RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 113,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

zostało zawarte Porozumienie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Islandii(¹);

po przystąpieniu Austrii, Finlandii i Szwecji, wyżej wymienione Porozumienie powinno być dostosowane ze szczególnym uwzględnieniem istniejących uregulowań handlowych dotyczących produktów rybołówstwa między Austrią, Finlandią i Szwecją z jednej strony, a Islandią z drugiej strony;

w tym celu między Wspólnotą a Islandią zawarty został Protokół dodatkowy do wyżej wymienionego Porozumienia, zatwierdzony decyzją 96/147/WE(²), a także Porozumienie w formie wymiany listów, zatwierdzone decyzją 95/582/WE(³); na mocy tych dokumentów Wspólnota zobowiązała się otworzyć, z zastrzeżeniem pewnych warunków, od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia każdego roku, wspólnotowe kontyngenty taryfowe o zerowej stawce celnej na niektóre produkty pochodzące z Islandii;

kontyngenty taryfowe dotyczą okresu nieokreślonego i w związku z tym, z uwagi na efektywność oraz w celu uproszczenia wdrażania danych środków, wydaje się właściwe ustalenie stosowania niniejszego rozporządzenia na zasadach wieloletnich;

z uwagi na uproszczenie, należy wprowadzić przepis upoważniający Komisję, po otrzymaniu opinii Komitetu Kodeksu Celnego, do wprowadzania niezbędnych zmian i technicznych adaptacji w niniejszym rozporządzeniu, które wynikają ze zmian w Nomenklaturze Scalonej i kodach Taric, rozszerzenia środków taryfowych, koniecznych dostosowań w związku z zawarciem protokołów lub wymianą listów, zmian do niniejszego rozporządzenia w celu wprowadzenia wszelkich innych dokumentów w ramach wyżej wymienionego Porozumienia, a także adaptacji w zakresie ilości, okresów i stawek kontyngentu związanych z decyzjami Rady;

wszyscy importerzy wspólnotowi powinni mieć zapewniony równy i stały dostęp do wspomnianego kontyngentu, a stawka celna określona dla tego kontyngentu powinna być stosowana bez przerwy w stosunku do całości przywozu omawianych produktów do Państw Członkowskich, do chwili wyczerpania kontyngentu, w czasie całego okresu ważności umów z Islandią;

decyzja w sprawie otwarcia kontyngentów taryfowych, wykonująca międzynarodowe zobowiązania Wspólnoty, powinna zostać podjęta przez Wspólnotę; w celu zapewnienia skuteczności wspólnego administrowania tymi kontyngentami, nie ma powodów, dla których Państwa Członkowskie nie powinny być upoważnione do pobierania niezbędnych ilości z tych kontyngentów, które odpowiadają rzeczywistemu przywozowi; taka metoda administrowania wymaga bliskiej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją, która musi w szczególności mieć możliwość monitorowania stawki, zgodnie z którą kontyngenty są wykorzystywane oraz informowania o tym Państw Członkowskich,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

[1] 1. Produkty pochodzące z Islandii, wymienione w załączniku, wprowadzane do swobodnego obrotu w Unii Europejskiej, kwalifikują się do zwolnienia z cła w ramach kontyngentów taryfowych podczas okresów ich obowiązywania i zgodnie z przepisami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

2. [2] (skreślony).

3. [3] Stosuje się Protokół 3 do Umowy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Islandii dotyczący definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej, zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EU–Islandia nr 1/2016 (⁴).

4. Prawo skorzystania z kontyngentów taryfowych o numerach porządkowych 09.0792 i 09.0812 nie przysługuje w odniesieniu do towarów zgłoszonych do dopuszczenia do swobodnego obrotu w okresie od dnia 15 lutego do dnia 15 czerwca.

Artykuł 2

[4] Kontyngentami taryfowymi ustanowionymi niniejszym rozporządzeniem zarządza się zgodnie z art. 49–54 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 (⁵).

Artykuł 3

[5] (skreślony).

Artykuł 4

Każde Państwo Członkowskie zagwarantuje importerom produktów równy i stały dostęp do kontyngentów, tak długo, jak pozwala na to saldo ilości odpowiedniego kontyngentu.

Artykuł 5

1. Przepisy konieczne do stosowania niniejszego rozporządzenia, w szczególności:

a) zmiany i techniczne dostosowania, jeżeli są one wymagane, wynikające ze zmian Nomenklatury Scalonej i kodów Taric;

b) konieczne dostosowania wynikające z zawarcia przez Radę protokołów lub wymianą listów między Wspólnotą a Islandią, w ramach Porozumienia, określonego w niniejszym rozporządzeniu;

c) przedłużenie środków taryfowych zgodnych z przepisami zawartymi w Porozumieniu, określonego w niniejszym rozporządzeniu;

d) konieczne adaptacje w zakresie ilości, okresów i stawek kontyngentu związanych z decyzjami przyjętymi przez Radę

są przyjmowane zgodnie z procedurą określoną w art. 6 ust. 2.

2. Przepisy przyjęte zgodnie z ust. 1 nie upoważniają Komisji do:

– przenoszenia salda preferencyjnych ilości z jednego okresu stosowania kontyngentu do innego,

– zmiany harmonogramu, który został określony w porozumieniach lub protokołach,

– transferu ilości z jednego kontyngentu do drugiego,

– otwierania kontyngentów, które wynikają z nowych umów oraz zarządzania nimi,

– przyjmowania ustawodawstwa wpływającego na zarządzanie kontyngentami, które są przedmiotem świadectw przywozowych.

Artykuł 6

1. Komisję wspomaga Komitet Kodeksu Celnego ustanowiony na mocy art. 247 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92(⁶).

2. Przedstawiciel Komisji przedstawia Komitetowi projekty środków, które należy przyjąć. Komitet przedstawia swoją opinię w sprawie projektu w terminie, który może być ustalony przez przewodniczącego na podstawie pilności sprawy. Opinia jest wydawana większością głosów przewidzianą w art. 148 ust. 2 Traktatu dla decyzji, które Rada zobowiązana jest przyjąć na wniosek Komisji. Głosy przedstawicieli Państw Członkowskich w ramach Komitetu ważone są w sposób określony w tym artykule. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

Komisja przyjmuje środki, które są niezwłocznie stosowane. Jednakże, jeżeli środki te nie są zgodne z opinią Komitetu, wówczas Komisja niezwłocznie powiadamia o tym Radę. W takim przypadku:

- Komisja odracza stosowanie podjętych środków o trzy miesiące od daty takiego powiadomienia,

- stanowiąc kwalifikowaną większością głosów, Rada może podjąć odmienną decyzję w terminie określonego w akapicie pierwszym.

3. Komitet może zbadać wszelkie kwestie dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia, które są zgłaszane przez przewodniczącego, zarówno z jego własnej inicjatywy, jak i na wniosek Państwa Członkowskiego.

Artykuł 7

Państwa Członkowskie i Komisja ściśle współpracują w celu zapewnienia, aby niniejsze rozporządzenie było przestrzegane.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 1995 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 marca 1996 r.

ZAŁĄCZNIK

KWOTY ORAZ STAWKI KONTYNGENTÓW [6]

Treść załącznika w formacie PDF do pobrania tutaj