunku Gallus gallus do maksymalnej kwoty średnio 0,04 EUR za jajo,

– zniszczeniem jaj wylęgowych rodzicielskich ptaków hodowlanych gatunku Meleagris gallopavo do maksymalnej kwoty średnio 0,40 EUR za jajo;

c) [11] oraz nie przekracza następujących kwot:

(i) 1 000 000 EUR dla Belgii;

(ii) 70 000 EUR dla Bułgarii;

(iii) 175 000 EUR na program Republiki Czeskiej, o którym mowa w ust. 3;

(iv) 710 000 EUR na program Republiki Czeskiej, o którym mowa w ust. 4;

(v) 320 000 EUR dla Danii;

(vi) 980 000 EUR dla Niemiec;

(vii) 10 000 EUR dla Estonii;

(viii) 25 000 EUR dla Irlandii;

(ix) 860 000 EUR dla Grecji;

(x) 1 390 000 EUR dla Hiszpanii;

(xi) 1 360 000 EUR dla Francji;

(xii) 205 000 EUR dla Chorwacji;

(xiii) 1 700 000 EUR dla Włoch;

(xiv) 95 000 EUR dla Cypru;

(xv) 75 000 EUR dla Łotwy;

(xvi) 10 000 EUR dla Luksemburga;

(xvii) 1 940 000 EUR dla Węgier;

(xviii) 20 000 EUR dla Malty;

(xix) 2 880 000 EUR dla Niderlandów;

(xx) 1 190 000 EUR dla Austrii;

(xxi) 20 000 EUR na program Polski, o którym mowa w ust. 2;

(xxii) 3 180 000 EUR na program Polski, o którym mowa w ust. 6;

(xxiii) 35 000 EUR dla Portugalii;

(xxiv) 250 000 EUR dla Rumunii;

(xxv) 35 000 EUR dla Słowenii;

(xxvi) 2 500 000 EUR dla Słowacji;

(xxvii) 150 000 EUR dla Zjednoczonego Królestwa.

Artykuł 7

Klasyczny pomór świń

1. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. programy zwalczania i monitorowania klasycznego pomoru świń przedstawione przez Bułgarię, Niemcy, Francję, Chorwację, Łotwę, Węgry, Rumunię i Słowację.

2. Wkład finansowy Unii:

a) stanowi 50 % kosztów jednostkowych określonych w załączniku I pkt 1 lit. d) i pkt 4 lit. f), poniesionych na:

(i) pobieranie próbek od zwierząt domowych;

(ii) testy ELISA;

(iii) testy PCR;

(iv) badania wirusologiczne;

b) stanowi 50 % kosztów kwalifikowanych, które poniesie każde państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1, na:

(i) dostarczanie odpowiednim organom dzików do badań laboratoryjnych do maksymalnej kwoty średnio 5 EUR za zwierzę;

(ii) zakup szczepionek do maksymalnej kwoty średnio 0,50 EUR za dawkę;

c) [12] nie przekracza następujących kwot:

(i) 150 000 EUR dla Bułgarii;

(ii) 710 000 EUR dla Niemiec;

(iii) 35 000 EUR dla Francji;

(iv) 145 000 EUR dla Chorwacji;

(v) 170 000 EUR dla Łotwy;

(vi) 60 000 EUR dla Węgier;

(vii) 835 000 EUR dla Rumunii;

(viii) 485 000 EUR dla Słowacji.

3. [13] (skreślony).

Artykuł 8

Choroba pęcherzykowa świń

1. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. program zwalczania choroby pęcherzykowej świń przedstawiony przez Włochy.

2. Wkład finansowy Unii:

a) stanowi 50 % kosztów jednostkowych określonych w załączniku I pkt 1 lit. e), poniesionych na pobieranie próbek od zwierząt domowych;

b) stanowi 50 % kosztów kwalifikowalnych poniesionych przez Włochy na:

(i) testy ELISA do maksymalnej kwoty średnio 1 EUR za test;

(ii) testy PCR do maksymalnej kwoty średnio 5 EUR za test;

(iii) badania wirusologiczne do maksymalnej kwoty średnio 10 EUR za badanie;

c) [14] nie przekracza 815 000 EUR dla Włoch.

Artykuł 9

Grypa ptaków u drobiu i dzikiego ptactwa

1. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. roczne programy nadzoru grypy ptaków u drobiu i dzikiego ptactwa przedstawione przez Belgię, Bułgarię, Danię, Niemcy, Estonię, Irlandię, Grecję, Hiszpanię, Francję, Chorwację, Włochy, Cypr, Łotwę, Litwę, Luksemburg, Węgry, Maltę, Austrię, Portugalię, Rumunię, Słowenię, Słowację, Finlandię, Szwecję i Zjednoczone Królestwo.

2. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wieloletnie programy nadzoru grypy ptaków u drobiu i dzikiego ptactwa przedstawione przez Republikę Czeską i Polskę.

3. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. wieloletni program nadzoru grypy ptaków u drobiu i dzikiego ptactwa przedstawiony przez Niderlandy.

4. Wkład finansowy Unii na rok 2014:

a) stanowi 50 % kosztów jednostkowych określonych w załączniku I pkt 1 lit. f) i pkt 4 lit. g), poniesionych na:

(i) pobieranie próbek od ptaków domowych;

(ii) testy ELISA;

(iii) testy immunodyfuzji w żelu agarowym;

(iv) test zahamowania hemaglutynacji (HI) na obecność H5/H7;

(v) testy izolacji wirusa;

(vi) testy PCR;

b) stanowi 50 % kosztów kwalifikowanych, które poniesie każde państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1–3, na dostarczanie organom dzikiego ptactwa do badań laboratoryjnych w ramach nadzoru biernego, do maksymalnej kwoty średnio 5 EUR za ptaka;

c) [15] nie przekracza następujących kwot:

(i) 50 000 EUR dla Belgii;

(ii) 15 000 EUR dla Bułgarii;

(iii) 15 000 EUR dla Republiki Czeskiej;

(iv) 65 000 EUR dla Niemiec;

(v) 5 000 EUR dla Estonii;

(vi) 70 000 EUR dla Irlandii;

(vii) 15 000 EUR dla Grecji;

(viii) 65 000 EUR dla Hiszpanii;

(ix) 120 000 EUR dla Francji;

(x) 40 000 EUR dla Chorwacji;

(xi) 1 115 000 EUR dla Włoch;

(xii) 20 000 EUR dla Cypru;

(xiii) 20 000 EUR dla Łotwy;

(xiv) 10 000 EUR dla Litwy;

(xv) 10 000 EUR dla Luksemburga;

(xvi) 165 000 EUR dla Węgier;

(xvii) 5 000 EUR dla Malty;

(xviii) 160 000 EUR dla Niderlandów;

(xix) 25 000 EUR dla Austrii;

(xx) 95 000 EUR dla Polski;

(xxi) 25 000 EUR dla Portugalii;

(xxii) 165 000 EUR dla Rumunii;

(xxiii) 45 000 EUR dla Słowenii;

(xxiv) 25 000 EUR dla Słowacji;

(xxv) 40 000 EUR dla Finlandii;

(xxvi) 30 000 EUR dla Szwecji;

(xxvii) 140 000 EUR dla Zjednoczonego Królestwa.

Artykuł 10

Pasażowalne encefalopatie gąbczaste

1. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. programy monitorowania i zwalczania niektórych pasażowalnych encefalopatii gąbczastych przedstawione przez Belgię, Bułgarię, Republikę Czeską, Danię, Niemcy, Estonię, Irlandię, Hiszpanię, Francję, Chorwację, Włochy, Cypr, Łotwę, Litwę, Węgry, Maltę, Niderlandy, Austrię, Polskę, Portugalię, Rumunię, Słowenię, Słowację, Finlandię i Szwecję.

2. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. wieloletnie programy monitorowania i zwalczania niektórych pasażowalnych encefalopatii gąbczastych przedstawione przez Grecję i Luksemburg.

3. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. wieloletni program monitorowania i zwalczania niektórych pasażowalnych encefalopatii gąbczastych przedstawiony przez Zjednoczone Królestwo.

4. Wkład finansowy Unii:

a) stanowi 100 % kosztów jednostkowych określonych w załączniku I pkt 4 lit. h), poniesionych na:

(i) szybkie testy przeprowadzane u bydła w celu spełnienia wymogów określonych w art. 12 ust. 2 i w rozdziale A część I pkt 2.1 i 3 załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 999/2001;

(ii) szybkie testy przeprowadzane u bydła w celu spełnienia wymogów określonych w rozdziale A część I pkt 2.2 załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 w ramach programów Bułgarii, Chorwacji i Rumunii lub w ramach programów innych państw członkowskich, o których mowa w ust. 1–3, u bydła pochodzącego z państw członkowskich niewymienionych w załączniku do decyzji Komisji 2009/719/WE (⁹) lub z krajów trzecich;

(iii) szybkie testy przeprowadzane u owiec i kóz:

– zgodnie z wymogami określonymi w art. 12 ust. 2 oraz w rozdziale A część II pkt 5 załącznika III i w załączniku VII do rozporządzenia (WE) nr 999/2001,

– do liczby pozwalającej spełnić minimalne wymogi określone w załączniku III rozdział A część II pkt 2 i 3;

(iv) przeprowadzanie wstępnych molekularnych badań różnicujących, o których mowa w rozdziale C pkt 3.2 lit. c) ppkt (i) załącznika X do rozporządzenia (WE) nr 999/2001;

b) stanowi 75 % kosztów jednostkowych określonych w załączniku I pkt 4 lit. h) w przypadku szybkich testów przeprowadzanych u bydła w celu spełnienia wymogów określonych w rozdziale A część I pkt 2.2 załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, których to testów nie dotyczą przepisy lit. a) ppkt (ii);

c) stanowi 100 % kosztów kwalifikowanych, które poniesie każde państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1– 3, na:

(i) badania potwierdzające, inne niż szybkie testy, o których mowa w rozdziale C załącznika X do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, do maksymalnej kwoty średnio 50 EUR za test;

(ii) testy genotypowe do maksymalnej kwoty średnio 6 EUR za test;

d) stanowi 50 % kosztów poniesionych przez każde państwo członkowskie na wypłaty odszkodowań dla właścicieli za:

– bydło poddane eliminacji i zniszczeniu do maksymalnej kwoty średnio 500 EUR za zwierzę,

– owce i kozy poddane eliminacji i zniszczeniu do maksymalnej kwoty średnio 70 EUR za zwierzę,

– owce i kozy poddanych obowiązkowemu ubojowi zgodnie z rozdziałem B pkt 2.2.2 lit. b) i c) załącznika VII do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, do maksymalnej kwoty średnio 50 EUR na zwierzę; i

e) [16] nie przekracza następujących kwot:

(i) 260 000 EUR dla Belgii;

(ii) 330 000 EUR dla Bułgarii;

(iii) 165 000 EUR dla Republiki Czeskiej;

(iv) 2 390 000 EUR dla Niemiec;

(v) 45 000 EUR dla Estonii;

(vi) 755 000 EUR dla Irlandii;

(vii) 1 355 000 EUR dla Grecji;

(viii) 1 525 000 EUR dla Hiszpanii;

(ix) 7 700 000 EUR dla Francji;

(x) 2 115 000 EUR dla Włoch;

(xi) 300 000 EUR dla Chorwacji;

(xii) 815 000 EUR dla Cypru;

(xiii) 65 000 EUR dla Łotwy;

(xiv) 75 000 EUR dla Litwy;

(xv) 30 000 EUR dla Luksemburga;

(xvi) 660 000 EUR dla Węgier;

(xvii) 15 000 EUR dla Malty;

(xviii) 465 000 EUR dla Niderlandów;

(xix) 175 000 EUR dla Austrii;

(xx) 1 220 000 EUR dla Polski;

(xxi) 475 000 EUR dla Portugalii;

(xxii) 1 060 000 EUR dla Rumunii;

(xxiii) 115 000 EUR dla Słowenii;

(xxiv) 170 000 EUR dla Słowacji;

(xxv) 100 000 EUR dla Finlandii;

(xxvi) 105 000 EUR dla Szwecji;

(xxvii) 1 475 000 EUR dla Zjednoczonego Królestwa.

Artykuł 11

Wścieklizna

1. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. roczne programy zwalczania wścieklizny przedstawione przez Bułgarię, Estonię, Włochy, Litwę, Węgry, Polskę, Rumunię i Słowację.

2. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. wieloletni program zwalczania wścieklizny przedstawiony przez Grecję.

3. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wieloletnie programy zwalczania wścieklizny przedstawione przez Łotwę i Finlandię.

4. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. wieloletni program zwalczania wścieklizny przedstawiony przez Chorwację.

5. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. wieloletni program zwalczania wścieklizny przedstawiony przez Słowenię.

6. Wkład finansowy Unii na rok 2014:

a) stanowi 75 % kosztów jednostkowych określonych w załączniku I pkt 4 lit. i), poniesionych na:

(i) testy immunofluorescencji (FAT);

(ii) testy serologiczne;

b) stanowi 75 % kosztów kwalifikowanych, które poniesie każde państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1, na:

(i) dostarczanie odpowiednim organom dzikich zwierząt do badań laboratoryjnych do maksymalnej kwoty średnio 10 EUR za zwierzę;

(ii) testy wykrywania biomarkerów do maksymalnej kwoty średnio 7,50 EUR za test;

(iii) izolację wirusa wścieklizny i jego scharakteryzowanie do maksymalnej kwoty średnio 30 EUR za badanie;

(iv) miareczkowanie wirusa zawartego w próbce przynęt ze szczepionką do maksymalnej kwoty średnio 75 EUR za zbadaną próbkę przynęt ze szczepionką;

(v) zakup przynęt ze szczepionką doustną do maksymalnej kwoty średnio 0,60 EUR za przynętę;

(vi) dystrybucję przynęt ze szczepionką doustną do maksymalnej kwoty średnio 0,35 EUR za przynętę;

c) [17] nie przekracza następujących kwot:

(i) 1 665 000 EUR dla Bułgarii;

(ii) 1 300 000 EUR dla Grecji;

(iii) 460 000 EUR dla Estonii;

(iv) 140 000 EUR dla Włoch;

(v) 1 400 000 EUR dla Chorwacji;

(vi) [18] 800 000 EUR dla Łotwy;

(vii) 2 350 000 EUR dla Litwy;

(viii) 1 970 000 EUR dla Węgier;

(ix) 6 400 000 EUR dla Polski;

(x) 3 000 000 EUR dla Rumunii;

(xi) 810 000 EUR dla Słowenii;

(xii) 285 000 EUR dla Słowacji;

(xiii) 250 000 EUR dla Finlandii.

7. Niezależnie od przepisów ust. 6 lit. a) i b), w przypadku tych części programów Estonii, Łotwy, Litwy, Polski i Finlandii, które będą realizowane poza terytoriami tych państw członkowskich, wkład finansowy Unii na rok 2014:

a) przyznaje się tylko w odniesieniu do kwalifikowalnych kosztów zakupu i dystrybucji przynęt ze szczepionkami doustnymi;

b) wynosi 100 %; oraz

c) [19] nie przekracza:

(i) 110 000 EUR w przypadku części programu Estonii realizowanej w Federacji Rosyjskiej;

(ii) 400 000 EUR w przypadku części programu Łotwy realizowanej na Białorusi;

(iii) 1 110 000 EUR w przypadku części programu Litwy realizowanej na Białorusi;

(iv) 1 500 000 EUR w przypadku części programu Polski realizowanej na Ukrainie;

(v) 95 000 EUR w przypadku części programu Finlandii realizowanej w Federacji Rosyjskiej.

8. Maksymalna kwota, jaka ma zostać zwrócona z tytułu kwalifikowalnych kosztów, o których mowa w ust. 7, w przypadku zakupu i dystrybucji przynęt ze szczepionkami doustnymi nie przekracza średnio 0,95 EUR za dawkę.

9. Niezależnie od przepisów art. 13 ust. 2, w przypadku programów, o których mowa w niniejszym artykule:

a) Komisja, na wniosek zainteresowanego państwa członkowskiego, może wypłacić zaliczkę w wysokości do 60 % określonej kwoty maksymalnej przed upływem 3 miesięcy od daty otrzymania wniosku;

b) koszty kwalifikowalne, o których mowa w ust. 7, kwalifikują się do wkładu finansowego Unii, jeżeli zostały poniesione przez organy państwa trzeciego, na którego terytorium realizowano działania, i jeżeli przedłożono sprawozdanie końcowe oraz wniosek o płatność danemu państwu członkowskiemu.

Artykuł 12

Afrykański pomór świń

1. Niniejszym zatwierdza się na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. wkład finansowy dla Włoch na wdrożenie zaostrzonych środków kontroli w portach morskich i lotniczych Sardynii w celu zapobieżenia rozprzestrzenieniu się afrykańskiego pomoru świń.

2. Wkład finansowy Unii:

a) stanowi 50 % kosztów kwalifikowanych, które poniosą Włochy na wdrożenie środków, o których mowa w ust. 1;

b) nie przekracza 50 000 EUR.

ROZDZIAŁ II

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 13

1. Wkład finansowy Unii, przewidziany w art. 2–11, stanowi określony w tych artykułach odsetek:

a) kosztów jednostkowych ustalonych dla każdego programu w załączniku I;

b) kosztów kwalifikowalnych ograniczonych do kosztów określonych w załączniku II.

2. [20] Do współfinansowania w postaci wkładu finansowego Unii kwalifikowalne są wyłącznie koszty poniesione w ramach realizacji rocznych lub wieloletnich programów, o których mowa w art. 2–12, i zapłacone przed przedłożeniem sprawozdania końcowego przez państwo członkowskie, z wyjątkiem kosztów, o których mowa w art. 11 ust. 7.

Artykuł 14

1. Wydatki przedstawione przez państwa członkowskie do zwrotu w ramach wkładu finansowego Unii są wyrażone w euro i nie obejmują podatku od wartości dodanej ani innych podatków.

2. Jeśli wydatki danego państwa członkowskiego wyrażone są w walucie innej niż euro, państwo to dokonuje przeliczenia na euro, stosując najbardziej aktualny kurs wymiany walut ustalony przez Europejski Bank Centralny przed pierwszym dniem miesiąca, w którym dane państwo członkowskie przedkłada swój wniosek.

Artykuł 15

1. Wkład finansowy Unii w roczne i wieloletnie programy, o których mowa w art. 2–12, jest przyznawany, pod warunkiem że zainteresowane państwa członkowskie:

a) realizują działania i środki opisane w zatwierdzonych programach;

b) realizują programy zgodnie ze stosownymi przepisami prawa Unii, w tym z zasadami dotyczącymi pozwoleń na dopuszczenie do obrotu weterynaryjnych produktów leczniczych oraz zasadami konkurencji i udzielania zamówień publicznych;

c) wprowadzą w życie, najpóźniej do dnia 1 stycznia 2014 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do rzeczywistej pełnej realizacji programów od dnia 1 stycznia 2014 r.;

d) przekazują Komisji okresowe sprawozdania techniczne i finansowe w sprawie programów zgodnie z art. 27 ust. 7 lit. a) decyzji 2009/470/WE i art. 3 decyzji Komisji 2008/940/WE (¹⁰);

e) przekazują Komisji roczne szczegółowe sprawozdania dotyczące programów zgodnie z art. 27 ust. 7 lit. b) decyzji 2009/470/WE i art. 4 decyzji 2008/940/WE;

f) nie przedkładają kolejnych wniosków o inne rodzaje wkładu Unii na rzecz wspomnianych środków i nie przedkładały takich wniosków wcześniej.

2. W przypadku gdy dane państwo członkowskie nie postępuje zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1, Komisja może obniżyć wysokość wkładu finansowego Unii, uwzględniając charakter i powagę naruszenia oraz stratę finansową dla Unii.

Artykuł 16

Niniejsza decyzja stanowi decyzję w sprawie finansowania w rozumieniu art. 84 rozporządzenia finansowego.

Artykuł 17

Niniejsza decyzja w sprawie finansowania jest uwarunkowana dostępnością środków przewidzianych w projekcie budżetu na 2014 r. po przyjęciu budżetu na ten rok przez władzę budżetową lub – w przypadku gdy budżet nie zostanie przyjęty – w ramach systemu opartego na dwunastych częściach środków tymczasowych.

Artykuł 18

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2014 r.

Artykuł 19

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 listopada 2013 r.

ZAŁĄCZNIK I

KOSZTY JEDNOSTKOWE [21]

(o których mowa w art. 13 ust. 1 lit. a))

Koszty jednostkowe, o których mowa w art. 2–11, ustala się w następujący sposób:

1. Pobieranie próbek od zwierząt domowych lub ptaków:

a) bruceloza bydła:

b) bruceloza kóz i owiec:

c) choroba niebieskiego języka na obszarach endemicznych i obszarach wysokiego ryzyka

d) klasyczny pomór świń:

e) choroba pęcherzykowa świń:

f) grypa ptaków:

2. Pobieranie próbek od stad drobiu w ramach programów zwalczania salmonelli odzwierzęcej:

3. Próby tuberkulinowe w ramach programów zwalczania gruźlicy bydła:

4. Badania laboratoryjne:

a) bruceloza bydła:

b) gruźlica bydła:

c) bruceloza kóz i owiec:

d) choroba niebieskiego języka:

e) salmonella odzwierzęca:

f) klasyczny pomór świń:

g) grypa ptaków u drobiu i dzikiego ptactwa:

h) pasażowalne encefalopatie gąbczaste:

i) wścieklizna: