PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W sprawie C-249/10 P (²) Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że technika przeprowadzania kontroli wyrywkowej ustanowiona w art. 17 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 (³) nie może być stosowana do celów rozpatrywania wniosków o traktowanie na zasadach rynkowych na podstawie art. 2 ust. 7 lit. c) tego rozporządzenia.

(2) Wyrok Trybunału Sprawiedliwości prowadziłby do ustanowienia wymogu rozpatrywania przez Komisję wszystkich wniosków o traktowanie na zasadach rynkowych złożonych przez współpracujących producentów, którzy nie zostali ujęci w próbie, bez względu na liczbę. Taka praktyka nałożyłaby jednak niewspółmierne obciążenie administracyjne na prowadzące postępowanie organy unijne. Należy zatem zmienić rozporządzenie (WE) nr 1225/2009.

(3) Stosowanie techniki przeprowadzania kontroli wyrywkowej ustanowionej w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 do celów rozpatrywania wniosków o indywidualne traktowanie na zasadach rynkowych na podstawie art. 2 ust. 7 lit. c) tego rozporządzenia jest ponadto dopuszczalne przez zasady Światowej Organizacji Handlu. Przykładowo Panel Organu Rozstrzygania Sporów Światowej Organizacji Handlu w sporze DS405 „Unia Europejska – Środki antydumpingowe dotyczące niektórych rodzajów obuwia z Chin” (⁴) (raport przyjęty w dniu 22 lutego 2012 r.) stwierdził, że Chiny nie udowodniły, że Unia działała niezgodnie z art. 2.4 i 6.10.2 Porozumienia antydumpingowego, art. 15(a)(ii) protokołu przystąpienia Chin do WTO i paragrafów 151(e) oraz 151(f) sprawozdania Grupy Roboczej ds. Przystąpienia Chin do WTO, nie rozpatrując wniosków o traktowanie na zasadach rynkowych od współpracujących chińskich producentów eksportujących nie objętych próbą dochodzenia pierwotnego.

(4) Dlatego też, biorąc pod uwagę przedstawione powyżej fakty i ze względu na zasadę pewności prawa, uważa się za słuszne wprowadzenie przepisu uściślającego, że decyzja o ograniczeniu dochodzenia do uzasadnionej liczby stron przy stosowaniu kontroli wyrywkowej na podstawie art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 dotyczy również stron podlegających badaniu zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) oraz c) tego rozporządzenia. W konsekwencji słuszne jest również uściślenie, że ustalenia, czy producent eksportujący spełnia kryteria wymienione w art. 2 ust. 7 lit. c) tego rozporządzenia, nie powinno się przeprowadzać w stosunku do producentów, którzy nie są ujęci w próbie, o ile producenci ci nie złożą wniosku o indywidualne badanie i nie otrzymają na nie zgody, zgodnie z art. 17 ust. 3.

(5) Uznaje się również za słuszne sprecyzowanie, że cło antydumpingowe nakładane na przywóz dokonywany przez eksporterów lub producentów, którzy dokonali zgłoszenia zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009, ale nie zostali objęci badaniem, nie może przekroczyć średniego ważonego marginesu dumpingu stwierdzonego dla stron ujętych w próbie, bez względu na to, czy normalna wartość dla tych stron została określona na podstawie art. 2 ust. 1–6 lub art. 2 ust. 7 lit. a) tego rozporządzenia.

(6) Na koniec należy dodać, że trzymiesięczny termin dla ustalenia, czy producent spełnia kryteria wymienione w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1225/2009, okazał się nierealny, w szczególności w postępowaniach, w których kontrola wyrywkowa stosowana jest na podstawie art. 17 tego rozporządzenia. Dlatego właściwe jest przedłużenie tego terminu.

(7) Ze względu na pewność prawa i zasadę dobrego rządzenia, konieczne jest zadbanie o to, aby zmiany do rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 określone w niniejszym rozporządzeniu miały zastosowanie do wszystkich nowych oraz wszystkich będących w toku dochodzeń jak najszybciej.

(8) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1225/2009,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 1225/2009 wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 ust. 7 wprowadza się następujące zmiany:

a) w lit. c) w przedostatnim zdaniu wyrazy „dokonuje się w terminie trzech miesięcy od rozpoczęcia postępowania” otrzymują brzmienie „dokonuje się co do zasady w terminie siedmiu miesięcy, lecz w żadnym wypadku nie później niż w terminie ośmiu miesięcy od rozpoczęcia postępowania” ;

b) dodaje się literę w brzmieniu:

„ d) W przypadku gdy Komisja ograniczyła zakres swojego badania zgodnie z art. 17, ustalenie na podstawie lit. b) i c) niniejszego ustępu dotyczy jedynie stron objętych badaniem i wszystkich producentów korzystających z indywidualnego traktowania na podstawie art. 17 ust. 3.” ;

2) art. 9 ust. 6 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„W przypadku gdy Komisja ograniczyła zakres badania zgodnie z art. 17, cło antydumpingowe nakładane na przywóz dokonywany przez eksporterów lub producentów, którzy dokonali zgłoszenia zgodnie z art. 17, ale nie zostali objęci tym badaniem, nie może przekroczyć średniego ważonego marginesu dumpingu stwierdzonego w odniesieniu do stron ujętych w próbie, bez względu na to, czy normalna wartość dla tych stron została określona na podstawie art. 2 ust. 1–6 lub art. 2 ust. 7 lit. a).”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wszystkich nowych dochodzeń oraz do wszystkich dochodzeń będących w toku w dniu 15 grudnia 2012 r.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 12 grudnia 2012 r.