KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzenia do obrotu środków ochrony roślin(¹), ostatnio zmienioną dyrektywą Komisji 2003/119/EWG(²), w szczególności jej art. 8 ust. 2, akapity trzeci i czwarty,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3600/92 z dnia 11 grudnia 1992 r. ustanawiające szczegółowe zasady realizacji pierwszego etapu programu pracy określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin(³), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2266/2000(⁴), w szczególności jego art. 7 ust. 3A lit. b),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG przewidywał zrealizowanie przez Komisję programu pracy w celu zbadania substancji czynnych, stosowanych w środkach ochrony roślin, które w dniu 25 lipca 1993 r. już znajdowały się w obrocie. Szczegółowe zasady realizacji tego programu zostały ustanowione w rozporządzeniu (EWG) nr 3600/92.

(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 933/94 z dnia 27 kwietnia 1994 r. określające substancje czynne wchodzące w skład środków ochrony roślin i wyznaczające Państwa Członkowskie pełniące rolę sprawozdawców przy wykonywaniu rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92(⁵), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2230/95(⁶) wyznaczyło substancje czynne, które należy poddać ocenie w ramach rozporządzenia (EWG) nr 3600/92, wyznaczyło Państwo Członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy w zakresie oceny każdej substancji i określiło producentów każdej substancji czynnej, którzy przedłożyli w wymaganym terminie powiadomienia.

(3) Symazyna jest jedną z 89 substancji czynnych wskazanych w rozporządzeniu (WE) nr 933/94.

(4) Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (EWG) nr 3600/92, Zjednoczone Królestwo, będące wyznaczonym Państwem Członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy, przedłożyło Komisji, w dniu 20 grudnia 1996 r., sprawozdanie ze swojej oceny informacji przedłożonych przez powiadamiających zgodnie z art. 6 ust. 1 tego rozporządzenia.

(5) Z chwilą otrzymania sprawozdania Państwa Członkowskiego pełniącego rolę sprawozdawcy, Komisja podjęła konsultacje z ekspertami z Państw Członkowskich, jak również z głównym powiadamiającym Syngenta, jak przewidziano w art. 7 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 3600/92.

(6) Dnia 6 czerwca 2003 r. Komisja zorganizowała trójstronne spotkanie z głównym dostawcą informacji i z Państwem Członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy w sprawie tej substancji czynnej.

(7) Sprawozdanie z oceny przygotowane przez Zjednoczone Królestwo, zostało poddane przeglądowi przez Państwa Członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt. Przegląd został zakończony w dniu 3 października 2003 r. w formie sprawozdania kontrolnego Komisji w odniesieniu do symazyny.

(8) Dokumentacja oraz informacje pochodzące z przeglądu zostały również przedłożone Komitetowi Naukowemu ds. Roślin. Komitet został poproszony o wydanie opinii w sprawie aspektów możliwego zanieczyszczenia wód podziemnych przez symazynę. W swojej opinii(⁷), Komitet Naukowy ds. Roślin nie przyjął dostarczonych obliczeń dotyczących środowiskowego stężenia w wodach podziemnych. Komitet uważa również, że dostępne dane z monitorowania nie wykazują, że stężenia symazyny lub jej produktów rozpadu nie przekroczą 0,1 µg/l w wodach podziemnych.

(9) Oceny przeprowadzone na podstawie przedłożonych informacji nie wykazały, że można oczekiwać, iż zgodnie z proponowanymi warunkami stosowania środki ochrony roślin zawierające symazynę spełniają zasadniczo wymogi ustanowione w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 91/414/EWG. W szczególności, dostępne dane z monitoringu były niewystarczające do wykazania, że na dużych obszarach stężenia substancji czynnej i produktów jej rozpadu nie przekroczą 0,1 µg/l w wodach podziemnych. Ponadto, nie można zapewnić, że stałe stosowanie na innych obszarach pozwoli uzyskać zadowalającą jakość wód podziemnych w miejscach, gdzie stężenia przekroczyły już 0,1 µg/l w wodach podziemnych. Te poziomy substancji czynnej przekraczają limity określone w załączniku VI do dyrektywy 91/414/EWG i miałyby niedopuszczalne skutki dla wód podziemnych.

(10) Dlatego symazyny nie należy włączać do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(11) Należy podjąć środki w celu zapewnienia, że istniejące zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające symazynę zostaną cofnięte we wskazanym terminie, oraz nie zostaną odnowione, a także, że nowe zezwolenia na te środki nie będą udzielane.

(12) W świetle informacji przedłożnych Komisji okazuje się, że w sytuacji braku skutecznej alternatywy dla niektórych ograniczonych zastosowań w niektórych Państwach Członkowskich, zachodzi potrzeba dalszego stosowania tej substancji czynnej tak, aby umożliwić rozwój rozwiązań alternatywnych. Dlatego uzasadnione jest w obecnych okolicznościach ustanowienie, na rygorystycznych warunkach mających na celu zmniejszenie zagrożenia, dłuższego okresu na wycofanie istniejących zezwoleń w odniesieniu do ograniczonych zastosowań, uznanych za istotne, w stosunku do których brak jest obecnie skutecznej alternatywy dostępnej do celów zwalczania organizmów szkodliwych.

(13) Termin na zbycie, składowanie, wprowadzenie do obrotu i zużycie istniejących zapasów środków ochrony roślin zawierających symazynę przyznany przez Państwo Członkowskie, powinien zostać ograniczony do okresu nieprzekraczającego 12 miesięcy w celu umożliwienia zużycia istniejących zapasów w ciągu nie więcej niż jednego dodatkowego sezonu wegetacyjnego

(14) Niniejsza decyzja nie ogranicza jakiegokolwiek działania, które Komisja może podjąć na późniejszym etapie w odniesieniu do tej substancji czynnej w ramach dyrektywy Rady 79/117/EWG z dnia 21 grudnia 1978 r. zakazującej wprowadzania do obrotu i stosowania środków ochrony roślin zawierających niektóre substancje czynne(⁸), ostatnio zmienionej rozporządzeniem (WE) nr 807/2003(⁹).

(15) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Symazyny nie włącza się jako substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

Artykuł 2

Państwa Członkowskie zapewniają, że:

1. zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające symazynę zostaną cofnięte w terminie do dnia 10 września 2004 r.;

2. od dnia 16 marca 2004 r. żadne zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające symazynę nie zostaną udzielone lub odnowione na mocy odstępstwa przewidzianego w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG.

3. w odniesieniu do zastosowań wymienionych w kolumnie B Załącznika, Państwo Członkowskie określone w kolumnie A może utrzymać w mocy zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające symazynę do dnia 30 czerwca 2007 r., pod warunkiem że:

a) zapewni, że takie środki ochrony roślin pozostające w obrocie są ponownie oznaczone etykietą w celu zapewnienia zgodności z warunkami ograniczonego zastosowania;

b) w celu zapewnienia ochrony zdrowia ludzi i zwierząt oraz ochrony środowiska, wprowadzi wszelkie właściwe środki ograniczające zagrożenie, obniżające możliwości wystąpienia jakiegokolwiek ewentualnego zagrożenia; oraz

c) zapewni, że trwją poszukiwania alternatywnych środków lub metod dla takich zastosowań, w szczególności za pomocą planów działania.

Zainteresowane Państwo Członkowskie powiadamia Komisję najpóźniej do dnia 31 grudnia 2004 r. o stosowaniu niniejszego artykułu, w szczególności o działaniach podjętych na podstawie lit. a)-c), oraz przedstawia w trybie rocznym oszacowane ilości symazyny użytego do celów istotnych na podstawie niniejszego artykułu.

Artykuł 3

Termin przyznany przez Państwa Członkowskie zgodnie z przepisami art. 4 ust. 6 dyrektywy 91/414/EWG, jest możliwie najkrótszy, oraz:

a) w odniesieniu, do zastosowań w stosunku do których zezwolenia cofa się w dniu 10 września 2004 r., wygasa najpóźniej w dniu 10 września 2005 r.;

b) w odniesieniu do zastosowań w stosunku do których zezwolenia cofa się do dnia 30 czerwca 2007 r., wygasa najpóźniej w dniu 31 grudnia 2007 r.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 10 marca 2004 r.