Na podstawie art. 4a ust. 2 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 275) zarządza się, co następuje:

§ 1.1. Rozporządzenie określa przeznaczenie, warunki dopuszczalności, tryb udzielania oraz sposób monitorowania pomocy finansowej dotyczącej uzyskania certyfikatów wyrobu, o której mowa w art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, zwanej dalej „pomocą”.

2. Pomoc jest udzielana jako pomoc de minimis, zgodnie z przepisami rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28.12.2006, str. 5).

3. Pomocy nie udziela się przedsiębiorcom w zakresie określonym w art. 1 ust. 1 rozporządzenia, o którym mowa w ust. 2.

§ 3.1. Pomoc może być udzielana jako dotacja na pokrycie części kosztów związanych z uzyskaniem przez przedsiębiorcę certyfikatu wyrobu wymaganego na rynkach zagranicznych.

2. Przez uzyskanie certyfikatu wyrobu należy rozumieć uzyskiwanie oraz przedłużanie ważności certyfikatów, świadectw i atestów wyrobu wymaganych w obrocie towarami na rynkach zagranicznych, z wyłączeniem certyfikatów, świadectw i atestów zgodności z normami Jednolitego Rynku Europejskiego i innych wymaganych w obrocie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Pomoc może być udzielana wyłącznie mikro-przedsiębiorcom, małym i średnim przedsiębiorcom w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych) (Dz. Urz. UE L 214 z 09.08.2008, str. 3), prowadzącym działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 4.Minister właściwy do spraw gospodarki może udzielić pomocy, jeżeli przedsiębiorca:

1) złoży wniosek wraz z wymaganymi dokumentami przed terminem uzyskania certyfikatu wyrobu;

2) nie ma zaległości podatkowych oraz zaległości z tytułu składek wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych;

3) nie otrzymał pomocy publicznej na uzyskanie certyfikatu wyrobu objętego wnioskiem z innych źródeł;

4) w bieżącym roku podatkowym oraz dwóch poprzedzających go latach podatkowych nie otrzymał pomocy de minimis, której wartość brutto, łącznie z pomocą, o którą się ubiega, przekraczałaby równowartość 200 tys. euro, a w przypadku przedsiębiorców prowadzących działalność w sektorze transportu drogowego 100 tys. euro.

§ 5.1. Wniosek sporządza się zgodnie ze wzorem stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia.

2. Do wniosku należy dołączyć:

1) kopie zaświadczeń o pomocy de minimis uzyskanej w bieżącym roku podatkowym oraz dwóch poprzedzających go latach podatkowych, albo oświadczenie o wielkości pomocy de minimis otrzymanej w tym okresie, albo oświadczenie o nieotrzymaniu takiej pomocy w tym okresie;

2) sprawozdania finansowe za okres 3 ostatnich lat obrotowych, sporządzone zgodnie z przepisami o rachunkowości;

3) informację dotyczącą przedsiębiorcy, sporządzoną zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia.

§ 6.1. Przedsiębiorca składa wniosek wraz z wymaganymi dokumentami w jednym egzemplarzu.

2. (uchylony).

3. W przypadku gdy wniosek nie spełnia wymogów określonych w § 5, minister właściwy do spraw gospodarki pisemnie wzywa przedsiębiorcę do jego uzupełnienia w wyznaczonym terminie, nie dłuższym niż 7 dni.

3a. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 3, złożony po pisemnym wezwaniu przez ministra właściwego do spraw gospodarki nadal nie jest kompletny, minister właściwy do spraw gospodarki powtórnie wzywa pisemnie przedsiębiorcę do jego ostatecznego uzupełnienia w wyznaczonym terminie, nie dłuższym niż 7 dni.

4. Wniosek, który nie spełnia wymogów określonych w § 5 lub nie został uzupełniony zgodnie z ust. 3 lub 3a, pozostawia się bez rozpatrzenia.

5. Minister właściwy do spraw gospodarki rozpatruje wniosek w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia złożenia kompletnego wniosku.

§ 7.1. Podstawą udzielenia pomocy jest umowa zawarta między ministrem właściwym do spraw gospodarki a przedsiębiorcą.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki może udzielić pomocy na dofinansowanie kosztów uzyskania certyfikatu do wyczerpania środków finansowych przeznaczonych na ten cel w danym roku kalendarzowym.

3. O wyczerpaniu środków, o których mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw gospodarki informuje pisemnie przedsiębiorcę w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku.

§ 8.1. Kosztami kwalifikującymi się do objęcia pomocą są koszty:

1) niezbędnych usług doradczych;

2) przygotowania i tłumaczenia dokumentacji technicznej;

3) transportu i ubezpieczenia próbek wyrobu i dokumentacji technicznej wysłanych do badań certyfikacyjnych;

4) przeprowadzenia audytu;

5) przeprowadzenia badań certyfikacyjnych;

6) wystawienia i wydania certyfikatu wyrobu.

2. Poniesione koszty należy udokumentować poświadczonymi za zgodność z oryginałem kopiami faktur lub rachunków oraz dokumentów potwierdzających dokonanie płatności.

3. Wielkość pomocy nie może przekroczyć 50 % kosztów netto kwalifikujących się do objęcia pomocą. Roczny limit pomocy, jaka może być udzielona jednemu przedsiębiorcy, wynosi 50 000 zł.

§ 9.Minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów sprawozdania o udzielonej pomocy de minimis zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 35 pkt 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404).

§ 10.Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2008 r.

Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 31 października 2007 r. (poz. 1522)

Załącznik nr 1

WZÓR – WNIOSEK O DOFINANSOWANIE KOSZTÓW UZYSKANIA CERTYFIKATU WYROBU

Załącznik nr 2

WZÓR – INFORMACJA DOTYCZĄCA PRZEDSIĘBIORCY