Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o ratyfikacji Drugiego Protokołu Fakultatywnego do Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych¹⁾ w sprawie zniesienia kary śmierci, przyjętego w Nowym Jorku dnia 15 grudnia 1989 r. (Dz. U. poz. 1045) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej dnia 4 kwietnia 2014 r. ratyfikował wyżej wymieniony protokół.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 protokołu wszedł on w życie dnia 11 lipca 1991 r.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 protokołu w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej wchodzi on w życie dnia 25 lipca 2014 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1) następujące państwa stały się stronami protokołu, składając dokumenty ratyfikacyjne lub przystąpienia w podanych niżej datach:

2) w chwili złożenia dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia następujące państwa złożyły następujące zastrzeżenia oraz oświadczenia:

Republika Azerbejdżanu

Zastrzeżenie:

„Dopuszczalne jest stosowanie kary śmierci w czasie wojny w wyniku skazania za najpoważniejsze przestępstwo o charakterze wojskowym popełnione w czasie wojny.”

Federacyjna Republika Brazylii

Zastrzeżenie:

„ratyfikacja z bezpośrednim zastrzeżeniem do art. 2.”

Republika Chile

Zastrzeżenie:

„Państwo Chile formułuje zastrzeżenie dopuszczalne na podstawie art. 2 ust. 1 Drugiego Protokołu Fakultatywnego do Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych w sprawie zniesienia kary śmierci, co w konsekwencji oznacza możliwość stosowania kary śmierci w czasie wojny w wyniku skazania za najpoważniejsze przestępstwo o charakterze wojskowym popełnione w czasie wojny.”

Republika Grecka

Zastrzeżenie:

„Na podstawie art. 2 dopuszcza się możliwość stosowania kary śmierci w czasie wojny w wyniku skazania za najpoważniejsze przestępstwo o charakterze wojskowym popełnione w czasie wojny.”

Republika Gwinei Bissau

Oświadczenie:

„Niniejszym oświadcza się, że oświadczenie złożone przez Rząd na podstawie art. 41 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych dotyczące uznawania kompetencji Komitetu Praw Człowieka w zakresie przyjmowania i rozpatrywania zawiadomień w sytuacji, gdy jedno Państwo-Strona twierdzi, że inne Państwo-Strona nie wypełnia swoich zobowiązań, nie będzie rozszerzone na postanowienia Drugiego Protokołu Fakultatywnego, zgodnie z jego art. 4.

Jednocześnie oświadcza się, że uznane przez Rząd Gwinei Bissau kompetencje Komitetu Praw Człowieka do przyjmowania i rozpatrywania zawiadomień pochodzących od jednostek podległych jurysdykcji Państw-Stron nie będą rozszerzone na postanowienia Drugiego Protokołu Fakultatywnego, zgodnie z jego art. 5.”

Republika Mołdawii

Oświadczenie:

„Do czasu przywrócenia pełnej integralności terytorialnej Republiki Mołdawii, postanowienia Paktu będą miały zastosowanie wyłącznie na terytorium, nad którym władze Republiki Mołdawii sprawują efektywną kontrolę.”

Republika Salwadoru

Zastrzeżenie:

„Rząd Republiki Salwadoru przystępuje do Drugiego Protokołu Fakultatywnego do Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych w sprawie zniesienia kary śmierci z bezpośrednim zastrzeżeniem przewidzianym w art. 2 protokołu, który dopuszcza stosowanie kary śmierci zgodnie z art. 27 Konstytucji Republiki Salwadoru, zgodnie z którym: „Kara śmierci może zostać wymierzona tylko w przypadkach przewidzianych przez prawo wojskowe podczas międzynarodowego stanu wojny”.”

3) do zastrzeżenia Federacyjnej Republiki Brazylii został złożony następujący sprzeciw:

Republika Finlandii

27 września 2010 r.

W związku z zastrzeżeniem złożonym przez Federacyjną Republikę Brazylii w momencie przystąpienia:

„Rząd Republiki Finlandii z zadowoleniem przyjmuje przystąpienie Federacyjnej Republiki Brazylii do Drugiego Protokołu Fakultatywnego do Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, a także przyjmuje do wiadomości zastrzeżenie złożone przez Federacyjną Republikę Brazylii w związku z art. 2 przedmiotowego aktu w momencie przystąpienia.

Rząd Republiki Finlandii przypomina, że przedmiotem i celem Drugiego Protokołu Fakultatywnego jest zniesienie kary śmierci we wszystkich okolicznościach i składanie do niego zastrzeżeń jest, co do zasady, niedopuszczalne. Ukierunkowanie na całkowite zniesienie kary śmierci korzysta z pełnego poparcia Republiki Finlandii. Jednakże Rząd zauważa, że w świetle sformułowania art. 2 ust. 1 zastrzeżenie jest dopuszczalne, jeżeli przewiduje dopuszczalność stosowania kary śmierci w czasie wojny w wyniku skazania za najpoważniejsze przestępstwo o charakterze wojskowym popełnione w czasie wojny. Dopuszczalność takiego zastrzeżenia zależy od zawiadomienia Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych przez Państwo-Stronę zgłaszające zastrzeżenie o odpowiednich przepisach prawa krajowego mających zastosowanie w czasie wojny. Zawiadomienie takie musi być dokonane w momencie ratyfikacji lub przystąpienia.

W związku z powyższym, Rząd Republik Finlandii uznałby zastrzeżenie złożone przez Federacyjną Republikę Brazylii za dopuszczalne przy założeniu, że czyniłoby zadość wymaganiom określonym w art. 2 ust. 1 i 2. Z informacji, do których dostęp ma Rząd, wynika, że Sekretarz Generalny nie został zawiadomiony w momencie przystąpienia Federacyjnej Republiki Brazylii do Drugiego Protokołu Fakultatywnego o odpowiednich przepisach prawa krajowego.

W związku z powyższym, Rząd Republiki Finlandii składa sprzeciw do zastrzeżenia. Sprzeciw mógłby zostać uznany za nieważny w razie zawiadomienia Sekretarza Generalnego przez Federacyjną Republikę Brazylii o odpowiednich przepisach prawa krajowego, zgodnie z art. 2 ust. 2.

Sprzeciw nie wyklucza wejścia w życie protokołu między Republiką Finlandii a Federacyjną Republiką Brazylii. Protokół będzie obowiązywać w stosunkach między oboma państwami, z tym że Federacyjna Republika Brazylii nie będzie mogła powołać się na swoje zastrzeżenie.”